Γράφει ο
Ιωάννης Ασλανίδης

«Αρίστη Δημοκρατία είναι εκείνη που δεν επιτρέπεται, ούτε στους κακούς να άρχουν, ούτε στους καλούς να μην άρχουν» [ΠΙΤΤΑΚΟΣ]

Το σημερινό μας θέμα δεν είναι να εντοπίσουμε τους υπεύθυνους που έφεραν την χώρα, από απόψεως οικονομικής κατάστασης και όχι μόνον, σ’ αυτήν την άθλια και θλιβερή από πάσης πλευράς εικόνα. Η Κρίση και καταδίκη αυτών ανήκει στο μέλλον. Δυστυχώς, αυτοί που διοίκησαν την Ιστορική Ελλάδα, μετά την μεταπολίτευση, πλην λαμπρών εξαιρέσεων, δηλαδή (Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, κομματάρχες και συνδικαλιστές), υπήρξαν κατώτεροι των περιστάσεων, χωρίς ηγετικά προσόντα, μικρόνοες και χωρίς οράματα και προπαντός δέσμιοι της ψηφοθήρευσης και τίποτε άλλο.

Σήμερα θα προσπαθήσουμε να θίξουμε, υπό την παρούσα κατάσταση, το άμεσο, καυτό και αναγκαίο προς επίλυση θέμα «Τι μέλλει γενέσθαι».

Προσωπικά πιστεύω, σήμερα που ζούμε δυστυχώς υπό την απειλή του φάσγανου του Μνημονίου ένα είναι βέβαιο ότι, ο Ελληνικός λαός χρειάζεται μια δίκαιη, αντικειμενική και Εθνική Κυβέρνηση (εννοώ όλες οι παρατάξεις μαζί), με οράματα και αποφασιστικότητα, να πάρει τα λιγότερο οδυνηρά  μέτρα, που προαπαιτούνται, χωρίς συμπολίτευση και αντιπολίτευση, για όσο θα χρειασθεί, ώστε να μην υπάρχουν εκκωφαντικές κορώνες ανεύθυνων και ηρωικών πράξεων εκ του ασφαλούς, μέχρις ότου η Ελλάς ορθοποδήσει.

Προτού παραθέσω παρακάτω τις απόψεις μου, θα ήθελα ακόμη να επισημάνω ότι, είναι βέβαιο μόνο στο άκουσμα της επίσημης πτώχευσης της χώρας μας θα προέκυπταν αμέσως τεράστιες ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης και το επόμενο στάδιο είναι, ότι θα επικρατήσει χάος στη χώρα μας. Σήμερα πλέον, τα μέτρα που απαιτούνται στην κατάσταση αυτή που βρίσκεται η χώρας μας, κατά τη γνώμη μου, είναι:

ΠΡΩΤΟΝ: Οι πολιτικοί άνδρες της χώρας μας και όσοι άλλοι τεχνοκράτες ασχοληθούν με την εξουσία, θα πρέπει να κάμουν την Υπέρβαση, δηλαδή να ξεπεράσουν τις στενές κομματικές ιδεοληψίες και αγκυλώσεις, να αποκτήσουν μια ιδεολογία, όλοι μαζί, την ιδεολογία της Σωτηρίας της Πατρίδος. Αυτή, η συνεργασία που λείπει σ’ εμάς τους Έλληνες, ήταν, και είναι ιστορικά,  η Αχίλλειος πτέρνα του όλου προβλήματος της χώρας μας.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Οργάνωση του Κράτους. Πόσοι και πόσοι δεν έχουν ασχοληθεί με το θέμα αυτό, μάλιστα προ καιρού ήτο και σημαία κομματικής προτεραιότητας. Όμως πάντα έμεναν στα λόγια ή στα χαρτιά, λόγω της ανικανότητας των κυβερνόντων και της άθλιας νοοτροπίας των   συνδικαλιστικών οργάνων της χώρας μας. Τι πρέπει να γίνει: θα πρέπει οι διάφοροι Κρατικοί Οργανισμοί ν’ αποκτήσουν ουσιαστική Ιεραρχία (τμηματάρχες, Διευθυντές, Επιθεωρητές, Γεν. Επιθεωρητές κ.λπ.) με δικαιώματα και υποχρεώσεις. Η Ιεραρχία θα βγαίνει μέσα από τον αντίστοιχο χώρο, όπως στις Ένοπλες Δυνάμεις, χωρίς δυνατότητα κομματικής επέμβασης, αξιοκρατικά με κριτήρια επαγγελματικά, πνευματικά, κ.λπ. Η Ιεραρχία αυτή θα υπάγεται στο αντίστοιχο Υπουργείο. Η Ιεραρχία αυτή ελέγχουσα πραγματικά τους υφισταμένους τις, θα ελέγχεται και η ίδια, χωρίς να κινδυνεύει ν’ αποπεμφθεί, όχι γιατί δεν θα κάνει καλά την δουλειά της, αλλά διότι το Υπουργείο θα προορίζει την θέση σε κάποιο Κομματάνθρωπο. Αυτά πρέπει να τελειώσουν, εάν θέλουμε Δημόσιο. Η Μονιμότης από το Δημόσιο πρέπει να καταργηθεί, όπως δεν υπάρχει σήμερα ούτε στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Να μην απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος σήμερα. Να κλείσουν όλες οι άχρηστες και παθητικές Κρατικές Υπηρεσίες και το προσωπικό αυτών να κατανεμηθεί σ’ άλλες της χώρας Κρατικές Υπηρεσίες, που έχουν ανάγκη από προσωπικό. Με την προϋπόθεση η νέα αυτή Ιεραρχία τουλάχιστον για 10 χρόνια δεν θα προσλάβει υπαλλήλους στο Δημόσιο και θα μειώσει την γραφειοκρατία στο 50%.

Ακόμη οι προσλήψεις στο Δημόσιο, πρέπει να γίνονται, με προκηρύξεις διαγωνισμών, κάθε χρόνο για θέσεις που χηρεύουν για διάφορους λόγους. Επίσης, κάποτε πρέπει να γίνει κατανοητό στους κομματανθρώπους και στους συνδικαλιστές, το Κράτος διοικείται με τα όργανά του και την ιεραρχία του και όχι από τους Υπουργούς ή ακόμη χειρότερο με το εκβιαστικό όπλο των συνδικαλιστών. Ο Συνδικαλισμός σύμφωνα με τον νομοθέτη έχει άλλη αποστολή και όχι εκβιασμούς, ή καταστροφές περιουσιών άλλων, για συντεχνιακά οφέλη, εις βάρος των άλλων πολιτών.

ΤΡΙΤΟΝ: Σε μια ελεύθερη Δημοκρατική Κοινωνία για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας πρέπει να υπάρχει μια λογική αρμονία μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Κάποτε πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Πολιτεία πρέπει εξ ίσου να φροντίζει για τον εργοδότη με τον εργαζόμενο, διότι πώς θα υπάρχει εργασία, όταν ο εργοδότης αδυνατεί ν’ ανταπεξέλθει όχι μόνο στην υπερβολή των φόρων, κ.λπ., αλλά και την μήνιν των υπερασπιστών κάποιων οικονομικών Κοσμοθεωριών που απέτυχαν ακόμη και στην γενέτειρά των.

Άρα, βασική προϋπόθεση για ανάπτυξη είναι να δημιουργηθεί και στη χώρα μας, φιλικό περιβάλλον προς το επιχειρείν. Σήμερα στην Ελλάδα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο παρ’ όλο ότι η ανεργία έχει φθάσει σε όρια ρεκόρ, συνεχίζουν να υπάρχουν οι χρονοβόρες διαδικασίες ιδρύσεως Επιχειρήσεων και η φορολογία των επιχειρήσεων να γίνεται όλο και πιο επαχθής. Με αποτέλεσμα της αρνητικής αυτής κατάστασης να φεύγουν πολλοί νέοι και δημιουργικοί άνθρωποι από τη χώρα, με παράλληλη μετεγκατάσταση Ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό, όπου το φορολογικό καθεστώς είναι πολύ πιο φιλικό για τις Επιχειρήσεις. Και! Το χειρότερο η Ελλάδα χάνει καθημερινά το άνθος της[80.000 Ελληνόπουλα έφυγαν στο εξωτερικό με διδακτορικά] και αντικαθίστανται αυτοί, με λαούς διαφορετικής νοοτροπίας από την Ασία, με προβλήματα για την χώρα μας πλέον μη αντιμετωπίσιμα.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Περιορισμός του αριθμού των Βουλευτών στους διακόσιους (200), κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, μείωση εις το ελάχιστο της αποζημιώσεως των Βουλευτών και περιορισμό χρηματοδότησης των Κομμάτων.

Έτσι δίδουν οι ηγέτες της χώρας «το καλό παράδειγμα», αρχών, αξιών και οικονομίας, ώστε ο Ελληνικός λαός, παίρνοντας παράδειγμα από τους ηγέτες του, ν’ αντιμετωπίσει αγόγγυστα τα όποια προβλήματα θα του δημιουργηθούν από τα αναγκαία  μέτρα, που θα του επιβάλλει η Πολιτεία.

ΠΕΜΠΤΟΝ: Παράλληλα με τα μέτρα που θα ληφθούν, θα πρέπει σύσσωμη η πολιτική δύναμη του τόπου μας, από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά να προσπαθήσει να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους μας ότι, εάν δεν μειώσουν το χρέος μας για να γίνει βιώσιμο, δεν επεκτείνουν τις ημερομηνίες εκπληρώσεως των υποχρεώσεών  μας και δεν παρέξουν βοήθεια σε οικονομική  ανάπτυξη και επενδύσεις στη χώρα μας, η Ελλάς είναι βέβαιο  ότι θα φτωχαίνει, αλλά δυστυχώς θα παρασυρθεί σε σοβαρές περιπέτειες και η Ευρώπη, συμπαρομαρτούντων και των άλλων υπαρχόντων σοβαρών προβλημάτων της

Τέλος, σήμερα πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, διότι: Τα Έθνη δεν φονεύονται, ούτε από την πείνα, ούτε με τις χρεοκοπίες, ούτε και με την ήττα, φονεύονται μόνο με τις ιδέες. Και! Κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση, δεν έχουν πεδίο λογικής Στρατηγικής και θέτουν αναμφίβολα σε κίνδυνο την Ιστορική ύπαρξη του Κράτους.

«Aρίστη Δημοκρατία είναι εκείνη στην οποία όλοι φοβούνται τον νόμο, όπως τον τύραννο» [ΒΙΑΣ]

-Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης είναι Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.