Γράφει ο
Νίκος Γιαννιός

Είχε κέφια χθες βράδυ το αηδόνι της αυλής μας. Σε ερωτικό οίστρο από την 1:00, με κράτησε ξύπνιο ως το πρωί που πήγε να κουρνιάσει στην πνιγμένη απ’ τον κισσό μουριά του κήπου μας. Ούτε ο φονικός ιός ούτε ο δροσερός γαρμπής κατάφεραν να τον συγκρατήσουν. Και τι δεν είπε ο φλύαρος ερωτιάρης μέχρι τα ξημερώματα που παρέδωσε το πάλκο στα κοτσύφια της γειτονιάς. Κι εγώ βρήκα την ευκαιρία να ταξιδέψω στις αναμνήσεις της νιότης, περιδιαβαίνοντας την διαδρομή μέχρι τα ώριμα χρόνια που κάποιοι προσπάθησαν να μας τα κάνουν δύσκολα.

Ναι αυτή η Κάντιος καθωσπρεπεική απληστία των Ευρωπαϊκών Τραπεζών και της βιομηχανίας παραγωγής όπλων βρήκε πρόσχημα μια πλαστή οικονομική κρίση και μας στρίμωξαν για μια ακόμη φορά. Λεηλάτησαν το βιός μας και τις προσδοκίες των παιδιών μας. Μας έκλεισαν στα σπίτια μας, μας κτύπησαν, μας πόνεσαν αλλά δεν μας τσάκισαν. Αντέξαμε, όπως αντέξαμε και στο τσουνάμι των τζιχαντιστών και λαθρομεταναστών που προσπάθησαν να μας  φορτώσουν, εχθροί και φίλοι, από όλες τις ισλαμικές χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Εκεί στα σύνορα οι νέοι του τόπου μας, οι Ιερολοχίτες, δίνουν για άλλη μια φορά την μάχη του Έθνους.

Ώσπου ήλθε ο λοιμός από την Κίνα. Ούτε κι αυτός μας λύγισε. Μας βρήκε φτωχούς και απροετοίμαστους αλλά εμείς βρήκαμε τον τρόπο. Υπό την συνετή ηγεσία ενός νέου και κατάλληλα προετοιμασμένου πολιτικού άνδρα, ο λαός συσπειρώθηκε, αναδιπλώθηκε και όρθωσε ασπίδα τις αξίες της πολιτιστικής μας παράδοσης και κληρονομιάς.

Το κατόρθωμα το σηματοδοτεί με τον λιτό του λόγο και έναν λυγμό ένας θαυμάσιος άνθρωπος, ο γιατρός Τσιόρδας : Μας είπαν ότι κάναμε φασαρία πολλή για λίγους νεκρούς ηλικιωμένους και παράλληλα είδαμε στις γειτονικές μας Ιταλία και Ισπανία να αφήνουν τους γέρους να πεθαίνουν γιατί έπρεπε λένε να διαλέξουν.

«Έχουμε υποχρέωση να προστατεύσουμε τους πλέον αδύναμους, τους αρρώστους και τους υπερήλικες. Είναι οι μάνες μας και οι πατεράδες μας »

Αυτή είναι η παράδοση του Έθνους. Η δύναμη της οικογένειας. Η δύναμη της αγάπης. Η δύναμη του αισθήματος της υποχρέωσης. Η Ελληνική οικογένεια που στηρίζει τα μέλη της. Η Ελληνική κοινωνία που στηρίζει τα μέλη της ανεξαρτήτως της ωφελιμότητας ενός εκάστου, ή της οικονομικής ολιγαρχίας. Αυτή είναι η δύναμη του ήθους των Σελλών με το οποίο το Έθνος γαλουχείται χιλιάδες χρόνια, σε εύκολους και σε δύσκολους καιρούς και χρόνους.

Τον επαίνεσε ο πρωθυπουργός που ηγείται επιτυχώς με αξιοπρέπεια και σθένος της τιτάνιας αυτής προσπάθειας. Τον επαίνεσε και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας με περηφάνια και ικανοποίηση, στο διάγγελμα ενότητας που απεύθυνε προς στον Ελληνικό λαό.

Ο μικρός αυτός τόπος έδωσε για μια ακόμη φορά το πολιτισμικό του στίγμα και έδειξε τον δρόμο σε όλον τον κόσμο. Ναι, παλεύουμε για την ζωή μας αλλά και για την ζωή των άλλων και ειδικά των γερόντων γονιών μας, ανεξαρτήτως του υλικού κόστους ή των ιδεοληπτικών προτιμήσεων.

Αυτό υλοποιεί σήμερα η κυβέρνηση με τον Λαό στο πλάι της, ενωμένοι σαν μια γροθιά. Δεν λέω και οι λοιποί πολιτικοί ηγέτες είναι εκεί και λένε ΝΑΙ αλλά λιγότερο εκόντες και περισσότερο άκοντες. Δεν τους καλοπάνε οι επιτυχίες του Κυριάκου. Παλεύουμε ενωμένοι και κερδίζουμε όπως σε όλες τις μεγάλες μάχες που δώσαμε στην μακραίωνη ιστορία μας. Σημαδιακή ημέρα η σημερινή, γιορτή του Έθνους, του μεγάλου αγώνα. Γιορτή της Παναγιάς, της μεγάλης μάνας του Έθνους μας. Γιορτή της λευτεριάς.

Δεν θα σταθώ ιδιαίτερα στις μικρόψυχες και πικρόχολες προσωπικές επιθέσεις κατά του πρωθυπουργού μας Κυριάκου Μητσοτάκη και του αξιέπαινου κ. Τσιόρδα, αλλά δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστες τις φασιστικές εξάρσεις τύπου

«δεν υπακούω σε μια δεξιά κυβέρνηση»

ή

«μην τολμήσετε να βγάλετε τον στρατό γιατί θα μας βρείτε εμπρός σας».

Οι συνήθεις ύποπτοι είναι ακόμη εδώ και ονειρεύονται έναν ακόμη γύρο ακόμη και όταν ο τόπος βρίσκεται στην δύνη μεγάλων προβλημάτων και δίδει πολύπλευρο υπαρξιακό αγώνα.

Περιφρονήστε τους και αφήστε τον φασισμό να σφαδάζει στην γωνιά μόνος του σαν την οχιά που της έκοψαν το κεφάλι.

Μένουμε σπίτι για το δικό μας καλό και εκείνων που αγαπάμε άλλα και για το καλό όλων των ανθρώπων που συγκροτούν την όμορφη αυτή Πατρίδα. Μένουμε στο σπίτι και ανεμίζουμε την Γαλανόλευκη στο μπαλκόνι μας.

Στις 12: 00 ακριβώς ψέλνουμε, αντί παρελάσεως, τον Εθνικό μας Ύμνο, όλοι μαζί με μια φωνή.