Εκεί ήταν το ραντεβού. Σταμάτησα σ’ ένα στούντιο χορού στην οδό Πολυκλείτου. Ανέβηκα πάνω και βρήκα τον Κώστα να κάνει μάθημα –κλασικό μπαλέτο- σε κάτι νεαρές γυναίκες. Πέτυχα την λήξη του μαθήματος. Πέρασα στην αίθουσα διδασκαλίας. Ο Κώστας συνέχιζε να κάνει χορευτικές ασκήσεις. Παράλληλα μου μιλούσε. Για το έργο που θα φτιάχναμε μαζί. Εγώ είχα γράψει το κείμενο.
Εκείνος μαζί με τη Φένια, τη Λαμπρινή, τον Χαράλαμπο, τον Σαλβαδόρ Νταλί, την Γκαλά , τη γερόντισσα Γαβριηλία και τη Βαλπούργη θα συνεργαζόντουσαν για το δραματουργικό κομμάτι της παράστασης, το χορευτικό, ο Νταλί για το εικαστικό-σκηνικά και κοστούμια, η Γκαλά για τις ερωτικές σκηνές, είναι γνωστό ότι οργάνωνε όργια μαζί με τον Νταλί, και η γερόντισσα Γαβριηλία θα ευλογούσε το σύνολο της καλλιτεχνικής μας σύμπραξης για την επαναστατική του πλευρά. Θα μας έδινε τα φώτα της για την τόνωση της ευαισθητοποίησης μας σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την σωστή τοποθέτηση της γνώμης μας στην έκταση του κειμένου. Η Βαλπούργη , γνωστή μάγισσα της Αναγέννησης, ήταν καλεσμένη μας για να μου δώσει ιδέες για προσαύξηση του γραπτού μου. Ήθελα την εμπειρία της απ’ τις πολλές ζωές που είχε επάλληλα ζήσει.
Σήμερα το πρωί πήρα το εκτυπωμένο θεατρικό πόνημα που είχα γράψει και ετοιμάστηκα να πάω για μια ακόμη πρόβα στο γνωστό στούντιο. Το δημιουργικό μας σύμπαν είναι διάτρητο για να μπορούν να συμμετέχουν στην ομάδα μας και προσωπικότητες άλλων καιρών. Αυτό είναι προφανές και από την πρώτη παράγραφο ετούτης της αφήγησης. Όλες αυτές οι οπτασιακές υπάρξεις, που συνωθούνται στις διόδους της σαγηνευτικής μας τέχνης, άλλοτε μιλάνε σαν να κλαυθμυρίζουν μαζί και άλλοτε μ’ ένα παρατεταμένο τρέμουλο στη φωνή τους- είναι η αρχαία της καταβολή (της φωνής), μία βραχνάδα που προσδίδει βάθος χρόνου στην ηλικία της. Τα λόγια αυτών των υπάρξεων είναι για εμάς έμπνευση. Μια ενός είδους συμμετοχή τους στον εμπλουτισμό των ιδεών μας. Και επειδή σαν συγγραφέας λατρεύω τον Λωτρεαμόν, είμαι ερωτευμένος μαζί του και μ’ έχει επηρεάσει , ξέρω ότι θα έρθει να μας βρει. Να χύσει την κολασμένη αψάδα του επάνω στην εξέλιξη της μελλούμενης παράστασής μας.
Η Φένια Αποστόλου είναι η κορωνίδα του σχήματος μας. Η αγαπημένη όλων μας. Η μεγάλη μας σκηνοθέτης. Μας βοηθάει να γελάμε. Όλοι λίγο πολύ απ’ την ομάδα μας έχω την αίσθηση πως έχουμε την δημιουργική μελαγχολία του καλλιτέχνη. Η Φένια έχει τη δημιουργική τρέλα. Αυτό το σπάνιο πλάσμα, που ακόμη οι επιστήμονες δεν έχουν εντοπίσει ανάμεσα στους ανθρώπους, είναι δίπλα μας. Η Φένια ερμηνεύει τη μαγεία ανάμεσα μας πιο γλαφυρά, με πιο επιβλητική φωνή και εργάζεται για να κάνει αυτές τις παράξενες συνάξεις μας ένα λίγο μπουρλέσκ γεγονός. Ή μάλλον μια υπόθεση ρηξικέλευθη για την τέχνη. AvantGarde. Στην ουσία η Φένια συντονίζει τις συνεδρίες μεταξύ των εκκεντρικών μας προσωπικοτήτων, εμφυσά ενθουσιασμό και έμπνευση στις συζητήσεις μας. Όταν επιστρέφω σπίτι μου μετά από μάζωξή μας θυμάμαι και ψιθυρίζω ατάκες απ’ το θεατρικό μας. Πάντα με την χροιά που η Φένια τις προφέρει. «Ζω…ζωές…». Ύστερα φέρνω την σκηνοθέτη μας συνέχεια στο νου μου ή στην πραγματική μου ζωή να γεννοβολά μία προς μία τις οραματικές της εικόνες για να δώσει στο έργο την απαραίτητη ατμόσφαιρα, να κάνει το χώρο των δρώμενων άπειρα υποβλητικό. Ο αδερφός της ο Χαράλαμπος Μπερτσάτος είναι για τον συντονισμό των απαραίτητων κινήσεων που χρειάζεται το έργο προκειμένου να μαθευτεί η είδηση της δημιουργίας του. Τυφλοπόντικας των υπόγειων διαδρομών του διαδικτύου ανακαλύπτει το φως στα πιο καίρια για το χορόδραμά μας σημεία.
Η Λαμπρινή Γκόλια είναι η ηθοποιός μας και η μια εκ των χορευτών μας. Ταλαντούχο πλάσμα. Μπαινοβγαίνει μέσα από ηλικίες και ρόλους . Κατέχει όλες τις λύσεις για οποιοδήποτε πρόβλημα συναντά. Ξέρει τους εσωτερικούς της μηχανισμούς , τις άμυνές της για την αποσόβηση του άγχους που προκύπτει απ’ την απαίτηση να εναλλάσσει διαφορετικούς ρόλους με αστραπιαία ταχύτητα. Την μία παίζει μια νέα γυναίκα, την άλλη μια μεγαλύτερη και την άλλη μια ετοιμοθάνατη. Ο αθώος μπορεί με τα κατάλληλα εκφραστικά μέσα να παίξει τον εμπαθή –με την έννοια του έμπλεου από πάθη. Εμείς είμαστε μεγαλύτεροι. Είμαστε μέσα στην ζωή έως την μύτη. Η αθωότητα μας χάθηκε. Είναι που έχουμε παλέψει με νύχια και με δόντια για να στεκόμαστε και σήμερα όρθιοι και δημιουργικοί. Η Λαμπρινή είναι μία γυναίκα σχεδιασμένη από κάποιον προραφαηλίτη ζωγράφο. Το πρόσωπο της είναι αγγελικό και συνάμα μέσα του οι δυναμικές της εξέλιξης της σε πλάσμα δαιμονικό… Το είπα και πριν. Η αθωότητα της είναι ακαταμάχητη και συνάμα εξαιρετικά εύπλαστη. Ικανή –η αθωότητα- να φέρει στο φως της όλα τα σκοτάδια του ανθρώπου. Το σώμα της Λαμπρινής είναι ευλύγιστο. Η όμορφη αυτή νέα χορεύει με απαράμιλλη εκφραστικότητα, ανάλογη της ικανότητας της να αναβιώνει τους διαφορετικούς ρόλους.
Ο Κώστας Τσιαμάγκας, ο άλλος χορευτής του σχήματος, ό,τι παρουσιάζει αγγίζει τον θεατή και τον αφήνει απόλυτα γοητευμένο από το θέαμα. Τα πόδια, τα χέρια και ο κορμός του περιελίσσονται μεταξύ τους σαν να μην υπάρχουν αρθρώσεις. Σαν όλα τα μέρη του σώματος του να είναι λυμένα. Το σώμα του Κώστα δύναται να πάρει σχήματα εξωπραγματικά. Δεν μοιάζει με σώμα, κάθε φορά έχουμε την εικόνα μιας διαφορετικής ιδέας. Έχουμε μπροστά μας την πάλη, την προσδοκία, την λαγνεία, τον πόθο, τον έρωτα, την δύναμη. Στον έρωτα είναι τόσο πειστικός που για όσο κρατάει ο συγκεκριμένος συνδυασμός κινήσεων, τουλάχιστον εγώ, τον ερωτεύομαι.
Ένα μεσημέρι συναντήσαμε μαζί με την Φένια ακόμη δύο μέλη της καλλιτεχνικής μας ομάδας. Την συνθέτρια και τηνvideoartist μας… Η Φένια είχε εξαιρετικές ιδέες για τις δύο γυναίκες να υλοποιήσουν με τον δικό τους τρόπο. Είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι από τις πρώτες πρόβες, καμμιά φορά χάνουμε την επαφή μας με την πραγματικότητα. Το ραντεβού με τις καλλιτέχνιδες το είχαμε δώσει στο σταθμό του Μετρό Κεραμεικός. Η Φένια μου σύστησε τις δυο μέχρι πρότινος άγνωστες μου κυρίες. Την Κωνσταντίνα και τη Σάντυ. Η Σάντυ είχε κάνει πολλές καλλιτεχνικές σπουδές και αποφάσισε να μας συνεπάρει με τις δημιουργίες της ως videoartist. Μας μιλούσε για όλα αυτά που μπορούσε να κάνει. Εγώ μετρούσα την άγνοια μου γύρω απ’ τις τεχνολογικές δυνατότητες των νέων gadgets. Η Κωνσταντίνα σπούδαζε πιάνο δεκαπέντε χρόνια. Δεν πρόλαβα να μάθω πολλά πράγματα για τις δικές τους κοντινές δράσεις πάνω στο όνειρο που δουλεύουμε. Θα επιστρέψω για να δώσω περισσότερες λεπτομέρειες για την τέχνη τους αλλά και την τέχνη των πλέον τρανών εκ των συνεργατών μας. Του Νταλί , της Γκαλά, της Βαλπούργης και της γερόντισσας Γαβριηλίας.
http://www.kosvoice.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/item/36088-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CF%87%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82,-%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CF%86%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%82