Γράφει ο
Πέτρος Παραράς

Στην εφημερίδα Καθημερινή του Σαββάτου 12 Νοεμβρίου 2016 (βλ. Απόστ. Λακατσά, «Δεν απολογούμαι για τις επιλογές μου», στο ένθετο «Ζωή», σελ. 3) αναφέρεται, σχετικά με τη νέα Υπουργό Πολιτισμού, την εξαίρετη ηθοποιό κ. Λυδία Κονιόρδου που πρωταγωνιστεί στο θεατρικό έργο «Και τώρα οι δυο μας», ότι «οι παραστάσεις συνεχίζονται και μετά την υπουργοποίησή της, “αμισθί πλέον”, όπως [η ηθοποιός] τονίζει». Βλ. και συνέντευξή της στο «ΒΗΜΑ» (13.11.2016) στο ένθετο «Πολιτισμός». Όμως η συμμετοχή της Υπουργού στις παραστάσεις αυτές, και μετά την υπουργοποίησή της, είναι παράνομη για τους κάτωθι λόγους:

Στην παράγρ. 3 του άρθρου 81 του Συντάγματος ορίζεται ότι: «Οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα των μελών της Κυβέρνησης, των Υφυπουργών και του Προέδρου της Βουλής αναστέλλεται κατά την διάρκεια της άσκησης των καθηκόντων τους». Γίνεται δεκτό ότι με την διάταξη αυτή καθιερώνεται το λεγόμενο ασυμβίβαστο (Inkompatibilität) της ιδιότητας του μέλους της Κυβέρνησης με την άσκηση κάθε επαγγελματικής δραστηριότητας, η οποία και αναστέλλεται ευθύς με την ανάληψη των καθηκόντων του Υπουργού. Ο δικαιολογητικός λόγος, για τον οποίο καθιερώθηκε η απαγόρευση αυτή, είναι η εκατέρωθεν εξασφάλιση πλήρους ανεξαρτησίας. Ο Υπουργός δεν μπορεί να εκμεταλλεύεται την θέση του για να αποκομίζει ιδιαίτερα οφέλη από το ασκούμενο επάγγελμα, ούτε και μπορεί, στην όποια θέση και αν είναι, να επικαλείται την υπουργική του ιδιότητα και να ασκεί έτσι πιέσεις προς κάθε κατεύθυνση. Το Σύνταγμα θέλει να μην υπάρχει σύγχυση μεταξύ δημοσίου συμφέροντος, που μόνον οφείλει να υπηρετεί ο Υπουργός, και ιδιωτικών ή επαγγελματικών συμφερόντων του. Στην έννοια δε της επαγγελματικής δραστηριότητας εμπίπτει η άσκηση κάθε ελεύθερου επαγγέλματος, π.χ. δικηγόρου, ιατρού κλπ., καθώς και η παροχή εξαρτημένης εργασίας με κατοχή θέσεως στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα.

Πέρα των ως άνω που αναλυτικότερα εκτίθενται στο βιβλίο μου «Σύνταγμα 1975-Corpus, III, άρθρα 81-92, Αντ. Ν. Σάκκ. 1999, σελ. 51 επ.», υποστηρίζω επί λέξει και τα εξής: «το ασυμβίβαστον υπάρχει, έστω και αν για την συγκεκριμένη δραστηριότητα δεν καταβάλλεται αμοιβή. Ο δικηγόρος ή ο ηθοποιός που έγινε Υπουργός δεν μπορεί να εξακολουθήσει να ασκεί το επάγγελμά του, έστω κι αν ισχυρίζεται ότι έχει συμφωνηθεί να μην του καταβληθεί αμοιβή για οποιονδήποτε λόγο. Η ερμηνεία αυτή εξυπηρετεί καλύτερα τον σκοπό της απαγορεύσεως, έτσι άλλωστε αποφεύγονται και οι καταστρατηγήσεις της» (σελ.53). Προφανώς, η απαγορευτική διάταξη στο Σύνταγμα τέθηκε όχι για να μην πλουτίσουν οι Υπουργοί, αλλά για να εξασφαλιστεί ότι θα ασκήσουν τα καθήκοντά τους με πλήρη αμεροληψία, υπηρετώντας αποκλειστικά το δημόσιο συμφέρον και μακράν παντός, άμεσα ή έμμεσα, ιδιωτικού οφέλους. Δεν νοείται Υπουργός-δικηγόρος να υπογράφει δικόγραφα και να παρίσταται στα δικαστήρια δωρεάν!

Είναι, εντεύθεν, αναμφισβήτητο ότι η μη συμμόρφωση στους προεκτεθέντες απαγορευτικούς κανόνες γεννά ποινική ευθύνη του Υπουργού λόγω παραβιάσεως του άρθρου 81 παράγρ. 3 του Συντάγματος και, ενδεχομένως, ανοίγει η οδός για τις διαδικασίες του άρθρου 86 Σ.

Συνεπώς, εφόσον η κ. Κονιόρδου θέλει να παραμείνει Υπουργός, οφείλει να αναστείλει πάραυτα τις όποιες επαγγελματικές τις δραστηριότητες, έστω και αν αυτές συνίστανται σε μερική μόνον απασχόληση. Διαφορετικά είναι «υπόλογος για την επιλογή της». Η Μελίνα, ως Υπουργός, ουδέποτε έπαιξε θέατρο.

(Από την «Καθημερινή»)