Γράφει ο
Ιωάννης Γ. Κουλούρης

Με την ευκαιρία που ευρίσκεται, (υποτίθεται),  σε δημόσια διαβούλευση το νέο φορολογικό νομοσχέδιο,  θεωρώ ότι είναι επί τέλους ώρα να διορθωθούν ορισμένες διαχρονικές ατέλειες του υπάρχοντος φορολογικού συστήματος, το οποίο,  εκτός των άλλων δυσμενών παρενεργειών που προκαλεί στην οικονομία της χώρας, έχει τεράστια δυσμενή επίδραση στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας, που,  σε συνδυασμό με το μεταναστευτικό, οδηγούν προοδευτικά στην εξαφάνιση του έθνους μας. Η έκφραση «υποτίθεται» που χρησιμοποίησα ανωτέρω είναι γιατί όπως γίνεται η δημόσια διαβούλευση αποτελεί σκέτη παρωδία, αφού ούτε το κείμενο του νόμου γίνεται έγκαιρα γνωστό σε όλους τους πολίτες, ούτε αφήνεται επαρκής χρόνος για μελέτη του και υποβολή προτάσεων, (στην πραγματικότητα ούτε αυτοί που θα το ψηφίσουν το γνωρίζουν πλήρως), αλλά και όλες οι προτάσεις και κριτικές που υποβάλλονται δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη.

Το υπάρχον λοιπόν φορολογικό σύστημα όχι απλά δεν παρέχει κίνητρα στους πολίτες για να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά, αλλά αντίθετα περιέχει πολλά αντικίνητρα.

Στο παρόν άρθρο, λόγω χώρου, θα περιοριστώ σε ένα μόνο θέμα,  το οποίο είναι καταφανώς παράλογο και αντισυνταγματικό, και για το οποίο έχω αρθρογραφήσει επανειλημμένα στο παρελθόν και έχω αποστείλει πολλές επιστολές στους κατά καιρούς αρμόδιους υπουργούς αλλά και στα ΜΜΕ, χωρίς να έχω πάρει καμία συγκεκριμένη απάντηση, ούτε προφανώς να έχει αντιμετωπισθεί.

Συγκεκριμένα στο άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος αναφέρεται ότι «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους».  Εν προκειμένω η βασική συνεισφορά είναι προφανώς ο φόρος που καταβάλει κάθε πολίτης.

Είναι προφανές ότι ένας παντρεμένος πολίτης που η σύζυγός του δεν εργάζεται έχει σχεδόν τα διπλάσια έξοδα, και άρα τις μισές δυνατότητες, από ένα ανύπαντρο πολίτη, καθόσον εκτός από τα έξοδα του ιδίου έχει να αντιμετωπίσει και τα έξοδα της συζύγου του, και επομένως σύμφωνα με το Σύνταγμα αλλά και την κοινή λογική θα πρέπει να πληρώνει το μισό περίπου φόρο από τον δεύτερο.

Και όμως και οι δύο αυτοί πολίτες πληρώνουν τον ίδιο ακριβώς φόρο!!, αφού καμία έκπτωση δεν γίνεται για τη μη εργαζόμενη σύζυγο, η οποία φαίνεται πως δεν χρειάζεται καμία δαπάνη για να επιζεί!!!

Το απαράδεκτο αυτό γεγονός αποτελεί σημαντικό αντικίνητρο για τους πολίτες ώστε να παντρευτούν και, Θεού θέλοντος να αποκτήσουν και παιδιά,  και η κυριότερη αιτία που οι σημερινοί νέοι δεν παντρεύονται.

Το άδικο, αντισυνταγματικό  και εθνικά επιζήμιο αυτό γεγονός, μοναδικό στην Ευρώπη από όσο γνωρίζω, μπορεί εύκολα ν αντιμετωπιστεί με πολλούς τρόπους. Προσωπικά έχω προτείνει το σύστημα που εφαρμόζεται στη Γερμανία, όπου τα εισοδήματα και των δύο συζύγων αθροίζονται και διαιρούνται δια του δύο, και αφού αφαιρεθεί το αφορολόγητο για τον καθένα, φορολογείται χωριστά με κλιμακωτούς συντελεστές όπως και σε εμάς. Με το σύστημα αυτό θα ωφεληθούν όλα τα ζευγάρια και ιδίως εκείνα που έχει εισόδημα μόνο ο ένας σύζυγος. Το δημοσιονομικό έλλειμμα που θα προκύψει θα αντισταθμιστεί με αύξηση των συντελεστών φορολογίας για τους ανύπαντρους οι οποίοι δεν προσφέρουν τίποτε στη χώρα και τις μελλοντικές γενεές.

Το θέμα είναι τόσο προφανές και προκλητικό που είναι απορίας άξιο γιατί κανένα κόμμα δεν το έχει προβάλει μέχρι σήμερα,  και ελπίζω με το άρθρο αυτό, το οποίο όπως και τα προηγούμενα αποστέλλω και στον πρωθυπουργό και τον υπουργό οικονομικών, να γίνει κάτι, αφού όλοι αναγνωρίζουν ότι το δημογραφικό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το έθνος μας.