Γράφει ο
Νίκος Γιαννιός

Και εμπιστεύτηκε ο λαός στην απελπισία του τους απροσάρμοστους ρομαντικούς και στείλαμε την Πατρίδα στην παιδική χαρά να παίξει με τους μπέμπηδες κλέφτες κι αστυνόμους. Η ιστορία λένε ότι θα το ονομάσει διάλειμμα της αριστεράς, κάτι σαν τον Μάη του 68, τότε  που τα απροσάρμοστα μιας άλλης εποχής έκαναν ένα ντου στο Παρίσι του μεγάλου Ντε Γκωλ, έτσι χωρίς λόγο, για πλάκα, κάτι που το είπαν και κατά λάθος  επανάσταση και άφησαν πίσω τους ρημάδια, αποκαΐδια και διαστρεβλωμένα ιδεολογικά απολιθώματα να βασανίσουν τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες για μερικές δεκαετίες ακόμα.

Ποτέ δεν θα πω ότι είπατε εσκεμμένα ψέματα για να αρπάξετε με δόλο την εξουσία. Θα δεχθώ ότι μέσα στην ονειρική θολούρα της άγνοιας και του ξερολισμού που ταξιδεύετε  τους καημούς και τις ελπίδες σας στα πέλαγα μιας αγιάτρευτης εικονικής πραγματικότητας, υπάρχει και καραδοκεί ο κίνδυνος του πολιτικού αποπροσανατολισμού και του ιδεολογικού ναυαγίου. Σας αναγνωρίζω την καλή προαίρεση και την ρομαντική διάθεση αλλά με την κοτσανολογία δουλειά δεν γίνεται. Καλή και η κωλοτούμπα της τελευταίας στιγμής αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Άντε παιδιά, το παιδικό πάρτι τελείωσε. Πιείτε το γαλατάκι σας και νανάκια, δεν μας παίρνει άλλο για παιδιαρίσματα.  

Μετά από τους γελοίους τσαρλατανισμούς και τους θυμώδεις παλιμπαιδισμούς , νομίζω πως έφτασε η ώρα να σοβαρευτούμε λιγάκι σαν λαός, να αρνηθούμε την αυθάδεια του λαϊκισμού,  να λυτρωθούμε από την παραπλάνηση της αμαρτωλής υποσχεσιολογίας και να εμπιστευτούμε στον Δημοκρατικό Φιλελευθερισμό να οδηγήσει ξανά την χώρα εμπρός, με σύνεση και υπευθυνότητα. 

Φτάνει πια με τους δήθεν, τις μαϊμούδες, τους γιαλαντζί, τους εποχούμενους και τα λοιπά υποκατάστατα του κομμουνισμού. Προτιμώ τους καθαρόαιμους και ακραιφνείς Μαρξιστές. Μπορείς να διαφωνείς μαζί τους αλλά έχεις απέναντί σου σοβαρούς ανθρώπους με ξεκάθαρες ιδέες.  Οι παλιμπαιδίζοντες της αριστεράς γίνονται συχνά χωρίς να το θέλουν συνεργάτες ξένων βλαπτικών για την χώρα μας συμφερόντων. Τους χρησιμοποιούν χωρίς να το καταλαβαίνουν, όπως έγινε και τώρα. Τα είπαμε και τα αναλύσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας.

Η Δημοκρατία θέλει παιδεία, πείρα και υπευθυνότητα.