Γράφει ο
Θανάσης Παπανδρόπουλος

Είναι καλό ή κακό να στριμώχνεται ένας αυταρχικός ηγέτης όπως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν; Η απάντηση είναι μάλλον όχι γιατί στις περιπτώσεις αυτές θα επιλέξει την οδό των επικίνδυνων παιχνιδιών, με στόχο την παραμονή στην εξουσία. Ας μην μας διαφεύγει ότι στην γείτονα, παρά τις διώξεις, φυλακίσεις και άλλα τιμά, το κεμαλικό κράτος είναι ζωντανό και εχθρικό προς τον νυν ισλαμιστή πρόεδρο. Απο την άλλη, ο κύριος Ερντογκάν, απέχει πολύ από του να έχει δημοκρατικό τρόπο αντίληψης μιάς κατάστασης Κατά  συνέπεια, η οποία συζήτηση η διαπραγμάτευση μαζί του, δεν  μπορεί να διέπεται από αρχές και αντιλήψεις που ισχύουν στη Δυτική Ευρώπη. Εξάλλου αυτήν την τελευταία ο Τούρκος πρόεδρος δεν πρέπει να την έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Προσοχή λοιπόν. Ο στριμωγμένος σήμερα από πολλές πλευρές Ερντογκάν είναι ζωντανή ωρολογιακή βόμβα, με ισλαμικό πυροκροτητή.

Για τον «ερντογκανισμό»,στη σημερινή Τουρκία, τα πράγματα δεν πάνε καλά. Στο εξωτερικό  μέτωπο η κατάσταση  είναι ρευστή και η Τουρκία βρίσκεται μπροστά σε αρκετά προβλήματα που μόνον μελλοντικές δυσκολίες προμηνύουν. Λιβύη, Συρία, Κουρδικό και σχέσεις με τη Ρωσία, είναι όλα ανοικτά θέματα και από μικρές λεπτομέρειες μπορούν να μετεξελιχθούν σε καυτά προβλήματα. Στο εσωτερικό της Τουρκίας, παρά την αφόρητη προπαγάνδα του καθεστώτος, συσσωρευμένα  οικονομικά προβλήματα τροφοδοτούν αντικυβερνητικά αισθήματα.

Υφέρπων πληθωρισμός, χαμηλή καταναλωτική εμπιστοσύνη, επίμονη ανεργία και συνεχιζόμενη προτίμηση σε σκληρό ξένο νόμισμα αντί της τουρκικής λίρας, υπογραμμίζουν τις ευπάθειες της τουρκικής οικονομίας.

Μια οικονομία που το 2019 είχε μόνον 0,2% ανάπτυξη του ΑΕΠ της και που φέτος στο βαθμό που ο παγκόσμιος οικονομικός ουρανός είναι θεοσκότεινος λόγω Covid-19, είναι αμφίβολο αν θα πετύχει κάτι καλύτερο. Σίγουρα δε, δεν θα επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη του ΔΝΤ για 3% άνοδο. Συνεπώς, η οικονομική δυσπραγία θα βαραίνει όλο και περισσότερο την ψυχολογία των πολιτών. Και αυτό την ώρα που 900.000 Σύροι πρόσφυγες περιμένουν να δουν τι θα γίνει στην περιοχή του Ιντλίμπ στη Συρία. Αυτή η κατάσταση, εκτιμά ο οργανισμός Stratfor, οδηγεί την Άγκυρα στην άνοδο του εθνικιστικού πάθους στο εσωτερικό  και σε ψευτοαυτοκρατορικές εκβιαστικές ενέργειες στο εξωτερικό, εναντίον συμμάχων της Τουρκίας.

«Παρότι η κυβέρνηση της χώρας θεωρεί ότι μπορεί να αντέξει την πολιτική και οικονομική πίεση από το εξωτερικό και να μην αναγκαστεί να αλλάξει τη στάση της, εν τέλει οι αυξανόμενες εγχώριες δυσκολίες θα πλήξουν το κυβερνών κόμμα (ΑΚΡ), προκαλώντας μεγαλύτερες αμφιβολίες για την ικανότητα του να αποδώσει καλά στις εκλογές του 2023», αναφέρει το Stratfor και μάλλον δεν πέφτει έξω.

Πιο αναλυτικά, στην τουρκική οικονομία τις τελευταίες εβδομάδες και πριν εκδηλωθεί στη χώρα ο κορωνοϊός, καταγράφηκε μια σειρά από ζοφερά στοιχεία στους οικονομικούς δείκτες, αυξάνοντας τις ανησυχίες των Τούρκων που δεν έχουν ακόμα ανακάμψει από την οικονομική κρίση του 2018 και ανησυχούν ότι δεν θα είναι καλύτερο το 2020.Αν δε πάρει διαστάσεις και η πανδημία του κορωνοιού, τότε η κατάσταση εύκολα θα μπορούσε να ξεφύγει.

Εν μέσω αυτών των τάσεων, η ανεργία παραμένει επίμονα υψηλή για μήνες, τόσο πολύ που η είδηση ότι έπεσε λιγάκι στο τέλος του 2019, δεν πείθει κανέναν για τη συνέχεια.

Επίσης, η μεταβλητότητα της ισοτιμίας, είναι ένας ακόμα δείκτης ετοιμόρροπης οικονομίας και μπορεί να πλήξει το επενδυτικό κλίμα, επιτείνοντας τα προβλήματα. Αρχές Φεβρουαρίου ένα δολάριο αγόραζε πάνω από 6 λίρες, ένα επίπεδο που είχε να καταγραφεί από τον Μάιο του 2019, ενώ  στην σκιά των εξελίξεων στην Ιντλίμπ η ισοτιμία κατρακύλησε στις 6,24 λίρες ανά δολάριο.

Υπό παρόμοιες οικονομικές συνθήκες στο εσωτερικό, οι οποίες στην παρούσα διεθνή συγκυρία, θα γίνουν χειρότερες, η κυβέρνηση της γείτονος  θέλησε να παίξει το παίγνιον της επιθετικής εξωτερικής πολιτικής.

Αυτό είναι αλήθεια, ιδιαίτερα στη Συρία, καθώς η τουρκική κυβέρνηση μπορεί εύκολα να επικοινωνήσει επιχειρήματα εθνικής ασφαλείας για την επίθεση κατά των Κούρδων. Η επέμβαση, όμως, στη Λιβύη, η οποία στηρίζεται εν μέρει σε μισθοφορικές συριακές δυνάμεις, είναι πιο δύσκολο να της προσφέρει λαϊκή στήριξη.

Ακόμα, φαραωνικά σχέδια, όπως το Κανάλι της Κωνσταντινούπολης και το νέο αεροδρόμιο της Πόλης, τα οποία η κυβέρνηση συνεχίζει να ενθαρρύνει, παρά τις διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης, είναι επίσης μέσα για να αποσπαστεί η προσοχή από τα οικονομικά προβλήματα. Ωστόσο αυτά τα φανταχτερά σχέδια είναι απίθανο ότι θα λύσουν τα δομικά οικονομικά θέματα που απασχολούν τον πληθυσμό. Και όσο η οικονομική ευπάθεια της Τουρκίας συνεχίζεται, παρότι η ίδια η οικονομία αναπτύσσεται, η δημοφιλία της κυβέρνησης θα συνεχίσει να μειώνεται.

Και αυτό είναι ένα πρόβλημα για τον Τούρκο ηγέτη, που ίσως θελήσει να το μετατρέψει και σε εξαγώγιμο προϊόν. Καθ’ οσον ο ναρκισσισμός του καταρρίπτει ρεκόρ, όπως και η επιδίωξη του να παραμείνει στην εξουσία. Μήπως λοιπόν αποπειραθεί να ανάψει μιά μικρή φωτιά που γρήγορα θα γινόταν πυρκαγιά;