Γράφει ο
Γιώργος Παπαθανασόπουλος

Η κυβέρνηση είναι σε δυσχερέστατη θέση. Αυτό δεν έχει επίπτωση μόνο στα μέλη της, αλλά σε  όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Όπως παλαιότερα γράψαμε το να κατακτήσει ένα Κόμμα την εξουσία με ψέματα, υποσχέσεις  και ιδεολογικές εμμονές είναι το σχετικά εύκολο, το δύσκολο είναι το πώς θα απαλλαγεί από τον ιστό που το ίδιο ύφανε. Η προπαγανδιστική εκστρατεία σε βάρος του διοικητού της Τραπέζης της Ελλάδος, οι συκοφαντίες σε βάρος όσων δεν ακολουθούν τις  απόψεις της κυβέρνησης, τα ψέματα για τους μισθούς και τις συντάξεις θυμίζουν την παροιμία, πως «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται»... 

Το πρόβλημα για τη χώρα είναι πως μεγάλο μέρος του λαού εξακολουθεί να  ζει σε ένα φαντασιακό περιβάλλον. Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας με τα όσα είπε και στο συνέδριο του Economist απέδειξε για μιαν ακόμη φορά ότι διαχειρίζεται το χρέος με βάση την ιδεολογία του και όχι την πραγματικότητα. Όσα ζητεί από τους δανειστές αυτοί δεν τα δέχονται και όσα θέλει να εφαρμοστούν στην Ελλάδα είναι μια ουτοπιστική μοιρασιά ανύπαρκτου πλούτου. Από τη φύση της πάντα η Αριστερά θέλει να μοιράζει πλούτο, ενώ είναι εναντίον της παραγωγής του...      

Σε διαπραγμάτευση είμαστε σίγουρα, εδώ και τέσσερις μήνες... Όμως η «έντιμη και αμοιβαία επωφελής συμφωνία» δεν κρίνεται μονομερώς, όταν μάλιστα η κυβέρνηση τη βλέπει με  διαφορετικό τρόπο  από όλους τους υπόλοιπους εταίρους της και τους δανειστές της. Επίσης το λεγόμενο ότι «η κυβέρνηση έκαμε τα βήματα προς την κατεύθυνση της συμφωνία, τώρα και οι δανειστές πρέπει να κάνουν τα δικά τους» δεν βρίσκει ανταπόκριση, γιατί στις προτάσεις της δεν υπάρχει κάτι το συγκεκριμένο, αλλά ασαφή και αόριστα μέτρα. Ακόμη η πολιτική απόφαση που ζητάει η κυβέρνηση δεν είναι δυνατό να ληφθεί από τους εταίρους μας στην Ευρωζώνη. Όλοι είμαστε δεσμευμένοι να ακολουθούμε συγκεκριμένους κανόνες, και αν κάποιος τους παραβεί, τότε θα ακολουθήσει χάος, αφού το κάθε κράτος θα ζητάει πλέον ανάλογη μεταχείριση...

Το δράμα στη χώρα είναι πως ο λαός είναι σε μια κατάσταση, που μοιάζει με εκείνην της δεκαετίας του 1980, επί Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης είχε γράψει τότε: «Ο εμφανέστερος χαρακτηρισμός που θα μπορούσε να δώσει κανείς είναι ότι οι Έλληνες βρίσκονται σε μια κατάσταση πολιτικής απάθειας, ιδιωτικοποίησης, ανευθυνότητας, κυνισμού, αδιαφορίας για τα κοινά και τα πολιτικά και γενικότερα μιας στάσης απέναντι στη ζωή τους, την ιδιωτική και την κοινή, που είναι περίπου μία στάση αποχαύνωσης μέσα στον καταναλωτισμό και τηλεοπτικό αυνανισμό».  Αυτή η κατάσταση επιτρέπει να του περνάει κάθε είδους αποπληροφόρηση και να παραμένει  ευκολόπιστος και πάντα προδομένος.