Είμαστε σε άλλη φάσηΔιάβασα το κείμενο της πρωτοβουλίας των τριών, της  Άννας Διαμαντοπούλου, του Ανδρέα Λοβέρδου και του Γιάννη Ραγκούση. Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μέσα στο σημερινό τέλμα είναι θετική κάθε πρωτοβουλία.

Όποιος σηκώνεται όρθιος και παίρνει το λόγο μπορεί να συμβάλει στην κίνηση των πραγμάτων. Η πολιτική πρέπει να είναι απέναντι και εναντίον. Με αφετηρία το συγκεκριμένο. Με σαφή άποψη και θέση.

Δεν μπορεί να προκύψει αλλαγή χωρίς το συγκεκριμένο. Το συγκεκριμένο και το ριζοσπαστικό. Μαζί με τη δημόσια υπεράσπιση αυτού του συγκεκριμένου. Εναντίον της κρατούσας κατάστασης και των μύθων που λειτουργούν σαν ανάχωμα στη συνείδηση.

Μια πολιτική πρωτοβουλία οφείλει να κινείται με σαφήνεια απέναντι και εναντίον. Δεν μπορώ να αντιληφθώ σε τι απέναντι είναι οι υπογράφοντες. Απέναντι στην κατάσταση το καταλαβαίνω. Οι διαπιστώσεις τους ασφαλώς ορθές. Δεν αρκεί.

Η πολιτική συγκροτείται γύρω από ένα σχέδιο συγκεχυμένο, έστω στην αρχή, το οποίο όμως θεμελιώνει μια νέα αφετηρία – και αυτό πρέπει να λέγεται δημόσια και ρητά. 

Στην κατάσταση που ζούμε σήμερα έχουν χάσει το νόημά τους οι διαπιστώσεις. Το ορμητικό ποτάμι της ζωής παρασύρει το παλαιό. Χρειαζόμαστε μία νέα θεμελίωση. 
Από το κείμενο προκύπτει, και οι υπουργικοί ρόλοι δεν αρκούν για να το δικαιολογήσουν, ότι το απέναντι και το εναντίον είναι κάτι το θολό.

Έτσι το κείμενο μοιάζει περισσότερο με στρατήγημα παρουσίας παρά με στρατηγική πολιτικής. Τα τεχνάσματα τελείωσαν. Τα στρατηγήματα εξαντλήθηκαν.

Αφήνοντας πίσω μας την ήττα της πολιτικής, πρέπει να δώσουμε τη δύσκολη μάχη απέναντι στο παλαιό σύστημα σχέσεων και εξουσίας, ώστε να ανακτήσει η πολιτική τον κεντρικό της ρόλο. Είμαστε σε άλλη φάση.