Γράφει ο
Ιωάννης Γ. Κουλούρης

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι, εκτός από την διαφθορά και την διαπλοκή ένας από τους κυριότερους λόγους,  και ίσως ο κυριότερος,  που μας οδήγησαν στη χρεωκοπία το 2010, ήταν και η ρουσφετολογική,  παράλογη, άδικη και παράνομη πολιτική των κυβερνήσεων μετά τη μεταπολίτευση στο συνταξιοδοτικό.

Για ψηφοθηρικούς, συντεχνιακούς και προσωπικούς λόγους, δίνονταν αφειδώς υπερβολικές, πρόωρες και καταφανώς χαριστικές συντάξεις σε διάφορες κατηγορίες ασφαλισμένων και μη, εντελώς δυσανάλογες προς τις εισφορές που είχαν καταβάλει και τα έτη ασφάλισής τους. Αρκετοί ελάμβαναν συντάξεις ακόμα και από ταμεία στα οποία δεν είχαν καταβάλει καμία εισφορά,  ενώ άλλα ταμεία αντί για εισφορές είχαν έσοδα από τους λεγόμενους κοινωνικούς πόρους που τους πλήρωναν οι υπόλοιποι πολίτες. Δηλαδή δεν υπήρχε δίκαιη και ομοιόμορφη σχέση μεταξύ εισφορών και χρόνου ασφάλισης των ασφαλισμένων με το ύψος των συντάξεων τους.  Άλλοι ήταν σκανδαλωδώς ευνοημένοι, άλλοι αδικημένοι και άλλοι δίκαια  αντιμετωπιζόμενοι.

Το απαράδεκτο αυτό καθεστώς, που το είχαν βαπτίσει αναδιανεμητικό, δηλαδή  να τα παίρνουμε από κάποια κορόιδα και να τα δίνουμε σε όσους θέλαμε να ευνοήσουμε, το επεσήμαναν από την αρχή οι δανειστές και απαίτησαν τον άμεσο εξορθολογισμό των συντάξεων, ώστε να μειωθεί η συνταξιοδοτική δαπάνη που ήταν υπερβολική. Αυτό ήταν το κυριότερο διαθρωτικό μέτρο που συνέστησαν και ήταν πράγματι αναγκαίο.

Δυστυχώς η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και οι μετέπειτα κυβερνήσεις της ΝΔ και συνεργαζόμενες,   αντί να εξορθολογίσουν το σύστημα και να περιορίσουν  ή ακόμα και να περικόψουν τις συντάξεις εκείνων που λάμβαναν συντάξεις δυσανάλογες προς τις εισφορές και τα έτη ασφάλισης τους, προέβησαν σε μία οριζόντια περικοπή των συντάξεων, κυρίως των υψηλότερων και των μεσαίων, εξαφανίζοντας έτσι τη μεσαία τάξη των συνταξιούχων. Το μέτρο αυτό, εκτός από το ότι ήταν άδικο και παράνομο, όπως κρίθηκε και από το ΣτΕ, εξαφάνισε και τη μεσαία τάξη των επαγγελματιών, που στηριζόταν κυρίως σε αυτή την τάξη των συνταξιούχων, και καταβαράθρωσε την οικονομία της χώρας.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το μόνο καλό μέτρο που πήρε, ήταν ο νόμος Κατρούγκαλου, ο οποίος προβλέπει τον επανυπολογισμό όλων των συντάξεων με τα ίδια κριτήρια για όλους. Παρότι και ο νόμος αυτός περιέχει αδικίες, κυρίως για όσους έχουν πολλά έτη ασφάλισης και έχουν πληρώσει υψηλές εισφορές, είναι το μόνο διαθρωτικό μέτρο προς τη σωστή κατεύθυνση και το μόνο που πρέπει να διατηρηθεί, και ενδεχομένως διορθωθούν οι ανωτέρω αδικίες που περιέχει.

Όσοι υποστηρίζουν και υπόσχονται την κατάργηση του, είναι εκείνοι που δημιούργησαν το προηγούμενο φαύλο καθεστώς, και έχουν το θράσος να εμφανίζονται σήμερα στα παράθυρα ως υποστηρικτές του.

Το ότι το προηγούμενο σύστημα ήταν άδικο και φαύλο, προκύπτει και από τα αποτελέσματα του επανυπολογισμού, όπου άλλοι εμφανίζονται να έχουν μεγάλη προσωπική διαφορά, και επομένως ήταν ευνοημένοι, άλλοι χωρίς προσωπική διαφορά, και άρα έπαιρναν σύνταξη ανάλογη με τις εισφορές και τα έτη ασφάλισής τους, και άλλοι έχουν αρνητική διαφορά, δηλαδή ήταν οι αδικημένοι του προηγούμενου καθεστώτος και των περικοπών που έγιναν στις συντάξεις τους. Επομένως, οποιαδήποτε περικοπή συντάξεων κριθεί αναγκαία για το μέλλον,  πρέπει να αφορά μόνο την κατάργηση ή τον περιορισμό της προσωπικής διαφοράς. Οι περικοπές αυτές μπορούν να γίνουν σταδιακά, ανάλογα με τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας, όπως σταδιακά γίνεται και η παροχή της αρνητικής προσωπικής διαφοράς στους μέχρι τώρα αδικημένους.

Εάν καταργηθεί ο νόμος Κατρούγκαλου θα επανέλθει και πάλι η αδικία και η φαυλοκρατία στο συνταξιοδοτικό σύστημα, το οποίο θα καταρρεύσει πλήρως.

Δεν κατανοώ γιατί το Υπουργείο Εργασίας δεν υπερασπίζεται αρκετά το Νόμο αυτό και δεν κάνει την κατάλληλη ενημέρωση των πολιτών, για το μόνο καλό μέτρο που πήρε αυτή η κατά τα άλλα χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών.