19 Απριλίου 2024
Νίκος Αναγνωστάτος
Μέχρι να ηρεμήσει η ατμόσφαιρα και να κατακάτσει ο κουρνιαχτός του αποτελέσματος των εθνικών εκλογών και της μεγάλης ιστορικής επιτυχίας της Νέας Δημοκρατίας, επί των οποίων μάλλον θα χρειαστεί να επανέλθω σε εύθετο χρόνο, θα ήθελα να σχολιάσω την εμφάνιση στο προσκήνιο της πολιτικήςζωής της χώρας μας, του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Ύστερα από μια μακρόχρονη εκκωφαντική σιωπή του, τον καμαρώσαμε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη και μας θύμισε το παλιό καλό εαυτό του. Το ευπροσήγορο δυναμικό ρήτορα που διεγείρει τα πλήθη με τον μεστό και ουσιαστικό πολιτικό του λόγο. Τάραξε έτσι τα πολιτικά νερά, επί τέλους, διότι όταν μιλάει ο Καραμανλής οφείλουν οι πάντες να μελετούν τα λεγόμενα του, ως ένα πρότυπο πολιτικού λόγου και ευθύνης, τα οποία είναι πάντα πατριωτικά και σώφρονα, σε συνδυασμό με τον δυναμισμό τους. Όποιος γνωρίζει καλά τον Κώστα Καραμανλή, και θεωρώ ιδιαίτερη τιμή και ικανοποίηση, να ισχυρίζομαι ότι τον γνωρίζω αρκετά καλά, έστω και αν δεν βρίσκομαι τόσο κοντά του, τον θεωρούν ως μεγάλο εθνικό κεφάλαιο και ως τέτοιο να του ευχόμαστε υγεία και μακροημέρευση.
Με αφορμή το πιο πάνω σκεπτικό, θεώρησα κατάλληλη στιγμή να αναφερθώ εν ολίγοις, στο έργο του Πλάτωνα ο «Πολιτικός» και να παραθέσω μερικά καίρια σημεία του σημαντικού αυτού έργου, το οποίο θα έπρεπε να έχουν προσεκτικά μελετήσει όλοι οι πολιτικοί. Το τελικό συμπέρασμα του έργου αυτού μπορεί να συμπυκνωθεί στο ότι ένας καλός πολιτικός προκύπτει από την «συνύφανση της ανδρείας με την σωφροσύνη». Το έργοτης «βασιλικής επιστήμης», όπως και της υφαντικής, είναι να συμπλέκει. Η αρετή είναι η κυρίαρχη έννοια. Ως κεντρικά μόρια της αρετής θεωρεί ο Πλάτων την ανδρείαν και την σωφροσύνη. Ως ανδρεία θεωρεί ο Πλάτων «οξύτητα διανοήσεώς τε και σώματος, έτι δε και φωνής». Σώφρονα φύση ονομάζει τα «ησυχαία και σωφρονικά». Δύο έννοιες που ανήκουν σε αντίθετα είδη μορίων αρετής και επομένως οφείλουμε να αναζητήσουμε κάποια «επιστήμη συνθετική», η οποία θα επιφέρει την αρμονία στην πολιτική.
Μια αρμονία που θα προκύπτει από την συνύπαρξη και αλληλεπίδραση ανόμοιων και αντιτιθέμενων δυνάμεων. Η επιστήμη που θα πετύχαινε αυτήν την αρμονική σύνθεση είναι η «πολιτική επιστήμη». Η πολιτική μπορεί να παραλληλιστεί με την υφαντική τέχνη, κατά την οποία συνυφαίνεις το υφάδι με το στημόνι και δημιουργείς το ύφασμα. Η συνύφανση λοιπόν της ανδρείας με τη σωφροσύνη, κατά την οποία το υφάδι είναι οι μαλακές φύσεις των κοσμίων, δηλαδή της σωφροσύνης, ενώ το στημόνι είναι οι στέρεες και γερές φύσεις των ανδρείων. Έτσι το «ύφασμα» της πολιτικής ζωής δημιουργείται από τη σύμπλεξη των ανόμοιων αλλά συμπληρωματικών χαρακτήρων, της ανδρείας με της σωφροσύνης. Ο Πλάτων καταλήγει στο «άριστον» και «μεγαλοπρεπέστατον» ύφασμα κάτι που πρέπει να αναφέρεται σε μια γενική πολιτική δραστηριότητα, που οφείλει να εναρμονίζει όλες τις τυχόν αντιθέσεις στην πολιτική.
Ένας σωστός και αποτελεσματικός πολιτικός, ένας άρχοντας, πρέπει να διαθέτει τόσο την ανδρεία, όσο και την σωφροσύνη, διότι μόνο τότε μπορεί να είναι τέλειος άρχων για την πολιτεία. Άρχοντα λοιπόν της πολιτείας θα πρέπει να εκλέγουν τον «ταύτα αμφότερα έχοντα», τον «ανδρείον» και τον «κόσμιον» . Έτσι όφειλαν να είναι όλοι οι πολιτικοί για να μπορούν να σταθούν στο ύψος και της σημασίας του ρόλου τους και του προορισμού τους, Ένας τέτοιος πολιτικός άνδρας, είναι ο Κώστας Καραμανλής. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τον πολέμησαν, τόσο εξωτερικές δυνάμεις, όσο και μεγάλα εσωτερικά συμφέροντα, που είχαν συνηθίσει να ικανοποιούνται. Ο Κώστας Καραμανλής, στα πλαίσια της τόσο αναγκαίας «επανίδρυσης του κράτους», πίστευε και προσπάθησε να εφαρμόσει διαδικασίες υπέρ του ελληνικού έθνους και την ευημερία του ελληνικού λαού και σκόνταψε στις σκοτεινές αυτές δυνάμεις, η κάθε μία των οποίων για δικούς της, ξεχωριστούς των άλλων, λόγους, χωρίς την αναγκαία αλλά και επιβεβλημένη, στήριξη του υπόλοιπου πολιτικού κόσμου. Η μακρόχρονη εκκωφαντική σιωπή του, αποδεικνύει την «σωφροσύνη» του ανδρός, ο οποίος άντεξε στις παντοειδείς προκλήσεις και πικρόχολα σχόλια, αλλά και περισσή «ανδρεία» να τα βάλει με τους μεγάλους καρχαρίες, τα ισχυρά και μεγάλα εξωτερικά και εσωτερικά ενάντια συμφέροντα.
Την ανδρεία την μεγάλη και την αμέριστη σωφροσύνη, απέδειξε το 2008 στο Βουκουρέστι, όπου ενώπιον του «Πλανητάρχη», δεν δίστασε να σταθεί, με ακεραιότητα και δυναμισμό, ακλόνητος υποστηρικτής των εθνικών μας συμφερόντων, κόντρα στις επιθυμίες του Προέδρου των ΗΠΑ και πέτυχε απόλυτα την τόσο συμφέρουσα για τη Χώρα μας απόφαση της Συνόδου του ΝΑΤΟ, ότι τα Σκόπια δεν θα γίνουν δεκτά στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., αν δεν έχει επιλυθεί το πρόβλημα της ονομασίας τους. Πολλοί που θέλησαν να μειώσουν την μεγάλη αυτή επιτυχία του Καραμανλή, λένε ότι δεν έβαλε veto., μη γνωρίζοντες ότι αυτό που πέτυχε χωρίς να χρειαστεί να βάλει βέτο, έχει πολύ μεγαλύτερη αξία, διότι το βέτο είναι η άρνηση ενός, ενώ η απόφαση ήταν ομόφωνη και κυρίως των μεγάλων δυνάμεων κρατών μελών στο ΝΑΤΟ. Ασφαλώς πρέπει να τονιστεί ότι τη σύμφωνη γνώμη των άλλων κρατών μελών, πέτυχε ο Καραμανλής όχι ασφαλώς εκείνη την ύστατη στιγμή, αλλά πολύ πριν, μέσω διπλωματικών και άλλων συνεννοήσεων, χωρίς φαμφάρες και εντυπωσιασμούς. Σωφροσύνη ξανά εδώ και αξιοθαύμαστη ανδρεία μέσω ισχυρών κρατών μελών του ΝΑΤΟ.
Οι πολιτικοί νάνοι, που δεν αντέχουν να βρίσκονται δίπλα σε πολιτικούς γίγαντες, ανέσυραν από τα απόρρητα αρχεία του Υπουργείου Εξωτερικών, επιστολές του 2005 προς τον Πρόεδρος των ΗΠΑ για να θίξουν το Καραμανλή εφ΄ ενός, και να δικαιολογήσουν την αντεθνική άθλια Συμφωνία των Πρεσπών αφ΄ εταίρου. Τους διαφεύγει (;) το γεγονός ότι οι επιστολές αυτές αποδεικνύουν αφ΄ ενός τις ισχυρές πιέσεις της μεγάλης δύναμης των ΗΠΑ, που τους ενδιέφερε μόνο η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και αφ΄ εταίρου ότι την δύσκολη αυτή διαδικασία χειριζόταν ένας από τους κορυφαίους και ικανότερους πολιτικούς διπλωμάτες, ο Πέτρος Μολυβιάτης, του οποίου είναι βέβαιο ότι ο Καραμανλής σεβόταν και πολύ σωστά, τις απόψεις και συμβουλές του. Οι επιστολές αυτές λοιπόν ήταν μέρος της τακτικής να κερδηθεί χρόνος και απεμπόληση ευθυνών μπλοκαρίσματος των συνομιλιών, όπως αποδείχτηκε.
Την ίδια σκοπιμότητα είχε και η πρόταση του Καραμανλή στο Βουκουρέστι όταν, στριμωγμένος από όλες τις πλευρές, με κίνδυνο να θεωρηθεί η χώρας μας υπεύθυνη για αδιαλλαξία, πρότεινε σύνθετη ονομασία, χωρίς να την πιστεύει και χωρίς να το θέλει, αλλά με την βεβαιότητα ότι ο σκληρός Γκρουέφκι δεν θα την δεχόταν και έτσι η ευθύνη να παρέμενε στα Σκόπια και το πέτυχε. Η συνέχεια ήταν η μεγάλη επιτυχία της ομόφωνης απόφασης της Συνόδου του ΝΑΤΟ, το φοβερό και δυνατό αυτό διαπραγματευτικό όπλο, το οποίο χαραμίστηκε με την ενδοτική ή κατ’ άλλους προδοτική, Συμφωνία των Πρεσπών. Όπως και να χαρακτηριστεί, ένα είναι γεγονός, ότι είναι εναντίον των συμφερόντων της χώρας μας και η νέα κυβέρνηση οφείλει να μελετήσει τρόπους και στοιχεία απάλειψης της εθνικότητας και της γλώσσας σε πρώτο στάδιο, μέχρι να βρεθούν λόγοι ακυρώσεώς της, ως ύψιστος εθνικός σκοπός και επιδίωξη.
thiakos.blogspot.com.
