Γράφει ο
Ιωάννης Ασλανίδης

Η κορυφαία αυτή πράξης της Δημοκρατίας αποφασίζεται από μια Κυβέρνηση, για κάποιο πολύ σοβαρό θέμα (καθεστωτικό, παραμονή ή έξοδο από την Ε.Ε. κ.λπ.), με ξεκάθαρες θέσεις για το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ. Το αυριανό Δημοψήφισμα, πιστεύω ότι το 90% του Ελληνικού λαού δεν γνωρίζει γιατί θα ψηφίσει ΝΑΙ          και γιατί ΟΧΙ. Και! αυτό σκόπιμα οι υπεύθυνοι με την ασάφεια προσπαθούν να παγιδεύσουν, όπως πάντα την ψήφο του Ελληνικού Λαού . Άλλοι λένε το ΝΑΙ σημαίνει μένουμε στην Ευρώπη, ενώ το ΟΧΙ σημαίνει βγαίνουμε από την Ευρώπη και από το Ευρώ και πάμε στην Δραχμή. Και! άλλοι λένε ΝΑΙ σημαίνει δεχόμεθα τα σκληρά και αβάσταχτα βάρη των Μνημονίων, και ΟΧΙ λένε σημαίνει όχι στα μνημόνια και όχι στην λιτότητα.

Μετά από μια ασαφή και παραπλανητική τοποθέτηση της κορυφαίας αυτής πράξεως του Δημοψηφίσματος, θεωρώ τα Δημοψήφισμα με την παρούσα κατάσταση μια ουτοπία που οδηγεί τον Ελληνικό λαό πάλι σε μια μορφή διχασμού, σε μια δύσκολη εποχή, όπου ο λαός χρειάζεται μόνο την ενότητα.

Πιστεύω απόλυτα το συμφέρον της Ελλάδος είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση με ΕΥΡΩ και κάθε σκέψη προσφυγής στην Δραχμή, επικίνδυνη για την επιβίωση της χώρας, την ασφάλεια αυτής και την ακεραιότητα της Πατρίδας. Οι δικαιολογητικές μου σκέψεις:

ΠΡΩΤΟΝ: Ο Ελληνικός λαός είτε ΝΑΙ ψηφίσει είτε ΟΧΙ ψηφίσει, για την Ελληνική Κυβέρνηση ο Δρόμος είναι Μονόδρομος δηλ. μιας συμφωνίας όσο το δυνατόν λιγότερο οδυνηρής με τους δανειστές μας. Για την οικονομική μας κατάσταση και την καταρράκωση της αξιοπρέπειας, του Έλληνα Πολίτη, δεν φταίνε οι δανειστές, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση, φταίνε όλες οι Κυβερνήσεις μετά την μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα. Διότι! Το ξέρετε πλέον όλοι το ξαναλέω κι εγώ για άλλη μια φορά, δανειζόμασταν χρήματα, πέραν των επιχορηγήσεων της Ε.Ε. για ανάπτυξη και ενδυνάμωση της Παραγωγικότητας της πατρίδας μας, ενώ αυτά πήγαιναν, στις τσέπες των ειδικών στην γιγάντωση του Κομματικού Κράτους κ.λπ. και αντί να υπάρξει ανάπτυξη και πρόοδος, έγινε ακριβώς το αντίθετο κατεστράφη και ότι έγινε μέχρι τότε, έκτοτε για 30 χρόνια περνάγαμε καλά αλλά με δανεικα.  Την δε χαριστική βολή στο δράμα της Πατρίδας μας, έδωσε η σημερινή Κυβέρνηση μέσα σε έξι μήνες.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Διατυμπανίζει η παρούσα Κυβέρνηση ότι το ΟΧΙ σημαίνει όχι στην λιτότητα του Ελληνικού λαού. Να κλαίει κανείς, να λυπάται, να θυμώνει, με την τόση υποτίμηση του κοινού νου του Έλληνα πολίτη από την παρούσα Κυβέρνηση; Είναι δυνατόν να υπάρχει Έλλην πολίτης λογικός να επιθυμεί την λιτότητα; Έλεος, η λιτότητα δεν είναι επιθυμία, είναι ανάγκη που λαμβάνει ένα Κράτος ή ακόμη και μια Οικογένεια για να αποφύγει τα χειρότερα, δηλ. εδώ που μας έφτασαν αποκλειστικά οι Κυβερνήσεις της χώρας μας με ανάξιους Ηγέτες και όχι μόνο.

ΤΡΙΤΟΝ: Μας διαμηνύει η Κυβέρνηση και προτρέπει τον Ελληνικό λαό να ψηφίσει ΟΧΙ, διότι έτσι θα έχει ένα ισχυρό διαπραγματευτικό ατού, βέβαια αυτό μόνο η Κυβέρνηση το βλέπει και κανένας άλλος, σώφρων ή νοήμων Έλληνας. Πιστεύω για την Ελληνική Κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πιο ισχυρό το ΝΑΙ. Αλλά πώς θα μπορέσουμε να διαπραγματευτούμε με τους εταίρους μας όταν μέσα σε 6 μήνες όλα τα Κράτη της Ευρώπης και όχι μόνον, τα στρέψαμε εναντίον μας και δεν είναι μόνο αυτό, χάνουμε και την εμπιστοσύνη που μας είχανε και την φερεγγυότητά μας σαν Κράτος. Και! αυτά όλα μέσα σε 6 μήνες. Κρίμα! διότι ένα νέος άνθρωπος δραστήριος ανέβηκε στην εξουσία, όχι διότι κανείς περίμενε να πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις που έδινε με λεονταρισμούς και φαμφαρονισμό, αλλά διότι ο λαός κάτι καλύτερο περίμενε στις διαπραγματεύσεις από αυτόν. Ουδέποτε όμως πίστευε ότι θα μας έφθανε σ’ αυτήν την εξευτελιστική κατάσταση.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Η παρούσα Κυβέρνησή μας, με τα καμώματά της δεν έχει δυνατότητα πλέον θετικής διαπραγμάτευσης. Καλόν θα ήτο κατά την γνώμη μου, προτού φθάσουμε σε άλλο ένα ελληνικό διχασμό, να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, συζήτηση αρχηγών Κομμάτων, για συγκρότηση Κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας και με εξωκοινοβουλευτικά ακόμη άτομα αναγνωρισμένης Αξίας, για μια τετραετία.

Έτσι! Ελπίζουμε ότι θ’ ανακτήσουμε σαν Κράτος την εμπιστοσύνη των εταίρων μας μέσα στην Ε.Ε., θα έχει η Κυβέρνηση αυτή τη στήριξη όλου του Ελληνικού λαού, θα έχει περισσότερα όπλα για μια αξιοπρεπή διαπραγμάτευση και τέλος ίσως μέσα στο χρονικό αυτό διάστημα, αλλάξει και αυτό το άθλιο πολιτικό κομματικό σύστημα στη χώρα μας, που τόσα δεινά έφερε σ’ αυτήν.

ΠΕΜΠΤΟΝ: Μια είδηση πλανάται στους πολιτικούς χώρους της παρούσης Κυβέρνησης, ότι σκόπιμα απέφυγε την συνέχιση των διαπραγματεύσεων, διότι είχαν πλησιάσει (έτσι λένε), οι απόψεις των δύο πλευρών και ήτο βέβαιο ότι θα κατέληγαν σε συμφωνία, τότε έλαβε η Κυβέρνηση το μήνυμα, από κάποιες συνιστώσες, ότι η προτεινόμενη συμφωνία δεν θα ψηφισθεί. Εάν αυτό συνέβαινε, τότε η Κυβέρνηση δεν θα είχε στήριξη στην Βουλή και θα έπεφτε. Έτσι η Σωτήριος λύση γι’ αυτή ήτο το βέβαιο και άνευ σημασίας  Δημοψήφισμα. Με ένα σπάρο δύο τρυγόνια  αφ’ ενός πετάμε την ευθύνη στον Ελληνικό λαό, με τον παγιδευμένο τρόπο που αυτοί ερμηνεύουν και το σπουδαιότερο παραμένουμε στην εξουσία και συνεχίζουμε το θεάρεστο έργο μας.

ΕΚΤΟΝ: Τέλος! απευθύνουμε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Έπρεπε να συμβουλεύσει τον Πρωθυπουργό της Χώρας ν’ αποφύγει άλλη μια διχαστική ενέργεια που ωθείται ο Ελληνικός λαός χωρίς να υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα. Ο Πρωθυπουργός της χώρας μας λόγω απειρίας, του νεαρού της ηλικίας, της νεανικής ορμής (που κάνει για μαχητής όχι όμως και Διοικητής) και των πολλών συνιστωσών που με απαρχαιωμένες ιδεολογικές αντιλήψεις,  έκανε πολλά και σοβαρά λάθη μέσα στο μικρό αυτό χρονικό διάστημα, με πολύ σοβαρές για το μέλλον συνέπειες για τη χώρα μας. Δυστυχώς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ουδέν έπραξε, περιορίσθηκε σε ευχολόγια και προθυμότατα συμφώνησε να υπογράψει ένα διχαστικό Δημοψήφισμα μιας σκέτης Ουτοπίας.

«Επιδίωξη των πολλών η ηδονή, των ολίγων η δόξα, των δε επιλέκτων η αρετή» (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ)