Βασική ανάγκη το ακμαίο φρόνημα των Ενόπλων ΔυνάμεωνΘεωρώ υποχρέωσή μου να επανέλθω στο θέμα αυτό, που αφορά άμεσα το Σώμα των  ε.ε. Αξιωματικών και γενικότερα τις Ένοπλες Δυνάμεις παίρνοντας αφορμή από ένα ,ατυχές κατά την γνώμη μου, περιστατικό.

Προ καιρού, παρακολουθώντας την εκπομπή των Δημοσιογράφων κ.κ. Οικονόμου και Λυριτζή,  είδαμε όλοι στο πλάνο της συζήτησης, να συμμετέχει και ένας αξιωματικός με βαθμό Αντισυνταγματάρχη, εάν δεν κάνω λάθος. Πιστεύω ότι είναι από μια κατηγορία, μικρών συναδέλφων ελαχίστων τον αριθμό, οι οποίοι έφθασαν μέχρι το Συμβούλιο Επικρατείας για να πετύχουν συνδικαλισμό στο Στράτευμα. Την ουτοπία αυτή πολύ σωστά απέρριψε το Συμβούλιο Επικρατείας, επέτρεψε όμως την Δημιουργία συνδέσμου όχι όμως με τις ισχύουσες διατάξεις περί συνδικαλισμού, ως ισχύει σ’ άλλες κατηγορίες εργαζομένων.

Η απογοήτευσή μας, δεν περιγράφεται όταν, ο αξιωματικός αυτός, του υπερήφανου σώματος των Ελλήνων Αξιωματικών, τους οποίους ο Ελληνικός λαός έχει κορώνα στο κεφάλι του, σε εκτίμηση, εμπιστοσύνη και σεβασμό για την Ιστορία του, να εκλιπαρεί την κυβέρνηση διαμέσου της εκπομπής των δημοσιογράφων, να λυπηθεί το υπερήφανο αυτό σώμα, λέγοντας, εάν δεν κάνω λάθος, «δεν έχουν χρήματα, όχι μόνο να φάνε, αλλά να γράψουν τα παιδιά τους στο Σχολείο». Έλεος, εδώ έφθασαν οι αρχές και αξίες των Αξιωματικών:

Αυτοί είναι οι σημερινοί Αξιωματικοί και αυριανοί Ηγέτες των Ενόπλων Δυνάμεων, κληρονόμοι των Ηρώων των Βαλκανικών Πολέμων, που διπλασίασαν την Ελλάδα, του Έπους-θαύμα του 1940 που κατόρθωσαν να πολεμήσουν δύο αυτοκρατορίες και ν’ αλλάξουν τον ρουν της Ιστορίας της ανθρωπότητας, και των Ηρώων του ΓΡΑΜΜΟΥ-ΒΙΤΣΙ που με τον ηρωικό αγώνα των και με είκοσι πέντε χιλιάδες νεκρούς (25.000, Αξ/κούς – Οπλίτες και Χωροφύλακες), διέσωσαν την χώρα από βέβαιο ακρωτηριασμό;

Ο Αξιωματικός ουδέποτε ήταν πλούσιος και ουδέποτε θα γίνει με τον μισθό που παίρνει. Με την εργασία που κάνει ο καταξιωμένος αξιωματικός και το χρόνο που διαθέτει για την υπηρεσία, πορτοκάλια στην λαϊκή να πουλούσε περισσότερα θα έβγαζε. Και! όμως, παρέμεινε λεβέντης, υπερήφανος, με ηθικό και έτσι επέτυχε την συμπάθεια την εκτίμηση και αναγνώριση του Ελληνικού λαού, την οποία μην την χάσετε, εσείς οι νεότεροι με τέτοιες θλιβερές εικόνες, που θυμίζουν τον ποιητή φτωχοπρόδρομο του Βυζαντίου επί Κομνηνού (…Ω Βασιλεύ Κομνηνοβλάστητε… ρήσε (προστάτευσε) με της στερήσεως ρήσε με της πενίας…).

Ως πρώην Διοικητής της Σχολής Μον. Υπαξιωματικών και σαν πρώην Διοικητής της Στρατ. Σχολής Ευελπίδων, έχω πάμπολλους μαθητές μου που υπηρετούν σήμερα στις Ένοπλες Δυνάμεις, από τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού μέχρι και αντισυνταγματάρχου. Γνωρίζω πολλών τα προβλήματα τα οικονομικά, με τις συνεχείς μεταθέσεις, αλλαγές σπιτιών, προσαρμογές των παιδιών των στα νέα των Σχολεία, που πολλοί ενισχύονται από τις πενιχρές συντάξεις των γονέων των, δεν είναι όμως κανένας κακομοίρης και επαίτης διότι απλά γνωρίζουν ότι, το πρόβλημά τους είναι και πρόβλημα όλων των εντίμων Ελλήνων και γενικότερα είναι ένα τεράστιο πρόβλημα της αγαπημένης Πατρίδος.

Αυτούς όμως τους καταξιωμένους αξιωματικούς, μικρούς και μεγάλους και άλλα θέματα τους βασανίζουν πολύ περισσότερο, που αφορούν την αποστολή των, την οποία σχεδόν αδυνατούν να φέρουν εις πέρας. Εξαιτίας αλόγων και ανόων αποφάσεών των, κατά καιρούς, πολιτικών προϊσταμένων των Ενόπλων Δυνάμεων.

Για το τεράστιο πρόβλημα της χώρας μας υπάρχουν οι υπεύθυνοι, ας ελπίζουμε κάποτε θ’ αντιμετωπίσουν αυτοί όλοι την Ελληνική Δικαιοσύνη, αυτό βέβαια είναι άλλο θέμα.

Εις ό,τι αφορά τα προβλήματα των ε.ε. Αξιωματικών, Υπαξιωματικών και Στρατευσίμων, φέρει ακέραια την ευθύνη η Στρατιωτική Ιεραρχία, η οποία είναι και η μόνη υπεύθυνη για την επίλυση των προβλημάτων, την προώθηση αυτών και γενικά την επίλυση των προβλημάτων που έχουν σχέση με την αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων μέχρι θυσίας, άλλως κρίνονται ακατάλληλοι και δεν υπάρχει λόγος υπάρξεώς των. Ουδείς άλλος έχει το δικαίωμα υπερασπίσεως ή φροντίδος για το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Κάθε άλλη κίνηση, έμμεσα απαλλάσσει την Στρατιωτική και πολιτική Ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων από την αποστολή αυτή.

Θα χαιρόμασταν και θα χειροκροτούσαμε, παρά την παρατυπία του, αν! αντί να επαιτεί, με το ατυχές παράδειγμά του, ο αντισυνταγματάρχης αυτός του Ελληνικού Στρατού, ν’ αναφερθεί με θάρρος και παρρησία και για τουλάχιστον μερικά από τα πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Αξιωματικοί στην  εκτέλεση της αποστολής των· όπως: Μείωση της θητείας, κλείσιμο Σχηματισμών, κλείσιμο Στρατιωτικών εργοστασίων, ελειπής εκπαίδευσης του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, υλικοτεχνική υποστήριξης κλπ.  

Τέλος, υπ’ όψιν όλων. Δεν έχει το δικαίωμα κανείς, τους υπηρετούντες στις Ένοπλες Δυνάμεις, να αποκαλεί με τον γενικό απαξιωτικό όνομα «ένστολοι», υποβαθμίζεται υποβολιμαία και σκόπιμα το λειτούργημα του Αξιωματικού. Οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας της Ελλάδος αποτελούνται από Αξιωματικούς, Υπαξιωματικούς και οπλίτες και δεν είναι Εθνικός ή Δημοκρατικός Στρατός, είναι μόνο Ελληνικός Στρατός. Όχι λοιπόν ένστολοι, αλλά! Ελληνικός Στρατός, Ελληνική Αστυνομία, Λιμενικό Σώμα και Πυροσβεστικό Σώμα,

Τέλος, απευθυνόμενος προς τον συμπαθή κατά τα άλλα αντισυνταγματάρχη και όσους σκέπτονται παρομοίως, θα τους έλεγα με αγάπη:

-    Στο λειτούργημα του στρατιωτικού είμαστε Εθελοντές.
-    Παραμένουν όσοι μπορούν.
-    Και! συνεχίζουν όσοι αντέχουν.


-Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης είναι Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.