25 Απριλίου 2024
Ηλιοβασιλέματα γεμάτα… μαθήματα ζωής !
Τα μαθήματα ζωής δεν διδάσκονται σε κανένα σχολείο ή πανεπιστήμιο. Κανένας δεν σε προετοιμάζει για τον αντίκτυπο που θα έχουν σε σένα προσωπικά, στη ζωή σου ολόκληρη.
Τα μαθήματα ζωής τα παίρνουμε εκεί που δεν το περιμένουμε. Όταν νιώθουμε κάτι, όταν έχουμε πολλά, όταν διεκδικούμε κάποιον, έρχεται η ζωή και μας τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια. Το μάθημα σ’ αυτή την περίπτωση είναι ότι δεν υπάρχουν δεδομένα, άνθρωποι και ύλη. Η καλύτερη σχέση που μπορούμε να έχουμε, αυτή που πρέπει να καλλιεργήσουμε για να δεχόμαστε τα μαθήματα της ζωής και να εξελισσόμαστε, αντιμετωπίζοντας τις συνέπειες τους, είναι με τον εαυτό μας.
«Ποτέ μην σπαταλάς χρόνο για να κάνεις κάτι σημαντικό, όταν έξω υπάρχει ένα ηλιοβασίλεμα που μπορείς να παρακολουθήσεις»
C. JoyBell C
«Πρέπει απλά να είσαι, πρέπει απλά να υπάρχεις»
Παλιά δεν καταλάβαινα αυτό που μου έλεγαν συχνά πυκνά οι καθηγητές μου. Η φιλοδοξία μου καθόριζε την πορεία μου. Και εγώ πάλευα το κενό γεμίζοντας το ημερολόγιο μου με περισσότερες υποχρεώσεις. Πάλευα τη μοναξιά, μην αφήνοντας τον εαυτό μου ποτέ μόνο του. Πάλευα την κατάθλιψη κάνοντας ολοένα και περισσότερα. Τίποτα όμως από αυτά δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου.
«Πρέπει απλά να είσαι, πρέπει απλά να υπάρχεις»
Κατάλαβα τι σημαίνει όταν μια καθηγήτρια μου με κάλεσε σε ένα άδειο χωράφι κοντά στο σπίτι μου για να παρακολουθήσουμε το ηλιοβασίλεμα. Οι μέρες περνούσαν, τα ηλιοβασιλέματα έρχονταν και έφευγαν και τα μαθήματα ζωής για μένα ήταν πολλά και σημαντικά.
Μάθημα 1 – Ζήσε πραγματικά
Υπήρχαν πολύ όμορφα πάρκα στην περιοχή που ζούσα για να παρακολουθήσουμε το ηλιοβασίλεμα. Πάρκα με όμορφα λουλούδια, παγκάκια ακόμα και σιντριβάνια. Ήταν όμως ‘ένα παραφορτωμένο σκηνικό, ακριβώς όπως η ίδια μου η ζωή. Τα άδειο χωράφι που επιλέξαμε ήταν σκονισμένο αλλά ιδανικό. Ένα ξερό και σκληρό σκηνικό που έμοιαζε να μην συγχωρεί τίποτα. Κι όμως η παραμονή μου εκεί με έφερε σε επαφή με φυτά που δεν ήξερα ότι υπάρχουν. Με ήχους που δεν είχα ακούσει ποτέ ξανά. Κάτω από το έδαφος που έμοιαζε νεκρό, υπήρχε η ομορφιά που έψαχνα. Σταδιακά και χωρίς λόγια άρχισα να πιστεύω ότι υπήρχε ακόμα κάτι ζωντανό και όμορφο μέσα μου. Πίσω από τη μοναξιά και τον πόνο διέκρινα επιτέλους την ευτυχία που καραδοκούσε να αλλάξει τα πάντα….
Μάθημα 2 – Το σημαντικό στη ζωή δεν είναι το πρόγραμμα
Η ζωή είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη και όχι ένα γεγονός. Ατυχώς η κοινωνία μας μαθαίνει ότι μπορούμε να προγραμματίσουμε τα πάντα, ακόμα και το πότε θα είμαστε ευτυχισμένοι. Τα ηλιοβασιλέματα αντιστέκονται σε αυτή τη λογική. Τα ηλιοβασιλέματα δεν συμβαίνουν ποτέ σε έναν συγκεκριμένο χρόνο, Αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη, ανάλογα με την εποχή. Ο μόνος τρόπος για να τα απολαύσεις είναι να είσαι έτοιμος να προσαρμοστείς σε αυτές τις αλλαγές τους. Και αυτός είναι ένας καλός τρόπος να αντιμετωπίζουμε την ίδια τη ζωή, τα αναπάντεχα συμβάντα της. Οι ευκαιρίες δεν έρχονται όταν τις περιμένουμε, γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι να τις αρπάξουμε. Το μάθημα εδώ είναι να είμαστε ανοιχτοί σε όλα και κυρίως στην ευτυχία που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας.
Μάθημα 3 – Το σημαντικό είναι το ταξίδι
Η αξία του να παρακολουθείς το ηλιοβασίλεμα βρίσκεται στην απόλαυση της διαδικασίας. Και κάθε στιγμή αυτής της διαδικασίας είναι υπέροχη, ακριβώς όπως η ίδια η ζωή. Συχνά προσπαθούμε να προσπεράσουμε γοργά τα πιο δύσκολα κομμάτια της. Να μην μείνουμε πολύ σε μια κατάσταση πόνου ή μοναξιάς. Ομοίως θέλουμε να παγώσουμε το χρόνο σε μια μεγάλη επιτυχία ή να κρατήσουμε την ευτυχία για πάντα… Η ζωή ωστόσο συνεχίζεται. Και αυτό δεν πρέπει να μας προβληματίζει. Γιατί όπως ο ορίζοντας αλλάζει από το φως στο σκοτάδι, έτσι και η ζωή μας δεν μπορεί να είναι μόνο δυστυχισμένη ή ευτυχισμένη. Είναι ένα μείγμα από καλές και κακές στιγμές. Οι τελευταίες εξάλλου δίνουν την μεγάλη αξία που έχουν οι πρώτες για όλους μας.
Μάθημα 4 – Δημιουργήστε αναμνήσεις
Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι πια τα πάντα από τα χρόνια της εφηβείας μου. Θυμάμαι όμως πολύ καλά τα απογεύματα στη θάλασσα που περίμενα να δω το ηλιοβασίλεμα. Οι σχέσεις τρέφονται και τα μαθήματα μεταδίδονται όταν δημιουργούμε αναμνήσεις. Η καθηγήτρια μου φρόντισε να μου το μάθει αυτό. Μια φορά φυτέψαμε μαζί ντομάτες και μετά καθίσαμε στο έδαφος να απολαύσουμε τη στιγμή, τα χρώματα και τους ήχους ολόγυρα μας. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν ασχολούνταν συχνά με την κηπουρική. Το έκανε για μένα. Για να έρθω σε επαφή με τη φύση και τον εσωτερικό εαυτό μου. Οι άνθρωποι έχουν αξία. Η συναισθηματική μας υγεία έχει επίσης αξία. Γι’ αυτό και οι στιγμές που η τελευταία τρέφεται από τις επαφές μας με τους πρώτους γίνεται προφανές πόσο σημαντικές είναι οι αναμνήσεις.
Μάθημα 5 – Το τέλος είναι αρχή
Όταν κάθεσαι να δεις το ηλιοβασίλεμα, συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει τέλος. Τα χρώματα του ήλιου μπορεί να γίνονται ξαφνικά πιο απαλά μέχρι να χαθούν ολοκληρωτικά, αλλά αμέσως τα αστέρια παίρνουν τη σκυτάλη ζωγραφίζοντας ένα νέο σκηνικό. Το τέλος μιας μέρας σηματοδοτεί την αρχή μιας καινούργιας και υπάρχει μια συνέχεια σε όλο αυτό. Ακριβώς όπως συμβαίνει στην ίδια τη ζωή. Οι αλλαγές μπορεί να είναι ακατάπαυστες, άνθρωποι να έρχονται και να φεύγουν από κοντά μας, αλλά σε όλα αυτά υπάρχει μια συνέχεια. Είναι το ταξίδι της ζωής με σταθμούς λύπης, στάσεις χαράς και –αν το θελήσουμε- μπόλικες στιγμές αυτογνωσίας.
Συγγραφέας: Άντζι Σουλτζ
(Η Άντζι Σουλζ γράφει στην ιστοσελίδα The Becoming Place. Αγαπά να βοηθά τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τις μεταβάσεις, να εκπληρώνουν στόχους και να νιώθουν χαρούμενοι)
Πηγή: tinybuddha.com
