Γράφει ο Θανάσης Γριτσόπουλος

Τις προάλλες μιλούσαμε για τα φάρμακα και είπαμε τα ωραία που συμβαίνουν σε αυτούς που τα πουλάνε και τα ακόμα καλύτερα  σε αυτούς που τα αγοράζουν. Δηλαδή σε αυτούς που κερδίζουν απο αυτά και στους πάσχοντες που τα πληρώνουν γιατί τα έχουν ανάγκη ή τους έχουν πείσει οτι τα έχουν ανάγκη. Πρώτα πρώτα αυτός που έχει πεισθεί οτι έχει ανάγκη κάποιο φάρμακο θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να το αποκτήσει και φυσικά θα το πληρώσει όσο όσο.

Κάποτε, ίσως επί Στάλιν δεν θυμάμαι καλά, ψάχναμε στην Ρωσία, συγνώμη, Σοβιετική  Ενωση, για ένα παρασκεύασμα που λεγόταν Βάλσαμο Σοστακόβιτς ή Σοστακόφσκι, για να θεραπεύσουμε το έλκος του στομάχου, και αν κάποιος το έβρισκε μέσω ΚΥΠ, CIA, KGB ή ναυτικού που ταξίδευε πίσω απο το παραπέτασμα και διακινδύνευε μια ιδιωτική  ανταλλαγή με ίσως κάποιο Μπλού Τζήν ή χρυσό δαχτυλίδι 14κ με κόκκινη πέτρα ή ακόμα καμμιά φορά με νάυλον κάλτσες, Θεωρούσαμε οτι κρατούσαμε το φάρμακο σταλμένο από τον Θεό. Και καμμιά φορά μας περνούσε και το έλκος.

Αρκετά αργότερα ήρθε το νερό του Καματερού με το περιεχόμενο σε αυτό Ηλεκτρον, που με το κατάλληλο καψούρεμα ξανάστειλε τον κόσμο στις ουρές για την προμήθειά του. Και βέβαια κανένας δεν έγινε καλά με το νερό αυτό. Μερικοί ασθενείς απλώς πέθαναν πιο γρήγορα γιατί εγκατέλειψαν την θεραπεία τους. Και πολύ αργότερα έστειλε τους υπόλοιπους αφελείς, ασθενείς και συγγενείς, καψουρεμένους, ακόμα και στην Κούβα του Φιντέλ Κάστρο για το δηλητήριο του Γαλάζιου Σκορπιού, που διαφημίστηκε σαν το φάρμακο που νίκησε τον καρκίνο. Κάθε είδους και μορφής. Και τότε όσοι δεν εγκατέλειψαν την θεραπεία τους δεν πέθαναν νωρίτερα, όμως πέθαναν φτωχότεροι αφού η Κούβα δεν στοίχειζε και λίγο. Αλλά αυτόν που πεθαίνει λιγο τον ενδιαφέρει αν πεθάνει φτωχότερος, έτσι και αλλοιώς μετά την εξόδιο ακολουθία δεν είναι αυτονόητη μία δεξίωση στον Αβέρωφ, σαν αυτή που είχαμε ακούσει προ ετών οτι έγινε μετά από γαμήλια τελετή και κοστίζει μια περιουσία.                                                                                                          

Αλλά και φάρμακο να μην είναι, αρκεί ο υποψήφιος πελάτης να καψουρευτεί καταλλήλως, ιδίως αν είναι γένους θηλυκού και έχεις τον ιδανικό καταναλωτή. Πέισαμε τις γυναίκες οτι με διάφορα καλλυντικά μπορούν να ξεγελάσουν τον χρόνο και τους άντρες και ανοίξαμε τον δρόμο για την αφαίμαξή τους. Στην συνέχεια την σκυτάλη πήραν τα μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά και με την κατάλληλη προπαγάνδα έφεραν τον ανταγωνισμό σε σημείο να προσφέρει τιμές με έκπτωση 65 και 70% επί της υποτιθέμενης κανονικής και τότε και μέ την βοήθεια και των ιατρών, απεχόντων μέχρι τότε απο τηνπροπαγάνδα, αποκτήσαμε τις ωραιότερες αρτιφισιέλ  γυναίκες στον κόσμο. Τις πιό πολλές, τις πιό όμορφες και τις πιό νέες. Και έψαχνες να βρείς μια γριά ή άσκημη και δεν έβρισκες ούτε μία, κυκλοφορούσαν μόνον Καρυάτιδες ανα την επικράτεια.

Γι’ αυτό και ήμασταν γνωστοί ανα τον κόσμο σαν τα πρώτα καμάκια της υφηλίου.  Και βέβαια το πρώτο πράγμα που μας υποχρέωσαν, ήταν να ξεχάσουμε μια πολύ κακή συνήθεια που είχαμε στο παρελθόν, αφάνταστα ενοχλητική για κάθε πωλητή, το παζάρι, αφού πλέον το παζάρι διαφημίστηκε σαν γνώρισμα του φτωχού, του βλάχου, του λαικού, του γύφτου, του ηπειρώτη, του Σκωτσέζου και του Εβραίου Σάυλωκ για να μην ξεχνάμε και τα ξενόφοβα και τα ρατσιστικά.  Ηταν αφάνταστη ντροπή και μειωτικό της προσωπικότητας να μπείς σε κατάστημα καλλυντικών και να ζητήσεις έκπτωση, το ίδιο και στό φαρμακείο, στον δε γιατρό το να ζητήσεις σκόντο ήταν εξευτελιστικό.

Πολύ αργότερα σε συνδυασμό με τις αποδείξεις και τον ΦΠΑ μετεξελίχθηκε σε ευγενές σπορ, οπως λέμε τέννις ή ακόμα και γκόλφ και επιδίδοντο σε αυτό αγοραστές και πωλούντες, με μόνο θύμα τον κ. Υπουργό των Οικονομικών που προσπαθούσε να συμμαζέψει την φοροδιαφυγή και τρώνε ακόμα το ξύλο της αρκούδας τα εντεταλμένα όργανά του στην Μύκονο και την Σαντορίνη  και δικαίως θα έλεγα άσχετα με το τι νομίζει ο ίδιος.  Και λέω “δικαίως, άσχετα με το τι νομίζει εκείνος”, γιατί απλούστατα δεν γνωρίζει γιατί έφαγαν το ξύλο οι άνθρωποί του. Λοιπόν το ξύλο το έφαγαν οι εφοριακοί και οι τελώνες διότι παρ΄όλες τις υποσχέσεις που είχαν δώσει για σύλληψη και τιμωρία της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου κάθε φύσεως και είδους και ειδικότερα τσιγάρων, ποτών, ναρκωτικών και πετρελαιοειδών που διακινούνται σχεδόν ελεύθερα, εκείνοι άλλοτε απο μυωπία και άλλοτε εθελοτυφλούντες, δεν έκαναν τίποτα. Και αφού πάγωσε όλη η Ελλάδα απο το κρύο και φλόμωσε από τα ξύλα, τα μαγγάλια και τα απορρίματα που κάηκαν για θέρμανση με την ανόητη δικαιολογία, οτι, ακριβαίνουμε το πετρέλαιο θέρμανσης γιατί γίνεται λαθρεμπόριο, τα λαθρεμπορικά αλωνίζουν τον Σαρωνικό και βέβαια κάθε Ελληνική Θάλασσα.

Μόνο στην ανατολική πλευρά των παραλίων δεν ζυγώνουν γιατί εκείνη την πλευρά την φυλάει ο Ερντογκάν. Και αμα σε πιάσει ο Ερντογκάν  με πράμα δεν έχεις να περιμένεις  τίποτα άλλο απο το εξπρές του μεσονυκτίου. Οχι όπως σε εμάς τα ξενοδοχεία του κ. Παρασκευόπουλου που έχουν αντί για φρουρά ρεσεψιονίστ. Βεβαίως το επίδομα θέρμανσης εκταμιεύθηκε. Κάποιοι το είδαν και οι πολλοί μόνον το άκουσαν. Τώρα ποιοί το είδαν και ποιοί το άκουσαν το ξέρετε καλά, δεν είναι ανάγκη να σας το πώ εγώ. Πάντως μην εκπλαγείτε αν ακούσουμε οτι το πήραν οι λαθρέμποροι λόγω απωλείας του εισοδήματός τους. Δεν θα είναι αλήθεια γιατί αυτοί εξακολουθούν και οργιάζουν.                                                                                                                                                    

Και τώρα έρχεται ο καυμένος ο κ. Α. Πετρόπουλος και παρ όλες τις αυξήσεις των εισφορών που έκανε πέρισυ, με προτροπή  μάλιστα των εργαζομένων και των επογγελματιών που ήθελαν να αποκτήσουν μια αξιοπρεπή σύνταξη και υγειονομική περίθαλψη, όπως δήλωνε τότε στην Βουλή, τώρα αναγκάζεται ο καυμένος να ξαναψαλιδίσει τις συντάξεις, ακόμα και τις κάτω των 1000€. Αυτές που μέχρι τώρα καυχόμενος διακύρησσε οτι είχε περισώσει απο το κουτσούρεμα και για τις οποίες είχε κάποτε θέσει απαράβατο όριο, με μια κόκκινη γραμμή, την οποία τώρα κάνει πως δεν βλέπει. Προφανώς τώρα θα μας πεί οτι έχει αχρωματοψία και οτι δεν βλέπει το κόκκινο. Διερωτώμαι έχει ακόμα άδεια οδηγήσεως ή όχι;  Και κοντά σε αυτόν έχουμε και τον κ. Κατρούγκαλο που μας καθυσήχαζε οτι οι κόφτες  ήταν για το θεαθήναι και για καπρίτσιο της χαζής Τρόικας που ήθελε εξωπραγματικές διασφαλίσεις. Βέβεια φρόντισε και έχει αλλάξει υπουργείο αλλά εμείς έχουμε την κακή συνήθεια να θυμόμαστε.

Μεταξύ μας, δεν του περισσεύει καμμία γραβατούλα μαζί με ασσορτί μαντηλάκι να δώσει στον αρχηγό, τουλάχιστον για τις πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις όπως προχθές. Μπορεί παρασυρόμενοι καμμιά φορά απο δικά μας προηγούμενα να παραβλέπουμε ορισμένα πράγματα. Είχα πολύ καιρό να δω προεδρικό μέγαρο χωρίς μπούτια, προκλητικά στήθεια, κρεμασμένα μπράτσα με κοντομάνικες ή αμάνικες τουαλέττες, σακκίδια στην πλάτη και παπούτσια αντίντας. Μήπως βελτιώθηκε ο ενδυματολογικός κώδικας των επισήμων μας ή ήταν ξένοι; Και μή χειρότερα.