Γράφει ο
Πέτρος Ιωαννίδης

«Μηδ᾽ Ὀλυμπίας ἀγῶνα φέρτερον αὐδάσοµεν».

 (= και μην ελπίζεις να δοξάσεις ένα στίβο, πλέον ένδοξο από αυτόν της Ολυμπίας).

Το απόσπασμα είναι από τον Πρώτο Ολυμπιόνικο του Πινδάρου (518-446), του Μεγάλου Θηβαίου Λυρικού, του “Διρκαίου Κύκνου”,  όπως τον αποκάλεσε ο Ρωμαίος ποιητής Οράτιος (65-8). Ο επίνικος αφιερώνεται στην πρώτη νίκη του Ιέρωνα, τυράννου των Συρακουσών στην Ολυμπία, το 476, σε ιππικό αγώνα. Το προοίμιο αναδίδει ένα μεγαλοπρεπές εγκώμιο των Ολυμπιακών Αγώνων.

Όπως το νερό είναι το υπέρτατο αγαθό, όπως ο χρυσός υπερβαίνει οιονδήποτε πλούτο, όπως ο ήλιος είναι το πλέον φωτοβόλο άστρο, έτσι και οι Ολυμπιακοί Αγώνες υπερβαίνουν όλους τους άλλους αγώνες.

ΜΕΓΑΛΟΙ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΙΔΕΑΣ - ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ

1) ΙΦΙΤΟΣ Ο ΗΛΕΙΟΣ

2) ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ο ΠΙΣΑΤΗΣ

3) ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ Ο ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΣ

Των δύο πρώτων τα ονόματα έχουν τη ρίζα της δύναμης (ίφι = δυνατά) και (σθένος = η δύναμη) και του τρίτου έχει τη ρίζα λυκ= το φως. Δύο βασικά χαρακτηριστικά της Ολυμπίας, ήτοι του Ολολαμπούς Αθλητικού και Στιβαρού Ιερού Χώρου.

Χρόνῳ δέ ὕστερον Ἴφιτος, γένος µέν ὤν ἀπό Ὀξύλου ἡλικίαν δέ κατά Λυκοῦργον τόν γράψαντα Λακεδαιµονίοις τούς νόµους, τόν ἀγῶνα διέθηκεν ἐν Ὀλυµπίᾳ, πανήγυρίν τε Ὀλυµπικήν αὖθις ἐξ ἀρχῆς καί ἐκεχειρίαν κατεστήσατο, ἐκλιπόντα ἐπί χρόνον, ὁπόσος δή οὗτος ἦν. Αἰτίαν δέ δι᾽ἥντινα ἐξέλιπε τά Ὀλύµπια, ἐν τοῖς ἔχουσιν ἐς Ὀλυµπίαν τοῦ λόγου δηλώσω. Τῷ δέ Ἰφίτῳ, φθειροµένης τότε δή µάλιστα τῆς Ἑλλάδος ὑπό ἐµφυλίων στάσεων καί ὑπό νόσου λοιµώδους, ἐπῆλθεν αἰτῆσαι τόν ἐν Δελφοῖς θεόν λύσιν τῶν κακῶν· καί οἱ προσταχθῆναί φασιν ὑπό τῆς Πυθίας ὡς αὐτόν τε Ἴφιτον δέοι καί Ἠλείους τόν Ὀλυµπικόν ἀγῶνα ἀνανεώσασθαι. Ἔπεισε δέ Ἠλείους Ἴφιτος καί Ἡρακλεῖ θύειν, τό πρό τούτου πολέµιόν σφισιν  Ἡρακλέα εἶναι νοµίζοντας.

 (Παυσανίας, 110-180, “ΗΛΙΑΚΑ Α’ ”, κεφ. 4, 4)  

(= Ύστερα από λίγο καιρό ο Ίφιτος, που καταγόταν από τον Όξυλο και ήταν σύγχρονος του Λυκούργου, ο οποίος συνέταξε τους νόμους για τους Λακεδαιμόνιους, οργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και καθιέρωσε ξανά από την αρχή την πανήγυρη της Ολυμπίας και την εκεχειρία που είχαν σταματήσει, δεν γνωρίζω για πόσο καιρό. Για ποια αιτία είχαν σταματήσει, θα το αναφέρω στο λόγο για την Ολυμπία. Επειδή η Ελλάδα τότε υφίστατο μεγάλες καταστροφές από εμφυλίους πολέμους και από λοιμώδες νόσημα, ο Ίφιτος σκέφτηκε να συμβουλευθεί το Δελφικό θεό για τον τρόπο απαλλαγής από τις συμφορές. Και λένε πως η Πυθία πρόσταξε τον Ίφιτο και τους Ηλείους να επαναφέρουν/επανιδρύσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο  Ίφιτος κατάφερε τους Ηλείους να προσφέρουν και στον Ηρακλή θυσία, ενώ αυτοί παλαιότερα θεωρούσαν τον Ηρακλή εχθρό τους).

ΣΧΟΛΙΟ: Ο Μέγας Περιηγητής και Γεωγράφος του 2ου μ.Χ. αιώνα, Παυσανίας, στο έργο του “Ελλάδος Περιήγησις”, αναφέρει πως ο Ίφιτος αναδιοργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε συνεργασία με τον Λυκούργο της Σπάρτης και τον Κλεισθένη της Πίσας. Ο Ίφιτος είχε ρω- τήσει το Δελφικό Μαντείο με ποιο τρόπο μπορούσε η Ελλάδα να απαλλαγεί από τους λοιμούς και τους εμφύλιους σπαραγμούς. Το Μαντείο απάντησε πως έπρεπε αυτός και οι Ηλείοι “τον  Ὀλυμπικόν ἀγώνα ἀνανεώσασθαι”, δηλαδή να ανασυστήσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε αυτόν αποδίδεται και η καθιέρωση της λατρείας του Ηρακλή από τους Ηλείους. Μπροστά από το ναό του Δία στην Ολυμπία βρισκόταν άγαλμα του Ιφίτου “ἀγωνοθέτου”, στεφανωμένου από την Εκεχειρία.

Εσφαλμένως θεωρείται το έτος 776 π.Χ. ως αφετηρία της ιστορικής περιόδου των αγώνων. Το έτος αυτό τελέστηκε και καταγράφηκε η 1η ιστορική Ολυμπιάδα στην οποία αναδείχτηκε Σταδιονίκης ο Κόροιβος ο Ηλείος. Προηγούνται ωστόσο 27 Ολυμπιάδες που δεν είναι καταγεγραμμένες (27Χ4), άρα πηγαίνουμε 108 χρόνια πίσω και η ορθή έναρξή τους ανάγεται στο 884 π.Χ.!!!

Ιερή Σύμπτωση: Το 2004, ακριβώς 108 χρόνια μετά από τη σύστασή τους το 1896, τελέστηκαν ξανά  οι σύγχρονοι εμπορευματοποιημένοι - χρηματίτες Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα!  Άρα όλα τα ιστορικά ψευδή στοιχεία των τελουμένων ανά τετραετία Ολυμπιάδων επί 1168 έτη συνεχώς από

το 776 π.Χ. έως το 393 μ.Χ. όταν τους κατήργησε ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Α΄ με το Edictum (= διάταγμά) του, και της κατά τη μακραίωνη αυτή περίοδο διοργάνωσης συνολικά 293 Ολυμπιάδων, πρέπει να αναθεωρηθούν και να αποκατασταθεί η εσφαλμένη χρονολόγησή τους.

Τα ιστορικά σφάλματα / ψεύδη από άγνοια ή από πρόθεση πρέπει να διορθώνονται.

Ο Δελφικός χρησμός έγινε θεσμός και τρόπος ζωής για τους Αρχαίους Έλληνες. Η ανανέωση των Ολυμπιακών Αγώνων προβλήθηκε ως θεϊκή αξίωση και πραγματοποιήθηκε από τον Ίφιτο.

Οι Ο.Α. παραμένουν θεσμός πολύτιμος για την ανθρωπότητα, με συμβολή άλλωστε και στην προαγωγή της Φιλίας μεταξύ των λαών και στην εδραίωση της Ειρήνης. Η Ολυμπία είναι η φυσική πρωτεύουσα του Ελληνισμού. Τόπος Σιωπής και Φωτός. Αποκορύφωμα και επιστέγασμα του Μεγαλείου του Αρχαίου Ελληνισμού.

Το Ολυμπιακό πνεύμα-ιδεώδες αποτελεί πηγή έμπνευσης για μας και απαντήσεων στα σημερινά αδιέξοδα. Να αναζητήσουμε και να αναδείξουμε τις Αξίες και τα Ιδανικά που μας διαμόρφωσαν ως Έθνος και εν τέλει την Ταυτότητά μας, την Υπόστασή μας, διότι, αν ξέρουμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, πού βρισκόμαστε, μπορούμε να ξέρουμε πού πάμε και μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε, χωρίς να χάνουμε τον προσανατολισμό μας.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, η αναζήτηση αυτή είναι επίκαιρη και επιβεβλημένη, καθώς οι Ιδεολογίες του ατομισμού και του άκρατου υλισμού καταρρέουν έχοντας εξαντλήσει την οδυνηρή επιρροή τους σε όλους μας. Ο κόσμος αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η Ατομική Ευτυχία και η Ολοκλήρωση δεν μπορούν να υπάρξουν έξω από την Ευτυχία του κοινωνικού συνόλου και στρέφεται ξανά στην αναζήτηση συλλογικών οραμάτων.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ιδρύθηκαν για να υπηρετήσουν Πανανθρώπινες Αξίες όπως: Εκεχειρία, Ειρήνη, Άμιλλα, Συναδέλφωση, Συμφιλίωση, Ιερότητα, Αρμονία Σώματος και Πνεύματος.

Στην Ολυμπία οι Έλληνες θυμούνταν αυτά που τους ένωναν και ξεχνούσαν αυτά που τους χώριζαν. Αυτό έχουμε ανάγκη να πράξουμε κι εμείς σήμερα, αν θέλουμε πραγματικά να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που μας ταλανίζουν. Αν οι Δελφοί (η δελφύς = η μήτρα - η κοιλιά, αλλά και το αδελφός από το α αθροιστικό + δελφύς -  από την ίδια κοιλιά) είναι ο ομφαλός της γης, αναμφίβολα η Ολυμπία είναι η καρδιά της Ελλάδας. Αφουγκραστείτε , απόγονοι, και ταυτιστείτε με τους παλμούς της αν θέλετε να επιβιώσετε ως Έθνος.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΙΔΕΑ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ, ΔΕΛΦΙΚΗ ΙΔΕΑ και ΔΕΛΦΙΚΗ ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑ είναι οι μοναδικές Αξίες με τις οποίες μπορούμε να πορευτούμε μπροστά ως Ελλάδα και ως Ευρώπη, αλλιώς θα διαρραγεί η συνοχή και η συνέχειά μας. Επομένως Ευρώπη χωρίς Ελλάδα δεν υπάρχει.

 «Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται έχει ήδη χάσει»

(Μπέρτολτ Μπρεχτ, 1898-1956, Γερμανός δραματουργός, σκηνοθέτης και ποιητής.

Θεωρείται ο πατέρας του επικού θεάτρου).

-------------------------------

* Σπονδοφορία: νεόπλαστο αφηρημένο ουσιαστικό, από το λήμμα σπονδοφόροι > οι φέροντες τας σπονδάς = την ειρήνη, ανακωχή· επίσημοι πολίτες από την Ήλιδα, στεφανωμένοι με κλαδιά ελιάς, περιερχόμενοι τις πόλεις με ραβδί - σύμβολο του κήρυκα στο χέρι, οι οποίοι μετέφεραν την αναγγελία της Ιερής Εκεχειρίας και ανακοίνωναν την ημερομηνία έναρξης / τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Η αναγγελία τους διαδιδόταν από τρεις Σπονδοφόρους < σπένδω = συμφωνώ / κλείνω ειρήνη. Το έργο τους ήταν τρομερά δύσκολο λόγω του ότι έπρεπε να γυρίζουν από πόλη σε πόλη, σε όλο τον τότε γνωστό ελληνικό κόσμο, για να αναγγείλουν τη χαρμόσυνη είδηση, την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων και την κήρυξη της Ολυμπιακής Εκεχειρίας (Ο.Ε.).

 Ήταν κήρυκες - πρέσβεις και εκεχειροφόροι, γιατί διακήρυτταν και γνωστοποιούσαν τον ιερό νόμο της Ειρήνης σ’ όλες τις ελληνικές πόλεις, ήτοι την αναβολή των αντιπαραθέσεων, αντιδικιών, εχθρικών διαθέσεων. Θεωρούνταν άτομα ιερά, προστατευόμενα από τον ίδιο το θεό Δία, ενέπνεαν σεβασμό και κανείς δεν έπρεπε να εμποδίσει το έργο τους, και χαρακτηρίζονταν απ’ όλους τους Έλληνες ως “ιεροί σπονδοφόροι κήρυκες”.

Η παραβίαση της Ολυμπιακής Εκεχειρίας ετιμωρείτο από την ελληνική Βουλή με βαρύ πρόστιμο. Στις πόλεις ή τα άτομα που παραβίαζαν αυτόν τον ειρηνικό θεσμό και δεν πλήρωναν το πρόστιμο, ως τιμωρία το Δελφικό Μαντείο δεν τους έδινε χρησμό και η Ολυμ- πιακή Επιτροπή τούς απέκλειε από τους Ολυμπιακούς αγώνες. Η μεγάλη σημασία του θεσμού της Ολυμπιακής Εκεχειρίας ήταν η απρόσκοπτη διεξαγωγή των αγώνων και η δημιουργία ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των πόλεων - κρατών της Ελλάδας.

Σπονδοποιΐα: η διά σπονδών συνομολόγηση ειρήνης ή ανακωχής, εκεχειροφορία. Σπονδονόμοι: οι επιβλέποντες την τήρηση των σπονδών.

Σπονδοποιούμαι: συνομολογώ σπονδήν, ειρήνην ή ανακωχήν.

* Ἀσπονδία ή Ἀσπονδότης < α στερητικό + σπονδή = επίσημη συν- θήκη, ειρήνη, σύμβαση, ανακωχή, συμμαχία. Η έλλειψη σπονδών, συνθηκών, συνθηκολόγησης, απροθυμία για αναθεώρηση γνώμης, συμβιβασμό και υποχώρηση, αδιαλλαξία, ακαμψία, ισχυρογνωμο- σύνη, πείσμα, φανατισμός, ανυποχώρητη στάση, το ανένδοτον, το ασυμβίβαστον, η παρασπονδία.