Γράφει ο
Νίκος Γιαννιός

Όλα ξεκινούν τον Μάιο του 1919. Ο Σουλτάνος  Μωάμεθ ο 6^ος  μεταθέτει δυσμενώς τον επικίνδυνο γαλανομάτη Αλβανοσερβοέλληνα Θεσσαλονικιό Πασά Μουσταφά Κεμάλ στην Σαμψούντα όπου  του δίνεται η ευκαιρία να υλοποιήσει την επανάστασή του κατά του Σουλτάνου.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ή εν πάση περιπτώσει, ότι είχε γλυτώσει από τους πολέμους ανεξαρτησίας των Βαλκανικών εθνών τελειώνει. Στην θέση της δημιουργείται μια νέα κρατική οντότητα. Το εθνικό κράτος των Νεοτούρκων. Το υπάρχον πολυεθνικό κράτος δεν μπορεί να επιζήσει κάτω από την πίεση των πλέον των 60 Εθνικών και Θρησκευτικών μειονοτήτων και αποφασίζεται η μετατροπή του σε εθνικό. Εφευρίσκεται μια νέα Μουσουλμανική εθνότητα την οποία ονομάζουν Τουρκική και καλούνται οι  κάτοικοι της χώρας, απόγονοι των Βυζαντινών πλυθησμών, να την δεχθούν. Όσοι συμφώνησαν ανεξαρτήτως εθνότητας και θρησκεύματος εντάχθηκαν στην νέα τάξη πραγμάτων που όρισαν οι Νεότουρκοι. Οι υπόλοιποι ενοχλούσαν με την παρουσία τους και έτσι ξεκινά η δεύτερη φάση της εθνοκάθαρσης. Στις νέες σφαγές ο Κεμάλ χρησιμοποίησε τους αμόρφωτους και φανατικούς πληθυσμούς των ανατολικών επαρχιών της χώρας, κυρίως όμως του Κούρδους που τότε τους χρησιμοποίησε για τις βρώμικες δουλειές και σήμερα τους κυνηγούν οι διάδοχοί του. Οι επιζήσαντες του γενικού πογκρόμ, Έλληνες, Αρμένιοι και Ασσύριοι, αποτελούν πλέον τόσο ασήμαντες μειονότητες που δεν μπορούν να προσδώσουν πολυεθνικό χαρακτήρα στην χώρα.

Ό Κεμάλ Ατατούρκ, ιδιοφυής, νικητής και ισχυρός στηρίζεται από Ευρωπαίους και Ρώσους και εδραιώνει την κυριαρχία του στο νέο κράτος. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε, της βίας και της εθνοκάθαρσης εμπνέουν τους Γερμανούς μιλιταριστές και ειδικά τον Σοσιαλιστή Αδόλφο Χίτλερ στην ίδρυση του Ναζισμού.

Φανατισμός και εθνοκάθαρση, το όπλο και η μέθοδος στην εδραίωση της εξουσίας. Η μέθοδος όμως αυτή απαιτεί συνεχή τροφοδοσία του φανατισμού που γεννά ο ακραίος εθνικισμός. Τα ιδεολογήματα αυτά έχουν ανάγκη ενός εχθρού να τον στήσουν απέναντί τους για να ελέγχουν με τον υποδαυλιζόμενο φανατισμό τα πλήθη των σανοφάγων. Έτσι πολύ γρήγορα ξεχάστηκε η συμφωνία καλής γειτονίας μεταξύ Βενιζέλου και Κεμάλ. Ξανάρχισαν να λειτουργούν τα κολαστήρια. Απελάσεις, κατασχέσεις περιουσιών, διωγμοί σφαγές σαν τα γεγονότα της Πόλης το 1955. Ακολουθεί η διπλή εισβολή στην Κύπρο και αργότερα εμφανίζονται παράλογες απαιτήσεις κυριαρχίας στο Αιγαίο, στην θάλασσα, σε βραχονησίδες και προσφάτως σε κατοικημένα νησιά. 

Ο ψηλός και νευρώδης Πόντιος ποδοσφαιριστής από την Ποταμιά της Ριζούντας, ο αρνησίγενος Ταγίπ εμφανίζεται στην πολιτική σκηνή και γοητεύει με έναν απλοϊκό λαϊκισμό αρχικά, τον οποίον συμπληρώνει με έναν ακραίο εθνικισμό σε βαθμό μάλιστα που του επιτρέπει να επιτύχει συνεργασία με τους Γκρίζους Λύκους. Πρόσθετα με ένα δογματικό θρησκευτικό παραλήρημα ξεσηκώνει τους φτωχούς και αγράμματους των ανατολικών επαρχιών, κερδίζει τους Ισλαμιστές της χώρας του και προσκαλεί από όλα τα Ισλαμικά κράτη της Ασίας και της Αφρικής τους άνεργους νέους που τους υπόσχεται πιλάφια και ουρί ώστε να καταφέρει να φτιάξει στρατό για την τζιχάντ που την χρειάζεται για την ευόδωση των σκοπών του.

Ακούω κάποιους να ωρύονται. Μα τι προσπαθεί ο τρελός. Αγνοεί το Διεθνές δίκαιο και στηρίζει με πολεμοχαρή διάθεση παράλογες απαιτήσεις κατά της Ελλάδος και της Κύπρου; Και οι Αμερικανοί τι κάνουν; τον ανέχονται ή τον χρησιμοποιούν; Τι κάνουν Γερμανοί καιροσκόποι και οι λοιποί Ευρωπαίοι σύμμαχοι και φίλοι; Τι κάνουν οι Ρώσοι, μήπως τον φοβούνται;

Ναι όλα αυτά είναι εύλογα ερωτήματα αλλά αν στοχαστούμε ψύχραιμα, ένα είναι το συμπέρασμα: Όχι ο κύριος Ερντογκάν δεν διακατέχεται ούτε από τα ευγενή ιδανικά ούτε από τον Βαρβαρικό εξτρεμισμό του Μουσταφά Κεμάλ. Όσο και αν δείχνει παράφρων και γραφικός, εξυπηρετεί τον πολιτικό του στόχο με τον καλύτερο τρόπο. Ξεπέρασε σε εθνικισμό τους Κεμαλιστές σε βαθμό που δεν έχουν πλέον επιχειρήματα να αντιτάξουν στο πολιτικό του παραλήρημα. Γοήτευσε τους φτωχούς κι αγράμματους τη ανατολής του με το θρησκευτικό του κρεσέντο και έφτιαξε και έναν στρατό τζιχαντιστών που τον χρησιμοποιεί εδώ κι εκεί όπως και όπου τον χρειάζεται. Όχι ο Ταγίπ δεν χρειάζεται τις βραχονησίδες του Αιγαίου ούτε έχει στόχο τους υδρογονάνθρακες που έτσι κι αλλιώς γνωρίζει ότι με κανένα τρόπο δεν μπορεί να πάρει. Στόχος του είναι μόνο η εξουσία στην χώρα του και αυτός ο στόχος εξυπηρετείται με κάθε τρόπο και μέσον. Με στρατιωτική παρουσία και παρεμβάσεις, με απειλές και γελοίες προφάσεις. Μπορεί ακόμη να χρησιμοποιήσει και ένα μικρό θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο.

Ο Αυτοκρατορικός Νέο-Οθωμανισμός όμως, τον οποίο φαίνεται να έχει επιλέξει και να υπηρετεί, σε αντικατάσταση του εθνικού Κεμαλικού κράτους, στην πραγματικότητα δεν αποτελεί παρά πρόσχημα. Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται, ο κύριος Ερντογκάν, να συζητήσει σοβαρά μαζί μας για την υφαλοκρηπίδα και την ΖΟΕ, πόσο δε μάλλον να συναινέσει για την παραπομπή αυτών των διαφορών στο Διεθνές Δικαστήριο. Αυτό βέβαια ίσως υποχρεωθεί να το κάνει όταν βρεθεί σε αδιέξοδο και δεν έχει πια άλλους κρυμμένους άσσους στα μανίκια του.

Το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα απέδειξε ότι η Τουρκία είναι δύο κράτη σε ένα. Ένα φανατικό ισλαμικό ξενοφοβικό στην ανατολή και ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό στην δύση. Αυτό φοβίζει τους κρατούντες σήμερα και για τον λόγο αυτό απαγορεύτηκαν οι αναλύσεις DNA, αφού εκείνο το 3% που ανιχνεύεται στην Δύση έως το 16% του Μογγολικού γονιδιώματος της Ανατολής, πολύ φοβίζει για ενδεχόμενο αναπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, ειδικά στην από δω μεριά που βλέπει στο Αιγαίο.

Στο ίδιο τούρκικο καζάνι μέσα βρίσκονται και συνυπάρχουν σε κατάσταση συγγνωστής ανοχής σήμερα, 20 εκ. Σουνίτες άλλοι τόσοι Αλεβίτες και 6 εκ. κρυπτοχριστιανοί, τα δε 20 εκ. των Κούρδων καραδοκούν με τον δαυλό στο χέρι. Αρκεί κάποιος να βάλει μια φωτιά από κάτω για να γίνει η έκρηξη. Αλήθεια εμείς γιατί δεν το έχουμε κάνει τόσο καιρό; Δεν είχαμε μήπως τις ευκαιρίες;

Όσο για τους άλλους, συμμάχους συνεταίρους και φίλους, όλοι την δουλειά τους κάνουν και προσπαθούν να αποκομίσουν οφέλη πουλώντας όπλα και στους δύο κοκορομάχους, ένθεν και εκείθεν του Αιγαίου.