Γράφει ο
Ιωάννης Κουλούρης

Ανήμερα 25ης Μαρτίου άρχισα να γράφω αυτό το άρθρο, αναλογιζόμενος με θλίψη πως έχουμε καταφέρει να καταντήσουμε τη χώρα σε αυτή την κατάσταση.

Στην αρχή είχα ως τίτλο του άρθρου την ανάγκη για μία νέα επανάσταση. Μία επανάσταση των έντιμων, των άξιων, των αδιάφθορων , των νοικοκυραίων και των εργατικών  εναντίων όλων εκείνων των ανέντιμων,   των ανάξιων, των διεφθαρμένων, των σπάταλων  και των τεμπέληδων που έχουν καταφέρει να κυριαρχούν στη χώρα σε βάρος τους.  Μία επανάσταση για την αξιοκρατία αυτή τη φορά, γιατί ελευθερία, ευτυχώς,  έχουμε, της οποίας όμως, δυστυχώς, μερικοί, με την ανοχή της Κυβέρνησης, 

Προτού  αποστείλω το άρθρο αυτό, ανακοινώθηκε η πρωτοβουλία της Κυβέρνησης να γίνει η συζήτηση στη Βουλή για το θέμα της διαπραγμάτευσης, και θεώρησα σκόπιμο να περιμένω τη συζήτηση αυτή, ελπίζοντας ότι κάτι καλό θα προέκυπτε από αυτήν.

Δυστυχώς η συζήτηση αυτή εξελίχτηκε στη μεγαλύτερη ιλαροτραγωδία της σύγχρονης ιστορίας του έθνους μας, και μου έφερε στο νου τη γνωστή φράση του Θουκυδίδη  την οποία παραθέτω σε παράφραση ως τίτλο του άρθρου. Για το λόγο αυτό ανέβαλα για αργότερα τη συγγραφή του αρχικού άρθρου,  γιατί θεώρησα περισσότερο επείγον να ασχοληθώ με το θέμα αυτό.

Στη συζήτηση στη Βουλή ο  Πρωθυπουργός δεν είπε τίποτε για την ουσία των διαπραγματεύσεων, αλλά ζήτησε τη στήριξη της αντιπολίτευσης,  χωρίς να διευκρινίζει τι ακριβώς πρέπει να στηρίξει, αφού επισήμως δεν έχουν ανακοινωθεί οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Κυβέρνηση και τα σημεία διαφωνίας με τους δανειστές (ο όρος  «Θεσμοί» που τους βάπτισε η Κυβέρνηση, εκτός του ότι είναι εντελώς άστοχος, παραπέμπει και σε μία μόνιμη κατάσταση και έρχεται σε ευθεία αντίφαση με τις εξαγγελίες της ότι θέλει να τους καταργήσει !!).

Είναι προφανές ότι το κυριότερο μέλημά του αυτή τη στιγμή είναι να ικανοποιήσει ρητορικά, γιατί ουσιαστικά δεν μπορεί, τις αλληλοσυγκρουόμενες επιθυμίες των συνιστωσών του κόμματός του, και όλους τους άλλους τους θεωρεί από αφελείς έως ηλιθίους. Είναι επίσης προφανές ότι ο Πρωθυπουργός ζητά από την αντιπολίτευση να προτείνει και να χρεωθεί αυτή τα μέτρα που πρέπει να πάρει αυτός και είναι αντίθετα με τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, και να δικαιολογήσει έτσι την «κολοτούμπα» την οποία θα αναγκαστεί, και πρέπει,  να κάνει.

Εάν ήθελε ειλικρινή συνεργασία με την αντιπολίτευση, θα πρότεινε το σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης   Το κακό για τη χώρα είναι ότι οι πιστωτές μας γνωρίζουν τι ακριβώς δεσμεύσεις έχει υπογράψει η Κυβέρνηση και προφανώς δεν είναι ηλίθιοι ούτε τους ενδιαφέρει ποιος θα τις χρεωθεί.

Στο μεταξύ ο χρόνος κυλάει αδυσώπητα γρήγορα και, με την απραξία της  Κυβέρνησης, τα οικονομικά επιδεινώνονται, η αγορά έχει «παγώσει», ο κίνδυνος χρεωκοπίας είναι πλέον ορατός και πιθανώς αναπόφευκτος, και οι «οικίες»  μας έχουν αρχίσει να καίγονται.

Βέβαια οι «οικίες» των περισσοτέρων Υπουργών της Κυβέρνησης  δεν καίγονται, γιατί αυτές ευρίσκονται ασφαλισμένες στο εξωτερικό, και η εσωτερική φωτιά δεν τους ενδιαφέρει.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αντί να επισημάνει τα ουσιαστικά σημεία των δεσμεύσεων της Κυβέρνησης, τα οποία ασφαλώς θα γνωρίζει ανεπισήμως, και να προκαλέσει ο ίδιος την  ουσιαστική συζήτηση γι’ αυτά, την οποία απέφυγε ο Πρωθυπουργός, προτίμησε να επαναλάβει τις γνωστές, και σωστές, αιτιάσεις του για την ανεπάρκεια και τις παλινωδίες της Κυβέρνησης και να υπερασπιστεί κάποιο συνεργάτη του. Και αυτός βέβαια δεν ανησυχεί για τη φωτιά που έχει ανάψει στις «οικίες»  μας, γιατί και τα στελέχη του κόμματός του έχουν τις «οικίες» τους στο εξωτερικό, ή έχουν τόσες πολλές που δεν τους ενδιαφέρει εάν καεί και κάποια από αυτές.

Οι αρχηγοί των υπολοίπων κομμάτων κινήθηκαν και αυτοί στην ίδια κατεύθυνση χωρίς καμία ουσιαστική συμβολή στο θέμα των διαπραγματεύσεων, ωσάν να ευρισκόμαστε ακόμα σε προεκλογική περίοδο.

Εδώ είναι άξια προσοχής η  ανεκτική έως υποστηρικτική στάση του αρχηγού της Χρυσής Αυγής προς την Κυβέρνηση, η οποία επιβεβαιώνει τη θεωρία ότι το πολιτικό φάσμα δεν εκτείνεται σε ευθεία γραμμή αλλά σε περιφέρεια κύκλου, όπου τα δύο άκρα συνορεύουν μεταξύ τους. 

Πάντως το πλέον χαρακτηριστικό και ανησυχητικό σημείο της συνεδρίασης αυτής ήταν η στάση της Προέδρου της Βουλής. Η Κυρία Πρόεδρος φαίνεται ότι έχει σηκώσει δικό της μπαϊράκι, ερμηνεύει κατά βούληση το ρόλο και τις εξουσίες της, και συμπεριφέρεται ως παρουσιαστής εκπομπής της τηλεόρασης όπου όλοι οι άλλοι είναι καλεσμένοι και αυτή μπορεί να κατευθύνει, να  ειρωνεύεται και να σχολιάζει τους ομιλητές. Είναι προφανές ότι είναι ακατάλληλη για το αξίωμα αυτό και προσωπικά τρομάζω   στην ιδέα ότι, σύμφωνα με το Σύνταγμα, πιθανώς να κληθεί κάποτε να αναπληρώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Συμπερασματικά λοιπόν, δεν βγήκαμε καθόλου περισσότερο φωτισμένοι από τη συζήτηση, βγήκαμε όμως πολύ περισσότερο ανήσυχοι.

Ενώπιον της κατάστασης αυτής οι ευθύνες των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι τεράστιες, μεγαλύτερες και από αυτές της Κυβέρνησης. Αντί να αναλίσκονται στο εύκολο και απολαυστικό έργο της κριτικής της Κυβέρνησης ,  θα πρέπει να παραμερίσουν τις μεταξύ τους διαφορές, να  συνεννοηθούν μεταξύ τους, να καταστρώσουν ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα αντιμετώπισης της κρίσης, να το παρουσιάσουν στο λαό και να ζητήσουν άμεσες εκλογές. Στο πρόγραμμα αυτό εκτός από τα διάφορα  μέτρα που έχω προτείνει σε προηγούμενα άρθρα μου, θεωρώ ότι οι πρώτες ενέργειες πρέπει να είναι η κατάργηση του καλπονοθευτικού εκλογικού νόμου με το μπόνους των 50 εδρών, και  του  ανήθικου νόμου περί ατιμωρησίας των Υπουργών (και των δύο  εμπνεύσεως η συμπράξεως του σημερινού  Προέδρου της Δημοκρατίας !!).

Μία τέτοια ενέργεια θεωρώ ότι θα άλλαζε ριζικά και τη δημοσκοπική εικόνα ανοχής της Κυβέρνησης που έχει διαμορφωθεί και οφείλεται στη μη ύπαρξη εναλλακτικής πρότασης και την αμηχανία του λαού.

Το να περιμένουν να καταρρεύσει από μόνη της η Κυβέρνηση, πράγμα που αργά ή γρήγορα θα συμβεί, γιατί δεν φαίνεται ότι μπορεί να προσγειωθεί στην πραγματικότητα, είναι καταστροφικό για τη χώρα και θα δημιουργήσει μη αναστρέψιμες καταστάσεις.

Ας σταματήσουν λοιπόν να άδουν  και αυτοί και ας αναλάβουν άμεσες και ουσιαστικές πρωτοβουλίες για να μην καούν εντελώς οι «οικίες» μας.