Γράφει ο
Θανάσης Κουκοβίστας

Η ΕΜΜΟΝΗ της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ  και των στελεχών τους στις λεγόμενες «κόκκινες γραμμές», ιδιαίτερα στα εργασιακά και στις περικοπές μισθών και συντάξεων, προαναγγέλλει νέους επαχθείς φόρους. Η υποχώρηση που φαίνεται πιο πρόσφορη στην κυβέρνηση είναι η αύξηση του ΦΠΑ, κυρίως στα τιμολόγια των εταιρειών κοινής ωφελείας, όπως είναι ΔΕΗ και εταιρείες ύδρευσης. Η λογική των δανειστών είναι ότι είναι οι μόνοι λογαριασμοί που εισπράττονται και δεν παρουσιάζουν υστέρηση στα δημόσια έσοδα. Έτσι μαζί με τις εισπράξεις του ΕΝΦΙΑ, είναι ο ασφαλέστερος οδηγός για την πρότασή τους. 

Εάν η κυβέρνηση αποδεχθεί αυτή την πρόταση, θα προκύψουν δύο κακές εξελίξεις. Θα πληγούν τα φτωχότερα εισοδήματα και θα διατηρηθεί, αν δεν βαθύνει, η ύφεση. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο ΦΠΑ είναι ένας έμμεσος φόρος. Επίσης, είναι βέβαιο ότι οι έμμεσοι φόροι είναι οι πιο άδικοι, αφού είναι ο ίδιος και γι’ αυτούς που έχουν χαμηλά εισοδήματα και γι’ αυτούς που έχουν μεσαία και υψηλά. Σύμφωνα με τις στατιστικές, τα χρόνια της κρίσης, αυτοί που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας αυξήθηκαν από το 10 στο 32%. Αν συνυπολογίσουμε τα χαμηλά όρια της φτώχειας, που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα,  και τις 500.000 συμβάσεις μειωμένου ωραρίου και εκ περιτροπής εργασία, τότε τα πράγματα γίνονται εφιαλτικά, αφού κάτω ή γύρω από τα όρια της φτώχειας ζει το 60% του λαού.

Έτσι οι φτωχότεροι των Ελλήνων θα κληθούν να πληρώσουν  περισσότερα Αλλά το κακό δεν σταματά εκεί. Από τη μια η ζωή τους θα γίνει πιο άθλια, αλλά, ταυτόχρονα, η αύξηση στους λογαριασμούς της ΔΕΗ και του φυσικού αερίου θα φέρει αλυσιδωτές αυξήσεις. Με ακριβότερο το φυσικό αέριο. Τις αυξήσεις θα ξεκινήσει  η ΔΕΗ, καθώς μονάδες της λειτουργούν με φυσικό αέριο. Έτσι, θα αναγκαστεί να αυξήσει την τιμή του ρεύματος, εφ’ όσον το δημόσιο ταμείο είναι άδειο και δεν μπορεί να καλύψει την αύξηση στο  κόστος παραγωγής ρεύματος με χορηγία. Την κατάσταση θα επιδεινώσει, αν περάσει, η απαίτηση των δανειστών ο χαμηλός συντελεστής ΦΠΑ να φθάσει στο 9% ή το 11%, ή ισχύσει για ελάχιστα προϊόντα, καθώς σε αυτόν περιλαμβάνονται τα βασικά είδη πρώτης ανάγκης.

Η ΥΦΕΣΗ 

Αυτό σημαίνει ότι θα περικοπεί ακόμα πιο δραστικά η αγοραστική δύναμη της συντριπτικής πλειοψηφίας, που ενδέχεται να πλησιάσει το 90%. Το υπόλοιπο 10% είναι αδύνατο να κρατήσει όρθια την αγορά, χωρίς να παραβλέπουμε ότι πολλοί από αυτούς, κυριολεκτικά, τα πέρα από τα τρόφιμα προϊόντα τα προμηθεύονται από αγορές τους εξωτερικού. Μία τέτοια εξέλιξη θα φέρει νέα λουκέτα, αύξηση της ανεργίας και δραματική αύξηση στις συμβάσεις μειωμένου ωραρίου. Με άλλα λόγια θα έχουμε ακόμα μεγαλύτερη εσωτερική υποτίμηση, από αυτή που είχαμε μέχρι σήμερα και η κατάσταση του λαού θα γίνει ακόμα πιο άθλια. Αποτέλεσμα θα είναι να μειωθούν τα δημόσια έσοδα, που και σήμερα δεν φθάνουν να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας. Ο μόνος δρόμος να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα είναι η αύξηση των φόρων. 

Η εξαγγελία της κυβέρνησης ότι τα απωλεσθέντα έσοδα θα τα αναπληρώσει με αύξηση των φόρων των πλουσίων, είναι ιστορίες για τις… μαϊμούδες! Όσοι έχουν κάποιο σεβαστό κομπόδεμα έχουν, κατά κανόνα, επίκεντρο της οικονομικής τους ζωής το εξωτερικό.  Άνθρακες ο θησαυρός! Θα υποχρεώσουμε από τη μια να αναζητήσουμε νέο δάνειο, με μνημόνιο κατά πολύ χειρότερο από το πολυσυζητημένο mail Χαρδούβελη. Σε τελευταία ανάλυση, στο mail Χαρδούβελη, με την περίφημη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, προβλέπονταν περικοπές των επικουρικών συντάξεων από 5-15%  και απαγόρευση των αυξήσεων στις αποδοχές μέχρι το 2017. Πουθενά στη συμφωνία δεν προβλεπόταν επέκταση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος και στις κύριες συντάξεις. Απλά, ήταν μία λαϊκίστικη κινδυνολογία του ΣΥΡΙΖΑ, για να υφαρπάξει ψήφους. 

Εάν, τελικά, επιβληθεί φόρος στις τραπεζικές συναλλαγές, αυτό θα αποτελέσει ευθεία βολή κατά των επιχειρήσεων, καθώς τον συντριπτικό όγκο των τραπεζικών συναλλαγών τον πραγματοποιούν οι επιχειρηματίες. Λογικά, θα πρέπει να εξαιρεθεί ο φόρος στις συναλλαγές των λογαριασμών της μισθοδοσίας. Αν όμως επεκταθεί σε όλες τις συναλλαγές, τότε θα έχουμε και μείωση στους μισθούς και στις συντάξεις (κύριες και επικουρικές), αλλά και στις αποζημιώσεις των αγροτών, που σήμερα εξαιρούνται και θα αυξηθεί και ο φόρος στις επιδοτήσεις. Είχε δίκιο ο Ευάγγελος Βενιζέλος, όταν δήλωνε ότι το  «mail Χαρδούβελη» θα μοιάζει με παιδικό παιχνίδι μπροστά σε αυτά που έρχονται. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα αποθεματικά του κράτους μέσα σε τρεις μήνες έχουν ξετιναχθεί.  

Μειωμένα έσοδα σημαίνει ότι θα λιγοστέψουν τα διαθέσιμα του κράτους για κοινωνικές παροχές. Περισσότερο θα πληγεί ο τομέας της δημόσιας Υγείας, που, ήδη, παραπαίει. Θ’ ακολουθήσει η εκπαίδευση, αλλά η μεγάλη ζημιά θα γίνει στα ίδια τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα οποία η κυβέρνηση κόπτεται. Με την ελάχιστη αύξηση της ανεργίας και την μείωση των κρατικών εσόδων, η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να καταβάλει στο ακέραιο μισθούς και συντάξεις. Στην περίπτωση αυτή η περικοπή μισθών και συντάξεων θα είναι αναπόφευκτη. Οι λεονταρισμοί ότι για πληρωθούν, θα γίνει παύση πληρωμών προς τους δανειστές, είναι κουβέντες για να περνάει η ώρα. Εάν διαπιστωθεί πιστωτικό γεγονός, θα τρέχουμε και δεν θα φθάνουμε, θα οδηγηθούμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ο Θανάσης Πετράκος, στην παρέμβασή του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι είναι προτιμότερη ρήξη, εάν δεν τηρηθούν οι προεκλογικές εξαγγελίες, και συμπλήρωσε ότι πρέπει να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο. Όταν ο πατέρας του υπουργού Επικρατείας και στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού, Νίκου Παπά, τον ρώτησε τι θα γίνει μετά, φυσικά, ο Θανάσης Πετράκος δεν απάντησε.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ

Ο θιασώτης της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, δραχμή ή όπως αλλιώς το ονομάσουμε, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Λαπαβίτσας, αν και διακεκριμένος οικονομολόγος, φαίνεται ότι βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Δήλωσε, σε συνέντευξή του, ότι, εάν επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα, σε 3-4 μήνες θα μπούμε στον δρόμο της ανάκαμψης. Πρόσθεσε, όμως, ότι η κυβέρνηση πρέπει να βρει τρόπο χρηματοδότησης, δηλαδή να βρούμε άλλες χώρες από αυτές των σημερινών δανειστών που θα μας δανείσουν. Αυτό, όμως, προϋποθέτει σοβαρό σχεδιασμό κι ένα πρόγραμμα, το οποίο θα πρέπει να τηρηθεί αυστηρά. Δεν επιδέχεται αερολογίες τύπου, μπαίνουμε στον πόλεμο και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει, γιατί ο πόλεμος θα είναι ανηλεής!

Η παραγωγική διαδικασία στη χώρα μας έχει απαξιωθεί. Έχουμε φθάσει στο σημείο να εισάγουμε τα περισσότερα καταναλωτικά προϊόντα. Καλό θα ήταν να μας πουν ο Κώστας Λαπαβίτσας, και κάθε άλλος οικονομολόγος οπαδός της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να αποκατασταθεί και να πάρει εμπρός η παραγωγική διαδικασία στη χώρα. Άντε, και αποκτήσαμε υψηλή παραγωγή, σε ποιες χώρες θα εξάγουμε τα προϊόντα που θα παράγουμε; Ακόμα και αν εξάγουμε προϊόντα, πόσα χρήματα από αυτά που θα εισπραχθούν θα επιστρέψουν στη χώρα μας; Λησμονούνε ότι έχουμε υπογράψει το νέο δανεισμό μας με ρήτρα αγγλικού δικαίου;

Δε πρόκειται, φυσικά, να έλθουν και να μας κατασχέσουν τον Παρθενώνα, όπως έχει γραφεί. Όμως, ελληνικά έσοδα από εξαγωγές που θα κυκλοφορούν στο εξωτερικό, θα κατάσχονται και ο ιδιώτης επιχειρηματίας θα τα διεκδικεί από το κράτος. Ακόμα κι αν κάνουμε εξαγωγές στην Κίνα, δεν πρόκειται αυτή να έλθει σε σύγκρουση με τους δανειστές μας και να μην παραδώσει σε αυτούς τα χρήματα που πρέπει να έλθουν σε εμάς, όπως είναι βουτηγμένη στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Το ίδιο ισχύει και για την Ρωσία. Δεν πρόκειται να οξύνει ακόμα περισσότερο τις ήδη τεταμένες σχέσεις της με τον δυτικό κόσμο.

Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι ο Καποδίστριας δεν μπόρεσε να μοιράσει τις εθνικές γαίες, γιατί ήταν υποθηκευμένες στους Άγγλους τραπεζίτες από τα δάνεια του Αγώνα. Περιττό, βέβαια, να τονίσουμε τις δυσκολίες στις εισαγωγές, κυρίως σε ενέργεια, φάρμακα και άλλα αναγκαία προϊόντα με ένα βαθιά υποτιμημένο νόμισμα.

ΕΠΑΧΘΕΣ ΧΡΕΟΣ 

Όμως, βασική προϋπόθεση, για να σταθεί η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι να μην πληρώσουμε το χρέος, δηλαδή να κηρυχθεί επαχθές, για να έχει η άρνηση νομική υπόσταση.

Η πρόεδρος της Βουλής, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, έκανε μια επιτροπή, από φίλους και γνωστούς και όχι θεσμική, προκειμένου να ερευνηθεί αν το χρέος, ή μέρος του χρέους, είναι επαχθές. Άλλο ένα λαϊκίστικο ψέμα της αρεσκομένης σε λαϊκισμούς Ζωής Κωνσταντοπούλου.  Τον όρο επαχθές δάνειο τον καθιέρωσε, το 1927, ο Ρώσος φυγάς, καθηγητής της Νομικής στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων, Αλεξάντερ Σακ και έθεσε τις εξής τρεις προϋποθέσεις:

1)    Τα δάνεια να έχουν συναφθεί εν αγνοία του λαού,

2)     Τα ποσά των δανείων να κατασπαταλήθηκαν με τρόπο που αντιβαίνει στα συμφέροντα του κράτους και

3)     Ο δανειστής να είναι ενήμερος των παραπάνω αδίκων πράξεων και να χορηγεί υστερόβουλα δάνεια, με σκοπό να βλάψει την εθνική κυριαρχία.

Καμιά από τις τρεις προϋποθέσεις δεν ισχύει σήμερα.  Μέχρι το πρώτο μνημόνιο, κανένα δάνειο δεν είχε περάσει από την ελληνική Βουλή και είχαν συναφθεί εν αγνοία του λαού. Όμως, ο δανεισμός του μνημονίου πέρασε από την Βουλή και όλο το έθνος γνωρίζει τη σύναψή του. Προφανώς η πρώτη προϋπόθεση δεν ισχύει.

Τα δάνεια χρησιμοποιήθηκαν είτε για μισθούς και συντάξεις των δημοσιών υπαλλήλων είτε για κρατικές προμήθειες και δημόσια έργα. 

Κάποιοι, βέβαια, χρηματίστηκαν, πήραν μίζες που δεν ξεπερνούν το 10-15%. Με άλλα λόγια τα ποσά των δανείων χρησιμοποιήθηκαν για τα κρατικά συμφέροντα. Όσο για τις μίζες, αυτές αποτελούν ποινικό αδίκημα και θα πρέπει να βρει το κράτος τους επίορκους, να τους δικάσει, να τους καταδικάσει, αν αποδειχθούν ένοχοι, και να διεκδικήσει την επιστροφή τους.

Με τον δανεισμό από το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τα κράτη μέλη της ΕΕ δεν μας ετέθη κανένας περιορισμός στην εθνική κυριαρχία, πέρα από όση εκουσίως και με τη βούλα είχαμε παραχωρήσει με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την είσοδο στη ζώνη του ευρώ. 

Άλλωστε, δεχθήκαμε ότι ήταν ένδειξη αλληλεγγύης, για να διασωθεί η ελληνική οικονομία.  Με άλλα λόγια, καμιά από τις προϋποθέσεις δεν υπάρχει με το νέο δανεισμό. 

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ

Κλασική οικονομική αρχή είναι ότι όσο αυξάνονται τα κρατικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων και των δανειακών υποχρεώσεων, ή αυξάνονται οι φόροι και ψάχνεις για δανεικά, ή όταν δεν βρίσκεις δανεικά περικόπτεις κοινωνικές παροχές, μισθούς και συντάξεις. Η κατανάλωση μειώνεται στο έπακρο, τα λουκέτα και η ανεργία τραβούν την ανηφόρα.

Δηλαδή, η χώρα εισέρχεται στην ύφεση. Δύσκολα θα μας πείσουν οι καθηγητές πανεπιστημίων υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι οικονομολόγοι και νομικοί δεν γνωρίζουν το τι θα γίνει και το τι πρέπει να πράξουμε. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους υπουργούς Οικονομικών και Οικονομίας που πέρασαν. 

Αν όλοι αυτοί αγνοούν αυτά τα πρώτα μαθήματα Οικονομίας, τότε τίθεται εν αμφιβόλω όχι μόνον η επάρκειά τους, αλλά και ο τρόπος επιλογής τους στην πανεπιστημιακή έδρα. Εκτός και αν οι αποφάσεις τους είναι επιλογές τους, οπότε η ερμηνεία των πραγμάτων περνάει σε άλλες διαστάσεις. Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα σημαίνει και την καθιέρωση προστατευμένης εθνικής οικονομίας, πράγμα δύσκολο στον καιρό της παγκοσμιοποίησης και χρειάζεται μια νέα συμμαχία όχι μόνον ισχυρών, αλλά και πολλών κρατών. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι εξαιρετικά δύσκολο, έως αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο σε κοινοβουλευτικό καθεστώς. Χρειάζεται κυβέρνηση με εξαιρετικά διευρυμένες εξουσίες. Είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε μία αστική δικτατορία ή μια δικτατορία του προλεταριάτου;