Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η αποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας από μια ψευδεπίγραφη και κατόπιν εορτής συζήτηση στη Βουλή, που αποτελούσε την επιτομή της υποκρισίας και του ευτελισμού του Κοινοβουλίου θα μπορούσε άνετα να χρησιμοποιηθεί ως case study για τον τρόπο με τον οποίο επιβάλλεται προπαγανδιστικά η «κυρίαρχη άποψη» - όχι μόνο στους πολιτικούς αντιπάλους, αλλά και στους φίλους.

Η επιβολή δε της συγκεκριμένης «κυρίαρχης άποψης» - παγίδα στην οποία έπεσαν και φίλοι και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας – ήταν τόσο απόλυτη, που βόμβα να έπεφτε την περασμένη εβδομάδα στην Ελλάδα, δεν θα το είχε πάρει χαμπάρι κανείς.

Στην πραγματικότητα μάλιστα, είχε πέσει βόμβα.

1^η Ιουνίου, πρώτη ημέρα εφαρμογής του μνημονίου Τσίπρα-Καμμένου, πρώτη ημέρα εφαρμογής του ΦΠΑ στο 24% με την τιμή του ψωμιού να αυξάνει πάνω από 40%, πρώτη ημέρα εφαρμογής του νόμου για την κατάργηση του ΕΚΑΣ σε πάνω από 90.000 πρώην (πλέον) δικαιούχους, πρώτη ημέρα εφαρμογής μιας σειράς νέων φόρων, ημέρα επίσημης ανακοίνωσης από το ΓΕΜΗ ότι κατά το πρώτο πεντάμηνο του έτους είχαμε αύξηση των λουκέτων στις επιχειρήσεις κατά 45,87%.

Και όμως, στο επίκεντρο όλων των συζητήσεων, κρίσεων και επικρίσεων βρέθηκε η απόφαση της Νέας Δημοκρατίας να αποχωρήσει και να μην λάβει μέρος στη συζήτηση της τροπολογίας για τη συμμετοχή πολιτικών προσώπων (και των… συγγενών τους και των πρώην συζύγων τους) σε εταιρίες!

Ξημέρωσε η 2^α Ιουνίου. Είχε πέσει καινούργια βόμβα, καθώς η κυβέρνηση ήλθε στη Βουλή και με βροχή τροπολογιών… ξεψήφισε όσα είχε ψηφίσει μόλις δέκα μέρες νωρίτερα, στις 22 Μαϊου!

Ξαφνικά, δεν εξαιρούνταν πλέον τα δάνεια με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου από την πώληση σε ξένα… μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά (συγγνώμη, ξένα funds εννοούσα, συγγνώμη, εταιρίες τα λένε τώρα).

Ξαφνικά, εκεί πάνω στο… ξεψήφισμα, θόλωσε και η αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας ως 140.000 ευρώ, καθώς πλέον (και μέχρι την ώρα που θα βγουν στο σφυρί) η αναστολή παύει ως προς τη δυνατότητα ανάθεσης της διαχείρισης στα «λαίμαργα funds».

Δηλαδή δεν θα τα βγάζουν στο σφυρί, αλλά θα τα προετοιμάζουν για να τα βγάλουν στο σφυρί αμέσως μόλις απελευθερωθούν!

Ξαφνικά, εκεί πάνω στο… ξεψήφισμα προκλήθηκε νέα μείωση στις συντάξεις του δημοσίου και στα εφάπαξ των απασχολουμένων (δια της γνωστής μεθόδου της «αλλαγής τρόπου υπολογισμού» τους).

Και πάνω στο ξεψήφισμα άλλαξαν (επί το δυσμενέστερον) οι διαδικασίες ενεργοποίησης του «κόφτη», ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ, ο χρόνος ανάδειξης του στρατηγικού επενδυτή για τον ΑΔΜΗΕ (το γνωστό καμάρι του κ. Σκουρλέτη), ενώ εξαιρέθηκε η Εγνατία από το νόμο περί αναλογικών διοδίων.

Και σα να μην έφθαναν όλα αυτά, τους έβαλαν (οι δανειστές που θα χόρευαν στα νταούλια τους) ακόμη και να αλλάξουν διατύπωση στην προηγούμενη διάταξη για τον «κόφτη».

Έτσι, η φράση «ύστερα από ειδική διαβούλευση με τους θεσμούς», έγινε «κατόπιν συμφωνίας με τους θεσμούς»!

Σκεφθείτε να είχε συμβεί αυτό επί προηγουμένων κυβερνήσεων! Τα περί γερμανοτσολιάδων και τσολάκογλου και εθνικής προδοσίας και απώλειας εθνικής κυριαρχίας θα έπαιρναν και θα έδιναν!

2 Ιουνίου όλα αυτά, αλλά στο επίκεντρο της συζήτησης βρισκόταν πάντα η αποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας από τη συζήτηση στο κοινοβούλιο. Και το βιολί συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες – αυτογκόλ, γκάφα και άλλα τέτοια ακούγονταν την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφιζε και ξεψήφιζε.

Και για να τελειώνουμε με το επίδικο θέμα:

-Η διαδικασία αποχώρησης από το Κοινοβούλιο αποτελεί συνήθη κοινοβουλευτική πρακτική, προκειμένου η αντιπολίτευση να υπογραμμίσει την έντονη διαμαρτυρία της. Θυμάται κανείς πόσες φορές είχε αποχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ από το κοινοβούλιο όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση (μεταφερόμενος μάλιστα με επικεφαλής τον κ. Τσίπρα σε διαδήλωση στην Πλατεία Συντάγματος);

Όχι, αδύνατον, διότι οι φορές ήσαν αναρίθμητες. Ενδεικτικά αναφέρω: Αποχώρηση από τη συζήτηση της τροπολογίας για τη ρύθμιση των χρεών των επιχειρήσεων επειδή… το προεδρείο αρνήθηκε να αποδεχθεί μια διαδικαστική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ (5 Νοεμβρίου 2014). Αποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ από τη συζήτηση της τροπολογίας για τις αλλαγές στον τρόπο τιμολόγησης των διαφημίσεων (5 Αυγούστου 2014). Αποχώρηση από τη Βουλή επειδή δεν έγινε δεκτό το αίτημα για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για τη «Μικρή ΔΕΗ» (άλλο που τώρα την πουλάνε ολόκληρη), στις 11 Ιουλίου 2014. Αποχώρηση από τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την αναγκαστική εξαφάνιση προσώπων επειδή η κυβέρνηση είχε φέρει τροπολογία για τρίμηνη παράταση στην υποβολή δηλώσεων πόθεν έσχες (αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ  δεν δίνει στη δημοσιότητα αν και στο μεταξύ υποβλήθηκαν), στις 16 Ιουνίου 2014. Αποχώρηση από τη συζήτηση του Μεσοπροθέσμου Προγράμματος (14 Απριλίου 2014), επειδή δεν έγινε δεκτή η απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ να συζητηθεί μετά το Πάσχα! Αποχώρηση από τη Βουλή με καταγγελίες περί «εγκλήματος» και «κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος» και μετάβαση του συνόλου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον κ. Τσίπρα στην πλατεία Συντάγματος, επειδή η κυβέρνηση αρνήθηκε να συζητηθεί πρόταση δυσπιστίας κατά του υπουργού Οικονομικών Γ . Στουρνάρα (30 Μαρτίου 2014). Αποχώρηση από την ψήφιση του επενδυτικού νομοσχεδίου, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη στάση του προεδρείου της Βουλής υπό τον Γιάννη Τραγάκη, στις 10 Απριλίου 2013, με βαριές καταγγελίες περί «κομπίνας» και «πραξικοπήματος». Αποχώρηση από τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου του υπουργείου των Οικονομικών (14 Ιανουαρίου 2013) λόγω των… απανωτών εμφανίσεων των υπουργών! Αποχώρηση από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας (7 Σεπτεμβρίου 2012)επειδή δεν έλαβαν θέσεις στο προεδρείο!

Και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός!

Έγινε ποτέ κανένας θόρυβος; Όχι, βέβαια! Διότι η πρακτική αυτή αποτελεί συνήθη κοινοβουλευτική διαμαρτυρία.

Όσον αφορά στην ουσία:

-Η πραγματική πρόθεση, η πραγματική βούληση της συγκυβέρνησης εκφράστηκε με την υπερψήφιση της διάταξης με την οποία επιτρεπόταν σε πολιτικά πρόσωπα να διαθέτουν offshore εταιρίες και με την οποία καταργήθηκε η διάταξη του 2010 που το απαγόρευε.

-Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν ψήφισε την κρυμμένη στις 7.500 μνημονίου διάταξη.

-Η αξιωματική αντιπολίτευση ανέδειξε το θέμα, με την Κ.Ο. (με επικεφαλής τον Πρόεδρο) να υποβάλλει σύσσωμη επίκαιρη επερώτηση. Αυτή υποβλήθηκε στις 26 Μαϊου, δηλαδή μία ημέρα πριν από τη δημοσίευση του σχετικού νόμου σε ΦΕΚ (27 Μαϊου). Επομένως δεν ισχύουν όλα αυτά τα οποία λέγονται ότι τάχα η αντιπολίτευση ζήτησε την κατάργηση της διάταξης και μετά «δραπέτευσε». Το ζήτησε, ναι, αλλά με την προϋπόθεση ότι δεν θα εκδιδόταν το σχετικο ΦΕΚ, το οποίο η κυβέρνηση πρώτα εξέδωσε και μετά αποφάσισε να φέρει στη Βουλή τη νέα τροπολογία – με το ακραία αντίθετο αποτέλεσμα.

-Από τη στιγμή που ο νόμος δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ, έχουν παραχθεί αποτελέσματα, δηλαδή έχει δοθεί αμνήστευση σε όλους εκείνους που η κυβέρνηση ήθελε να αμνηστεύσει. Επομένως, οποιαδήποτε συμμετοχή σε συζήτηση θα αποτελούσε εμπαιγμό και ευτελισμό.

-Το γεγονός ότι νομικοί έχουν ξεχάσει τα νομικά τους έναντι μιας υπουργικής καρέκλας δεν αλλάζει τον Ποινικό Κώδικα. Ούτε ο Ποινικός Κώδικας (άρθρο 2 περί ευνοϊκότερου νόμου), ούτε το Σύνταγμα και η Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αλλάζουν με μια τροπολογία των «αρμοδίων» υπουργών. Και είναι προφανές πως όποιος βρεθεί στο μέλλον στη θέση του κατηγορουμένου, δεν θα προτιμήσει να πάει στη φυλακή, αλλά θα καταφύγει στον ευνοϊκότερο νόμο, ο οποίος θα ληφθεί υπόψη από τη Δικαιοσύνη.

Επομένως και για να (ξανα)τελειώνουμε: Οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος έβαλαν τη μπουγάδα με τα άπλυτα στο πλυντήριο και ήθελαν την αντιπολίτευση για το… ξέβγαλμα!

Και επιτέλους, αν υποθέσουμε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έμενε να ψηφίσει. Τι θα ψήφιζε και πώς θα ερμηνευόταν προπαγανδιστικά η ψήφος της;

Αν ψήφιζε «Ναι» στη νέα διάταξη, τότε θα είχε λάβει μέρος στο πλυντήριο, αφού θα είχε ψηφίσει για το μέλλον και θα είχε νομιμοποιήσει την προηγούμενη απαράδεκτη διάταξη.

Αν ψήφιζε «Όχι», τότε θα την κατηγορούσαν πως έχει κάτι να κρύψει.

Για να μην μιλήσουμε για τη γελοιότητα της πλήρους απαγόρευσης ακόμη και σε συμμετοχή σε κανονική εταιρία – οπότε αν το παιδί κάποιου, ένα από τα χιλιάδες που έχουν μεταναστεύσει δεν θα μπορούσε, για παράδειγμα, να συμμετάσχει σε μια κανονική εταιρία στο Λονδίνο.

Για να μην μιλήσουμε για την απαγόρευση σε… πρώην συζύγους! Δηλαδή, έχει κάποιος χωρίσει πριν από είκοσι χρόνια, ο/η σύζυγος ζει στο εξωτερικό και έχει ένα εστιατόριο, και πλέον θα πρέπει να κλείσει την επιχείρησή του και να ψωμολυσσάξει επειδή ο/η πρώην σύζυγος πολιτεύεται στην Ελλάδα! Ποιος θα δεχθεί κάτι τέτοιο; Και σε ποιο δικαστήριο αντέχει τέτοια απαγόρευση;

Με λίγα λόγια: Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έπρεπε να πάρουν το μήνυμα ότι στο πλυσταριό θα βρίσκονται μόνοι τους!