Γράφει ο
Νίκος Ερρ. Ιωάννου

Διάβασα απνευστί την συγκλονιστική μαρτυρία του τελευταίου στρατοπεδάρχου της Ελληνικής Δυνάμεως Κύπρου (ΕΛ.ΔΥ.Κ) το 1974, ταξιάρχου εν αποστρατεία κυρίου Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου.

Αυθορμήτως τρεις έννοιες προέβαλαν με την συμπλήρωση της αναγνώσεως του βιβλίου.

Σεμνότης ανυπόκριτη του αυθεντικού μαχητού της πρώτης γραμμής.

Θαυμασμός για τον ηρωισμό των παιδιών που έβαλαν τα σώματά τους ανάχωμα για να σταματήσουν τον βάρβαρο εισβολέα.

Ντροπή για την ατιμώρητη προδοσία εκείνων των ημερών αλλά και συνειδητό καταχώνιασμα των καλών κ αγαθών και την ανάδειξη των υπόπτων και....

Οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται τον δημοσιογράφο Φρέντυ Γερμανό και τις εκπομπές από τον σταθμό της ΥΕΝΕΔ.

Τον Ιούνιο του 1975 μου επρότεινε να συμμετάσχω σε εκπομπή για την 1^η επέτειο της εισβολής και είχαμε μία προκαταρκτική ενημερωτική συνάντηση. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας του εξέφρασα την επιθυμία να μιλήσω για την μεγαλειώδη μάχη και θυσία των Ελδυκαρίων που έτυχε να γνωρίζω.

Η πρώτη του αντίδραση ήταν ότι η αναφορά στην ΕΛ.Δ.Υ.Κ. αποτελεί απαγορευμένο θέμα διότι ήταν ταυτισμένη με το πραξικόπημα. Όταν του κατέστησα σαφές ότι δεν με ενδιέφερε να πω κάτι άλλο, προς τιμήν του, ανέλαβε την πρωτοβουλία και τον κίνδυνο να δυσαρεστήσει υψηλά ιστάμενους και μετέδωσε χωρίς την παραμικρή περικοπή όσα συζητήσαμε.

Σε μεταγενέστερες συζητήσεις μας (ήταν λάτρης της Ιστορίας) μου είπε ότι προέβαλε εκείνη την εκπομπή κατ’ επανάληψιν λόγω αιτήματος του κόσμου και ήταν περήφανος που ήταν η πρώτη φορά που τολμούσε κάποιος σε κρατικό κανάλι να αναδείξει αυτό το κρυμμένο διαμάντι της Ελληνικής Ιστορίας.

Ο τιμημένος στρατηγός-πατέρας τόσων ηρώων, σίγουρα καταλαβαίνει γιατί είχε τότε την συμπεριφορά που του επεφυλάχθη από τους μαχητές των γραφείων.....