Γράφει ο
Βασίλης Γιαννακόπουλος

Μπορεί η «Αραβική Άνοιξη» στη Λιβύη να προκάλεσε την ανατροπή του αυταρχικού καθεστώτος του Muammar Qaddafi, όμως περίπου τέσσερα χρόνια αργότερα, στη γειτονική χώρα επικρατεί το «απόλυτο χάος». Στη μετακανταφική εποχή, δημιουργήθηκαν ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη τζιχαντιστικών οργανώσεων, που απέρριπταν κάθε συνεργασία με όλες τις μεταβατικές αντι-ισλαμιστικές λιβυκές κυβερνήσεις για τη διεξαγωγή εκλογών και την ανάδειξη κυβέρνησης εθνικής ενότητας, καθότι θεωρούσαν αυτές τις κυβερνήσεις ως «ειδωλολατρικές» και ως κυβερνήσεις των «απίστων» (kuffar).

Αν και αρχικά οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους κατείχαν περιορισμένα εδάφη, η πολύχρονη συγκρουσιακή κατάσταση στη Λιβύη αναμφισβήτητα δημιούργησε πολλές ευκαιρίες για επέκταση του Ισλαμικού Χαλιφάτου. Η χώρα υπέφερε από μια αδύναμη κυβέρνηση, από βαθιές εσωτερικές διαιρέσεις, από αφθονία διάσπαρτων οπλικών συστημάτων, καθώς και από τη σημαντική παρουσία τζιχαντιστικών ομάδων, οι οποίες όπως αποδείχθηκε δέχθηκαν τη συνεργασία και ενώθηκαν με το Χαλιφάτο του Baghdadi. Η γεωγραφία της Λιβύης έπαιξε και αυτή το ρόλο της, καθώς η χώρα βρίσκεται στο σταυροδρόμι μεταξύ της Βόρειας Αφρικής και του Sahel, δίνοντας έτσι τη μελλοντική ευκαιρία στο Baghdadi να συντονίσει και να εντάξει περισσότερες περιφερειακές τζιχαντιστικές οργανώσεις. Επιπλέον, η εγγύτητά της με την Ευρώπη παρέχει στους τζιχαντιστές την ευκαιρία να δημιουργήσουν ένα πρώτης τάξης προγεφύρωμα, για μελλοντικές επιθετικές επιχειρήσεις κατά της γηραιάς ηπείρου.

Πρόσφατες επιβεβαιωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι για την αντιμετώπιση αυτών των τζιχαντιστικών οργανώσεων στη Λιβύη, συμπεριλαμβανομένων και περίπου 3.000 τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, σχεδιάζεται η σύσταση πολυεθνικής δύναμης, η οποία θα διεξάγει εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, πιθανόν και με τη συμμετοχή χερσαίων δυνάμεων. Συγκεκριμένα, την Πέμπτη, 28 Ιανουαρίου 2016, ο Αμερικανός πρόεδρος Barack Obama συγκάλεσε το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, προκειμένου να συζητηθούν οι τρέχουσες επιχειρήσεις στη Συρία και το Ιράκ (Operation Inherent Resolve), καθώς και τα επόμενα βήματα κατά του Ισλαμικού Κράτους στη Λιβύη και το Αφγανιστάν.

Η Ουάσιγκτον επιδιώκει να πείσει τις χώρες μέλη της ΕΕ, και ειδικά την Ιταλία, ότι πρέπει να αναλάβουν ηγετικό ρόλο σ’ αυτές τις επιχειρήσεις, καθότι η κατάρρευση της Λιβύης συνιστά άμεση απειλή για τη γηραιά ήπειρο. Ειδικότερα, αναφέρεται η διέλευση μεγάλου αριθμού τζιχαντιστών με τα προσφυγικά ρεύματα, από τη Λιβύη προς την Ιταλία.

Μέχρι στιγμής, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν δηλώσει ότι θα συνεισφέρουν, ενώ την Τρίτη (2 Φεβρουαρίου 2016), ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, John Kerry, συναντήθηκε με Ευρωπαίους ομολόγους του στη Ρώμη. Επιπρόσθετα, ο Λευκός Οίκος σχεδιάζει να θέσει το θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, προκειμένου να υπάρξει απόφαση που θα υποστηρίζει τις εν λόγω επιχειρήσεις και ίσως ευοδωθεί η σύσταση ενός πολυεθνικού αντι-τζιχαντιστικού στρατιωτικού συνασπισμού με τη συμμετοχή και άλλων χωρών, πλην των Ηνωμένων Πολιτειών και της ΕΕ.

Αν πράγματι αποφασισθεί η σύσταση μιας πολυεθνικής ή έστω ευρω-ατλαντικής δύναμης, η οποία θα αναλάβει τη διεξαγωγή παρατεταμένων αντι-τζιχαντιστικών επιχειρήσεων στη Λιβύη, τότε είναι πιθανόν η Ελλάδα να εμπλακεί ως ένα βαθμό (παροχή διευκολύνσεων υποστηρικτικού χαρακτήρα ή ακόμη και διεξαγωγή αεροναυτικών επιχειρήσεων). Ωστόσο, η εμπλοκή μιας χώρας σε επιχειρήσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους ισοδυναμεί με τη στοχοποίησή της.

http://www.medintelligence.org/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%87%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9-%CF%84%CE%B6%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%BD/