Να εφαρμόσει ο υπουργός τις δικές του «εναλλακτικές λύσεις» Είναι δύσκολη η κατάσταση, το έχουμε καταλάβει όλοι. Η κατάσταση ήταν δύσκολη και τον Σεπτέμβριο του 2009. Και τότε το είχαμε όλοι καταλάβει, το γνωρίζαμε, το βλέπαμε. Αλλά παρ’ όλα αυτά, είχαν και τότε ακουστεί κούφια προεκλογικά λόγια – να μην τα ξαναλέμε τώρα. Βιβλίο μπορεί να γράψει κανείς με τις μπαρούφες όσων τώρα καλούνται να διαχειριστούν το πρόβλημα. Μηδενός εξαιρουμένου. Ούτε του υπουργού των Οικονομικών, ούτε του ίδιου του πρωθυπουργού.
 
Στη χθεσινή μονομαχία Παπακωνσταντίνου – Τσίπρα στη Βουλή, όμως, ακούσαμε τον υπουργό να ζητά να μάθει «ποια είναι η εναλλακτική πρόταση» του κ. Τσίπρα. «Πώς θα μειώσουμε τα χρέη και τα ελλείμματα;», τον ρώτησε. Διότι, όπως τον επέπληξε από την έδρα του οικονομολόγου «όσο υπάρχουν ελλείμματα, το χρέος θα ανεβαίνει».

Συγγνώμη, δεν το ήξερα ότι περιμέναμε να γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ για να μάθουμε τι προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και αναλόγως να πράξουμε.

Αντί ο κ. Παπακωνσταντίνου να ρωτά τον κ. Τσίπρα (που κάνει σωστές παρατηρήσεις και για την οικονομία και για τον δημοσιονομικό κανόνα που η ΕΕ σκοπεύει να επιβάλει στα Συντάγματα των χωρών-μελών της), δεν έχει παρά να εφαρμόσει το δικό του πρόγραμμα.

Και δικό του πρόγραμμα δεν είναι αυτό που επιβάλλει η τρόικα. Δικό του πρόγραμμα (του κ. Παπακωνσταντίνου δηλαδή), είναι να εφαρμόσει αυτά που προεκλογικά έλεγε πως θα γίνουν προκειμένου να βγει η χώρα από την κρίση και το αδιέξοδο.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου προεκλογικά είχε δική του «εναλλακτική λύση» (έτσι ακριβώς την αποκαλούσε). Γιατί ψάχνει την «εναλλακτική λύση» του κ. Τσίπρα. Ας εφαρμόσει την δική του. Όπως ακριβώς μας την περιέγραφε – καταφέρνοντας για άλλη μια φορά να μετατραπεί ο λαός σε ακροατή έργων και θεατή λόγων.

Η «εναλλακτική λύση» που ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου είχε επαγγελθεί ήδη από τον Νοέμβριο του 2008 από το βήμα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στο Ακαπούλκο (οι σοσιαλιστές έχουν αδυναμία στα πολυτελή θέρετρα), ήταν «αναδιανομή πλούτου με κοινωνική δικαιοσύνη».

Ας την εφαρμόσει ο κ. Παπακωνσταντίνου. Διαφορετικά πρέπει να παραδεχθεί ότι τα ωραία λόγια υπάρχουν για να λέγονται μεταξύ σοσιαλιστών και από τα προεκλογικά (τηλεοπτικά) μπαλκόνια.

Είχε τότε και ο κ. Παπακωνσταντίνου την δική του «εναλλακτική πρόταση»: Ενάρετος κύκλος ανάπτυξης και συνοχής. Μας έλεγε μάλιστα (Μάρτιος 2009) ότι «το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ξεπερασμένο» (το ίδιο «ξεπερασμένες» ήταν τότε για τον υπουργό και οι αποκρατικοποιήσεις). Και πως δεν γίνεται έξοδος από την κρίση μόνο με περιοριστικά μέτρα.

Τον Αύγουστο του 2009 ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε επανέλθει με «εμπλουτισμένη» την «εναλλακτική» του πρόταση: Άμεσο σχέδιο αναθέρμανσης της οικονομίας, ρευστότητα στην αγορά, πράσινη οικονομία, επαναδιαπραγμάτευση με την ΕΕ.

Δεν έχει παρά να εφαρμόσει κάποια από τις δικές του εναλλακτικές λύσεις. Και μετά, βλέπουμε για τις λύσεις του κ. Τσίπρα…

Ο Γ. Παπακωνσταντίνου τον κατηγόρησε ότι καταφεύγει σε «εύκολα κλισέ και κορόνες» χωρίς να παρουσιάζει καμία πρόταση. "Δεν απαντήσατε κ. Τσίπρα στα ερωτήματα που σας έθεσα. Ποια είναι η εναλλακτική σας πρόταση; Πώς θα μειώσουμε το χρέος αν έχουμε ελλείμματα; Γιατί όσο υπάρχουν ελλείμματα το χρέος θα ανεβαίνει. Ελάτε λοιπόν να συμφωνήσουμε με ποιο τρόπο θα τα μειώσουμε. Έρχεστε κ. Τσίπρα και κάνετε καρικατούρες. Δεν άκουσα να πείτε καμία πρόταση ούτε και κανένα θετικό για μια σοβαρή συζήτηση που γίνεται στην Ευρώπη. Δυστυχώς για τη χώρα αντί να συμβάλετε και εσείς στη προσπάθεια που γίνεται για να σωθεί η χώρα έρχεστε με φτηνό λαϊκισμό που φοβάμαι ότι δεν είναι αντάξιος των περιστάσεων", ανέφερε.