Γράφει ο
Δημήτρης Στεργίου

Συνεχίζεται η περιπέτεια του 37^ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, του οποίου το «ναυάγιο» στην Καλαμάτα Εισβολή  συνοδεύθηκε  από  νέα επεισόδια  στη Ρόδο, καθώς ομάδα ανθρώπων εισέβαλε στο συνεδριακό κέντρο. Η εισβολή, όπως διαβάσαμε, έγινε από εκλεγμένους αντιπροσώπους της ΔΑΣ, της συνδικαλιστικής παράταξης που στηρίζεται από το ΠΑΜ.

Η νέα αυτή περιπέτεια της ΓΣΕΕ μού θύμισαν τη γνωστή ρήση του Μαρξ, το οποίο «λατρεύουν» πολλοί ομόδοξοί του στη ΓΣΕΕ, ότι, δηλαδή, «η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και  τη δεύτερη ως  φάρσα». Διότι πριν ακριβώς από τριάντα χρόνια η ΓΣΕΕ ταλανιζόταν από παρόμοιες περιπέτειες εξαιτίας του ανταγωνισμού για την «καρέκλα» με θύματα τους εργαζομένους για τους οποίους  υποτίθεται ότι … «αγωνίζονται»!

Λοιπόν, πριν ακριβώς από τριάντα  χρόνια, τον Ιανουάριο του 1989, η διοίκηση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) ανέλαβε μια πρωτοβουλία, για να καλύψει το κενό της έλλειψης νόμιμης διοίκησης στη ΓΣΕΕ, και συνέστησε στις επιχειρήσεις  να καταβάλουν αύξηση 7% από 1.1.1989 και 6% από την 1.7.1989, τουλάχιστον ως προκαταβολή μέχρι να υπογράφονταν  αργότερα οι συλλογικές συμβάσεις ή διαιτητικές αποφάσεις.

Τότε, στις 9 Ιανουαρίου του 1989, ανακοινώθηκε η εισοδηματική πολιτική στον δημόσιο τομέα, όπως εκφραζόταν με την περίφημη Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή (ΑΤΑ), δηλαδή 4% για το πρώτο τετράμηνο και 1,4% ως «διορθωτικό. Στις 18 Ιανουαρίου 1989, όταν δόθηκε στη δημοσιότητα η επιστολή – πρωτοβουλία αυτή του ΣΕΒ, όλοι οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές που τότε βρίσκονταν στα δικαστήρια αλληλοκατηγορούμενοι για απάτες και νοθεία και οι αντιπολιτευόμενοι που μοίραζαν θέσεις στη νέα διοίκηση της ΓΣΕΕ, ξέχασαν όλες τις διαφορές τους και εισέβαλαν στο γραφείο του τότε υπουργού Εργασίας Γιώργου Γεννηματά για να καταγγείλουν τη συμπαιγνία βιομηχάνων και κυβέρνησης, η οποία, όπως τόνιζαν «καταργούσε ντε φάκτο την ΑΤΑ»!

Τότε, συνέβησαν μερικά τρελά και τραγικά από … «μαρξιστές» που δικαιώνουν απολύτως τον Μάρξ: Ο Γιώργος Γεννηματάς, υπό την πίεση των … συνδικαλιστών επετέθη … κατά του ΣΕΒ χαρακτηρίζοντας ως «περίεργη και με πολιτικό περιεχόμενο» την κίνησή του αυτή για τις αυξήσεις των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέαΙ Την επόμενη ημέρα, η ιλαροτραγωδία κορυφώθηκε, αφού σε κοινή συνέντευξη Τύπου  οι τότε υπουργοί Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών και Εργασίας ανακοίνωσαν ότι θα εφαρμοσθεί και για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα η … εισοδηματική πολιτική για τους δημόσιους υπαλλήλους που εξαγγέλθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1989!

Τότε, όπως θα έλεγε και ο Μαρξ, συνέβη το εξής εξωφρενικό: οι συνδικαλιστές, οι οποίοι υποτίθεται ενδιαφέρονταν για τα συμφέροντα των εργαζομένων,  «κατόρθωσαν» να  μειώσουν τις … αυξήσεις των μισθών τους  κατά 2,5% έως 3%!

Εξωφρενικό! Ναι, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα…

Και ζήσαν αυτοί καλά και οι εργαζόμενοι … χειρότερα…