Γράφει ο
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

Ο κ. Τσίπρας προχωρεί σε μία νέα «κωλοτούμπα». Αυτή τη φορά  στην αλλαγή της ιδεολογικής ετικέτας του ΣΥΡΙΖΑ. Από την «τσεγκεβαρική» και «τσαβεσική» «Αριστερά»  διαβαίνει προς την «εκσυγχρονιστική ευρωπαΐζουσα κεντροαριστερά». Στην αλλαγή υποχρεώνεται από την υποταγή της κυβέρνησής του στους κανόνες των μνημονίων και από την  επιδίωξή του να διατηρηθεί στην εξουσία. Κατά τους πολιτικούς αναλυτές για να διατηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μέρος των ψηφοφόρων του και να μην καταποντισθεί στα ποσοστά που βρισκόταν προ της κρίσεως πρέπει να προβάλει την προς το Κέντρο μετακίνησή του. Ότι υπέστη μετάλλαξη σε ένα Κόμμα αστικό, που θα διαχειριστεί καλύτερα από τα άλλα αστικά Κόμματα την κρίση και θα εφαρμόσει το επιβληθέν πρόγραμμα χωρίς δυσκολίες και ταραχές...

Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι τι θα γίνει η Αριστερά χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ; Μία περίπτωση είναι οι 53 να επιχειρήσουν να συγκροτήσουν δικό τους Κόμμα. Όμως πιθανότατα θα έχουν την τύχη  του κ. Λαφαζάνη. Οι πολιτικοί που φιλοδοξούν να ηγηθούν της Αριστεράς, όπως η κυρία Κωνσταντοπούλου και οι κ.κ. Τσακαλώτος και Βαρουφάκης, δεν δείχνουν ότι μπορούν να αποκτήσουν λαϊκό έρεισμα. Το ΚΚΕ έχει μείνει στο 1917 και στο Λένινγκραντ.

Το δεύτερο ερώτημα που γεννάται είναι αν η Δημοκρατική Συμπαράταξη μπορεί να πείσει το εκλογικό σώμα ότι εκφράζει την κεντροαριστερά, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ευκαιριακής κατάστασης λαϊκιστικό Κόμμα, που το ενδιαφέρει μόνο να παραμείνει στην εξουσία. Έτσι θα «στρίμωχνε»  ιδεολογικά τον ΣΥΡΙΖΑ και θα περιόριζε σε μονοψήφιο  το ποσοστό του.

Το λυπηρό για την παρακμάζουσα Δημοκρατία μας είναι ότι η ΔηΣυ δεν φαίνεται ότι έχει αυτή τη δυναμική. Η ομογενοποίηση ετερόκλητων ιδεολογικά προσώπων και Κομμάτων αποδεικνύεται όνειρο απατηλό. Επίσης  η συνεννόηση και η συνεργασία των φιλοδοξούντων να ηγηθούν της παράταξης για το νέο ξεκίνημα της κεντροαριστεράς  φαίνεται σχεδόν αδύνατη. Αυτό γιατί είναι φθαρμένοι πολιτικά, ή πολιτευόμενα πρόσωπα χωρίς πολιτικό στίγμα και ελκυστική προσωπικότητα.

Στην πολιτική ισχύει ο κανόνας ότι με παλαιά υλικά καινούργιο οίκημα δεν κτίζεται και οι πληγές, που προκάλεσε το ΠΑΣΟΚ στους Έλληνες είναι δυσίατες και πολύ νωπές, για να έχουν περάσει στη λήθη. Είναι επίσης κανόνας πως για να στεριώσει  μια κομματική προσπάθεια στην Ελλάδα της παρακμής απαιτείται να ηγηθεί προσωπικότητα, με αυξημένα ηγετικά προσόντα, που να μπορεί να αντιμετωπίζει τη  δημαγωγία και το λαϊκισμό. Τέτοια προσόντα ουδείς των υποψηφίων της ΔηΣυ διαθέτει.

Το πιθανότερο λοιπόν σενάριο είναι να παραμείνει στην ηγεσία της ΔηΣυ και του ΠΑΣΟΚ η κυρία Φώφη Γεννηματά, η ΔηΣυ να διατηρηθεί σε μία υβριδική μορφή και να περιοριστεί στα σημερινά εκλογικά ποσοστά, το «Ποτάμι» να προεκτείνει την ύπαρξή του έως τις προσεχείς εκλογές, οι υπόλοιποι υποψήφιοι να επιστρέψουν στις άλλες τους ασχολίες και ο ΣΥΡΙΖΑ να περιοριστεί μεν σημαντικά, αλλά σε  διψήφιο ποσοστό. Ατυχώς για την Ελλάδα.