Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

     Τα τελευταία χρόνια, ο κύκλος των λαϊκιστών και αντισυστημικών ηγετών διακρίθηκε, πέραν των άλλων,  για την αμφισβήτηση και την αγνόηση της επιστήμης και των διαπιστώσεών της.

       Οι περισσότεροι  υιοθέτησαν θεωρίες συνωμοσίες, για να αποκρούσουν τις απαιτήσεις των ειδικών για ταχεία δράση απέναντι στην απειλή της κλιματικής  αλλαγής και τελευταίως αγνόησαν προκλητικά τις προειδοποιήσεις των λοιμοξιολόγων – επιδημιολόγων και άλλων ειδικών της Υγείας, για τις βαρύτατες συνέπειες της πανδημίας.

       Ωστόσο, σε ζητήματα μεγάλης σημασίας για την επιβίωση των εθνών όπως είναι η δημόσια υγεία, η αναγνώριση του προβαδίσματος της επιστήμης έναντι της πολιτικής, η αναβάθμιση των «τεχνοκρατών»
έναντι των «εκλεγμένων», δεν ανατρέπει απλώς παραδεδεγμένες αντιλήψεις, συνιστά νίκη του ορθολογισμού και βάζει τους κάθε είδους λαϊκιστές και σαλτιμπάγκους στο περιθώριο.

       Και τούτο διότι σε αυτά τα ζητήματα οι λύσεις δεν είναι «δεξιές» ή «αριστερές», είναι σωστές ή λάθος.

       Σήμερα ολόκληρος ο πλανήτης κρέμεται από τα χείλη των Επιστημόνων, ακούει τις συμβουλές τους και τις προειδοποιήσεις τους, πειθαρχεί  στις εκκλήσεις τους και αντιλαμβάνεται  το βάρος των προσπαθειών τους.

       Σήμερα οι Επιστήμονες της Υγείας ξαναπήραν τη θέση που τους αξίζει, που αναλογεί στους κόπους και στις μη αποτιμώμενες προσωπικές τους θυσίες.

       Επιπλέον συγκροτούν  το άλλο πρότυπο της σταθερής αξίας, αυτό που έτεινε να περιθωριοποιηθεί και να αντικατασταθεί από άλλα ευτελή, εφήμερα και χρυσοπληρωμένα είδωλα χωρίς βάθος και περιεχόμενο.

       Είναι σίγουρο ότι για αρκετό χρόνο ακόμη, η δημόσια ζωή θα βρίσκεται στον αστερισμό της σταθερότητας. Οι επιστήμονες αντικατέστησαν τους κάθε λογής «επώνυμους» της πολιτικής.

       Η σύνδεση και συνεργασία των κυβερνήσεων με την επιστημονική κοινότητα, κατέστη εκ των συνθηκών επιβεβλημένη και απαραίτητη για την ορθή διαχείριση κρίσεων, σαν αυτή που ζούμε.

       Είναι αλήθεια ότι μαθαίνουμε πολλά από την  κρίση και προφανώς έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε.

       Όμως, η επιστροφή στη βαρβαρότητα στο όνομα της οικονομίας, αποφεύχθηκε.

       Τόσο στη Μεγάλη Βρετανία όσο και στις  ΗΠΑ, η αξία της ανθρώπινης ζωής υπερίσχυσε των παρορμήσεων, των δισταγμών και του κυνικού ταπεραμέντου των ηγετών τους.

       Μέσα σε αυτόν τον παγκόσμιο εφιάλτη, η περίπτωση της Ελλάδας μοιάζει έκπληξη. Βγήκε στην επιφάνεια και ανέλαβε ηγετικές ευθύνες μια άλλη διαφορετική, απρόσμενη και ανθρώπινη Ελλάδα.

       Μια χούφτα άνθρωποι, που τοποθετήθηκαν από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη σε θέσεις κλειδιά, με κοινό γνώρισμα τη σοβαρότητα, καταρτισμένοι, έμπειροι, ευφυείς, διαπρεπείς ο καθένας στην επιστήμη του, μίλησαν «άλλη» γλώσσα.

       Γλώσσα που υπηρετεί όχι τις εντυπώσεις, την έντεχνη παραπληροφόρηση, τον διδακτισμό ή τον πειθαναγκασμό, αλλά τον πραγματισμό της κοινής ανάγκης.

       Γλώσσα που μεταγγίζει αξιοπιστία και γεννάει την ηρεμία της εμπιστοσύνης.

       Ο χαρισματικός κ. Τσιόδρας ενώ εκθέτει καθημερινά απειλητικά δεδομένα, όμως η εκφραστική του μεταγγίζει το είδος της αξιοπιστίας, που είναι μίγμα εγκυρότητας και ανθρωπιάς.

       Είναι αλήθεια ότι η κρίση απελευθερώνει αντανακλαστικά αυτοπροστασίας, κινητοποιεί αποφάσεις και δράσεις συλλογικής χειραφέτησης, διαλύει πλάνες αδράνειας και αναβολές, δηλώνει ιστούς ανθρώπινης αλληλεγγύης.

       Αποκαλύπτει αλήθειες που αρνούμασταν να δούμε και αναδεικνύει πτυχές του συλλογικού εαυτού μας που ποτέ δεν υποψιαζόμασταν.

       Είναι βέβαιο ότι όταν με το καλό περάσει ο εφιάλτης, θα έρθει η ώρα να αναθεωρήσουμε βεβαιότητες, που αποδείχθηκαν χάρτινες.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης  είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ.Ε.