Γράφει ο
Δημήτρης Κ. Μπάκας

Η Πατρίδα είναι η ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για ανάπτυξη όλων των λοιπών αγαθών (δημοκρατία, ελευθερία, ανθρώπινα δικαιώματα, ευημερία...).

Ο ορίζοντας της Πατρίδας, που πρέπει να είναι ανοιχτός στο ευρύτερο παγκόσμιο σκηνικό, συνιστά τον πιο ιδανικό ζωτικό χώρο για αλήθεια, κάλλος και αγαθότητα.

Το Έθνος -Κράτος ακόμη και στο σημερινό πολλαπλά παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον διατηρεί τη μεγάλη σημασία του για τον πολίτη. Θα παραμένει η συλλογική οντότητα, ως Πρόσωπο ευθύνης και ηθικής. Οι γενεές δεν χωρίζονται μεταξύ τους. Η καθεμία φέρνει μέσα της όλες τις προηγούμενες και τις επόμενες.

 Ακόμη και η υγιής Δημοκρατία είναι ευάλωτη σε μία εσωτερική εντροπία(αταξία),που οφείλεται στο εκρηκτικό μείγμα άγνοιας και επιθυμιών, από το οποίο αναδύονται οι επικίνδυνες αυταπάτες.

Ο άνθρωπος ουσιαστικά είναι όμηρος σε ένα θανάσιμο εναγκαλισμό στα πλοκάμια της μηχανιστικής πολυπλοκότητας. Αναζητώντας την ευτυχία προκάλεσε τεχνητές και ανεκπλήρωτες επιθυμίες και έχασε τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του.

Μόνον ο άνθρωπος, όμως, μπορεί να σώσει τον Άνθρωπο. Όχι ο νέος θεός που λέγεται χρήμα. Ως μέσον, το χρήμα είναι το πιο αποτελεσματικό, αλλά είναι ηθικά ουδέτερο. Πλήττει θανάσιμα την ανθρωπινότητα και ο άνθρωπος από αυτοσκοπός κατέστη δούλος του χρήματος και άθυρμα έρμαιο κάθε είδους μερκαντιλισμού.

Οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι τα πιο πολύπλοκα σύνολα επί της Γης, καθόσον ποτέ σχεδόν δεν επιτυγχάνεται αρμονική λειτουργία των μελών λόγω ετερογενών βουλήσεων. Γι' αυτό ακριβώς πολύ ενωρίς οι άνθρωποι αντιλήφθηκαν την ανάγκη να οργανώσουν την κοινωνική τους ζωή σε ομάδες πυρήνες, όπως: οικογένεια, φυλή, έθνος και πατρίδα.

Η ελληνική γλώσσα χρησιμοποιεί για αυτούς τους πυρήνες την περίφημη έννοια Εστία, την οποία οι πρόγονοί μας τίμησαν και ως θεά! Εστία είναι ο χώρος μέσα στο σπίτι, ο οποίος χρησιμεύει για θέρμανση. Αυτή είναι η βασική έννοια, αλλά υπάρχουν και ευρύτερες έννοιες μέχρι το ύπατο όριο: "υπέρ βωμών και εστιών" της ιερότητας.

Η Εστία έχει πολλές αρετές: Σημαίνει φωτιά, τουτέστιν, ανάδυση ενέργειας, ζεστασιά, φαγητό και φως. Θέρμανση για να προστατευτούμε από το κρύο αισθανόμενοι ότι υπάρχουν "προστατευτικοί" τοίχοι στην πλάτη μας.

Μαγειρεύουμε την τροφή που σημαίνει απαρχή του εκπολιτισμού του ανθρώπου.

Ομιλία με 'μαγείρεμα' λέξεων, που οδηγεί στην κοινή τροφή, δηλαδή τη συντροφικότητα.

Τότε όλα είναι πιο φωτεινά, μεταφορικά, οπότε χτίζεται η εμπιστοσύνη μεταξύ των συντρόφων και αναβλύζει η αγάπη που δένει αρμονικά την ομάδα.

Ο ίδιος ο άνθρωπος ως μία "πύκνωση" εστιακής μορφής, αναδίδει ενέργεια, ζωή και ψυχή δίκην φλόγας!

Ακριβώς γι' αυτούς τους λόγους η Πατρίδα συνιστά την Μεγάλη του Έθνους μας Εστία, μέσα στην οποία νιώθει ο κάθε Έλληνας τη ζωογόνο ασφάλεια, θαλπωρή και αδελφοσύνη.

Ειδικά, όταν η Πατρίδα, όσο μικρή σε μέγεθος, έχει παγκόσμια και εμμενή υπέρ τρισχιλιετή μοναδική πνευματική ακτινοβολία, όπως η Ελλάδα, τότε ουσιαστικά συνιστά Οικουμενική Εστία!

Το δικό μας πρώτιστο μέγιστο καθήκον δυσβάσταχτο είναι να είμαστε αυθεντικά "πνευματικά τέκνα Της".

Να νιώθουμε την Πατρίδα ως Ιερά Εστία μας και να αναδύεται στην ψυχή μας αυθόρμητα ως αδήριτη παρακαταθήκη η Φιλοπατρία!!

Φιλοπατρία, η πρώτιστη αρετή

Η Πατρίδα συνιστά τον πιο γόνιμο ζωτικό χώρο για ανάπτυξη του σημερινού και μελλοντικού ανθρώπου. Συνιστά το πιο έμπεδο μέγεθος κοινωνικής οντότητας, από την οποία αναδύονται η ευαρέσκεια και η δυνατότητα εξασφάλισης όλων των ανθρωπίνων αγαθών.

Κρυσταλλώνεται μέσα στην ιστορική διαδρομή και συνάμα εκφράζει ένα ευαγές μέλλον για τις επόμενες γενιές. Υπερβαίνει το κατώφλι τής ιερότητας και εισέρχεται στην αγιότητα! «Απάντων τιμιώτερον και αγιότερον εστί η Πατρίς» ( Σωκράτης).

Η φιλοπατρία είναι πρώτιστη Αρετή. Μία ανυπέρβλητη δύναμη αγάπης! «Αγαπώ τα τέκνα μου, αλλά την Πατρίδα μου πιο πολύ και από αυτά την αγαπώ» ( Πλούταρχος).

Όπως κάθε Αρετή, αναδύεται από την αρμονική σύνθεση πολλών αξιών: συνυπάρχειν, κοινά πιστεύω, φιλότητα, ελπίδα, προσδοκία...

Πηγάζει, ως αυτόνομη βούληση από το ανθρώπινο πνεύμα, γι' αυτό συνιστά ειδοποιό αρετή. Καθιστά τον άνθρωπο αυτόνομο και υπερβαίνει τον έρωτα και τη φιλία αγγίζοντας την αγάπη για αγάπη!

Αυτή η πελώρια δύναμη της φιλοπατρίας, που έχει σε πολλές περιπτώσεις και χαρακτήρα αυτοθυσίας, αναδύεται αποκλειστικά και μόνο, όταν το πνεύμα έχει ωριμάσει ολιστικά στον άνθρωπο.

Τα ορμέμφυτα, τα αισθήματα, το ασυνείδητο και υποσυνείδητο μαζί με τον Λόγο και τη συνείδηση συγκλίνουν σε ένα όλον, από το οποίο αναδύεται η μοναδική πνευματική συγκίνηση τής ψυχής πού κατευθύνει την πράξη κόντρα στις επιθυμίες της ζωής, προς το μεγαλείο της Πατρίδας!

Παρά τον χαρακτήρα αυτοθυσίας η φιλοπατρία, ως αξία, ανταποδίδει στην ανθρώπινη ψυχή την ανείπωτη πλήρωση της εκτέλεσης του κορυφαίου καθήκοντος.

Από τα βάθη της ψυχής του κάθε ανθρώπου αναβλύζει μια μοναδική αγάπη για την Πατρίδα του, γιατί η ζωή του αποκτά νόημα μόνον όταν η Πατρίδα είναι ελεύθερη και ευημερεί.

Καθήκον, που η ίδια η ψυχή επέλεξε απέναντι στους προγόνους και στους επιγόνους. Τουτέστιν απέναντι στον εαυτό της, ως αυτόνομο Πρόσωπο.

Αυτά, βασικά, συμβαίνουν σε εμπόλεμη κατάσταση.

Στην ειρηνική περίοδο αλλάζει η ψυχολογία. Οι αξίες μεταλλάσσονται. Το ύπατο αγαθό της ελευθερίας της Πατρίδας ξεθωριάζει. Η φιλοπατρία χλομιάζει! Τη θέση του ιερού καταλαμβάνει το ατομικό συμφέρον και η ατομική ευζωία. Η αλήθεια στενεύει τα όριά της, ωραίο είναι ό,τι αρέσει στο εγώ και καλό θεωρείται ό,τι συμφέρει στο άτομο. Πρυτανεύει η πλεονεξία που γεννά τη διχοστασία!

Επικρατεί ο μηδενισμός, που εξισώνει το όλο με το τίποτα και προκαλεί ένα τρομακτικό κενό! Η εμπιστοσύνη μετατρέπεται σε δυσπιστία, η αγάπη σε φανερό η συγκαλυμμένο μίσος, η ελπίδα σε απόγνωση και απελπισία. Το μέλλον φαντάζει ζοφερό!

Η αλήθεια είναι, όμως, ότι η υπόσταση της Πατρίδας διακυβεύεται εν Ειρήνη, όσο σε πολεμική περίοδο! Γι' αυτό η φιλοπατρία παραμένει πάντα η πρώτιστη Αρετή.

Ευτυχώς υπάρχει ένα τελευταίο μετερίζι της ύπαρξης της Πατρίδας μας. Μια έσχατη γραμμή Εθνικής Άμυνας. Η φιλοπατρία που αναδύεται από ψυχωμένες με γνήσια αγάπη για την Πατρίδα καρδιές Ελλήνων.

Εκείνων των πεπεισμένων, ότι είναι απαραίτητη μία υγιής οντότητα Πατρίδας με δυνατότητες περισσότερες από τα ασύνδετα άτομα. Όσων επιζητούν το προσωπικό τους συμφέρον, αλλά παράλληλα και πρώτιστα προσφέρουν, ό,τι απαιτεί η υπόσταση της Πατρίδας.

Αμέτρητες περιπτώσεις, ενδεικτικά:

Ο αγρότης που ποτίζει το χωράφι του με ιδρώτα του.

Ο ψαράς που ξενυχτάει στο σκοτάδι για μία καλή ψαριά.

Ο ενσυνείδητος υπάλληλος που δεν απεργεί σε κρίσιμο χρόνο.

Ο γιατρός που διανυκτερεύει κοντά στον ασθενή και γεμίζει η ψυχή του.

Ο δάσκαλος που εκτελεί το λειτούργημά του.

Ο μηχανικός που εκτελεί ενσυνείδητα το τεχνικό έργο.

Ο δικαστής που αποδίδει τη δέουσα δικαιοσύνη.

Ο ιερέας που προσπαθεί να διατηρήσει την πίστη μας ακίβδηλη.

Όσοι ξενυχτούν με αυτοθυσία για την ασφάλειά μας από φωτιά, πλημμύρα.

Ο στρατιώτης, ο ναύτης πιλότος και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που

δίνουν καθημερινά μάχη για υψηλό φρόνημα.

Όσοι εφαρμόζουν τους νόμους της Πατρίδας από πίστη και καθήκον. Όσοι εθελοντικά και χωρίς ιδιοτέλεια προσφέρουν στα κοινά.

Και τόσοι άλλοι αγνοί φιλότιμοι και φιλοπάτριδες συμπολίτες μας που μοχθούν νυχθημερόν για το δικό τους καλό, αλλά πάνω από όλα για της Πατρίδας το καλό!

Το δικό μας καθήκον είναι να πυκνώσουμε με τη δική μας συμμετοχή τις τάξειςαυτής της "εσχάτης γραμμής Εθνικής Άμυνας".

Χωρίς την φιλοπατρία δεν υπάρχει Εθνική Άμυνα.

Εθνική άμυνα, καθήκον όλων

Η Πατρίδα είναι αρμονική σύνθεση τεράστιας ποικιλότητας σε ενότητα. Στην εύρυθμη λειτουργία της το όλον έργο της Πολιτείας ανατίθεται στους επιμέρους Θεσμούς και ο συντονισμός, χωρίς όμως επιβολή, ανήκει στο Πολιτικό λειτούργημα. Όλοι οι θεσμοί οφείλουν να συνεργάζονται για το καλό του όλου, της Πατρίδας.

Ο άμεσα ορατός εξωτερικός κίνδυνος από ένστικτο αυτοσυντήρησης μάς συσπειρώνει. Τότε τα ατομικά συμφέροντα αναστέλλονται. Ο λαός χαλυβδώνεται κι αν υπάρχει η σχετική προεργασία τότε επιτυγχάνονται θαυμαστά αποτελέσματα.

Όταν σιγήσουν του πολέμου οι σειρήνες συνήθως ο ένας στρέφεται κατά του άλλου. Ο διπλανός μας γίνεται αντίπαλος ή και εχθρός ακόμα. Όχι συνεργάτης, σύντροφος και συνοδοιπόρος. Δίνουμε «μάχες» μεταξύ μας, γιατί υπερτερεί το προσωπικό ή συνδικαλιστικό συμφέρον μας αδιαφορώντας για το καλό της Πατρίδας.

Κυνηγάμε τις απολαύσεις και την ατομική ευμάρεια και λησμονούμε τη μεγάλη αλήθεια ότι το προσωπικό συμφέρον είναι απόλυτα συνυφασμένο με την ύπαρξη της Πατρίδας μας.

Οι δυνάμεις Εθνικής συνοχής, οι κοινές αξίες μας, ξεθωριάζουν και η Κοινωνία λαμβάνει μαζικό χαρακτήρα και καθίσταται ένα συνονθύλευμα.

Ζούμε στην εποχή της κυριαρχίας του χρήματος αδιαφορώντας το τι είδος ανθρώπων καλλιεργούμε! Μία απόλυτα μηχανιστική αντίληψη που αμβλύνει μέχρι μηδενισμού τις πολύτιμες ηθικές αξίες!

Η φιλοπατρία, η αγάπη για την Πατρίδα, ουσιαστικά απαλείφεται από το λεξιλόγιό μας και δυστυχώς από τη συνείδησή μας!

Ο εθνισμός διαστρεβλώθηκε σε εθνικισμό και κακοποιήθηκε σε σωβινισμό που αντιπαρατάσσεται με τον διεθνισμό. Απαλείφθηκε η συνειδητή ευθύνη εθελοντικής σύγκλισης των προσπαθειών όλων.

Η Εθνική άμυνα δεν είναι υπόθεση μόνον των Λειτουργών της, αλλά όλων όσων επιθυμούν να απολαμβάνουν τα αγαθά, που τους προσφέρει η Πατρίδα μας. Γι' αυτό είναι προσωποπαγές καθήκον η στρατιωτική θητεία, η οποία δεν είναιεξαγοράσιμη. Απαλλάσσονται μόνον, όσοι δεν είναι όντως ικανοί. Ο ιδρώτας και το αίμα δεν αποτιμώνται σε χρήματα. Είναι συστατικά της ζωής μας.

Η Εθνική Άμυνα είναι απόλυτα καθολικό αγαθό. Χωρίς υγιές κοινωνικό, οικονομικό, παιδευτικό στοιχείο δεν νοείται Εθνική Άμυνα, η οποία αρχίζει από το ίδιο το άτομο και ολοκληρώνεται στις Στρατιωτικές Μονάδες και στα Γενικά Επιτελεία.

Το Στράτευμα δεν συνιστά μία ξεχωριστή ομάδα, αλλά είναι αυτός ο ίδιος ο λαός

που αποτελεί την Πολιτεία. Ειδικά στις Χώρες που αντιμετωπίζουν κινδύνους ακεραιότητας και δεν έχουν την οικονομική πολυτέλεια για μισθοφορικό στρατό, όπως η δική μας Πατρίδα, ο πιο κρίσιμος παράγοντας είναι ο ανθρώπινος πλούτος: Η νεολαία μας!

Ανεπανόρθωτο και τεράστιο κακό προκαλούν, όσοι διατείνονται φορώντας παρωπίδες, ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι παραγωγικός κλάδος!

Η Πατρίδα και Πολίτης προκόβουν στην ευδαιμονία και στην Αρετή. Δεν είναι συγκρίσιμα μεγέθη κάθε προσφορά έργου. Πώς είναι δυνατόν να συγκριθεί μία ώρα φρουρού στο φυλάκιο Ω ή υπηρεσία στο υποβρύχιο που πλέει στον βυθό της θάλασσας και η επαγρύπνηση σε ένα ξερονήσι με οποιαδήποτε άλλη εργασία σε κλίμα ασφαλείας; Ποια δύναμη ψυχής πρέπει να έχει αποκτήσει ο νέος  για να σηκώσει την ευθύνη της τιμής της Πατρίδας μας!

Η ολιστική ισχύς τής Πατρίδας πρέπει να συνδυαστεί απαραίτητα με το εθνικό φρόνημα, ως αειφόρος αξία, το οποίο δεν επιβάλλεται. Η λεβεντιά επιτυγχάνεται με την ολιγόμηνη δημιουργική στρατιωτική θητεία μέσα στο γόνιμο περιβάλλον του Στρατεύματος.

Η Εθνική Άμυνα συνιστά το θεμέλιο τής δημοκρατικής Πατρίδας μας, καθόσον

υπερασπίζεται το ύπατο αγαθό της ελευθερίας από εξωτερικούς κινδύνους.

Την ευθύνη διεξαγωγής των πολεμικών επιχειρήσεων αναλαμβάνουν τα στελέχη των ΕΔ, αλλά ο αγώνας είναι ολόκληρου του Λαού.

Το εάν και πότε θα απαιτηθεί να πολεμήσουμε είναι άγνωστο, αλλά η ετοιμότητα σε κάθε στιγμή για πόλεμο είναι υπόθεση όλων μας.

Το φρόνημα συνιστά την πεμπτουσία της Εθνικής Άμυνας και είναι υπόθεση ανεξαιρέτως όλων των θεσμών. Οικογένεια, Σχολείο, Κοινωνία και τελικά η δημιουργική στρατιωτική θητεία διαμορφώνουν τον τρόπο σκέψης μας.

Όπλα για τον πόλεμο δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν χωρίς οικονομικούς πόρους, αλλά χωρίς το φρόνημα των νέων μας, που τα υπηρετούν, τα όπλα είναι αδρανή.

Το πολυτιμότερο, αλλά και το πιο ευαίσθητο στοιχείο είναι η νεολαία μας. Κάθε νέος που αγαπά την Πατρίδα του και θέλει να ζει δημοκρατικά και αυτόνομα οφείλει να είναι έτοιμος να εκτελέσει το καθήκον του. Τη δημιουργική Στρατιωτική Θητεία.

Δημιουργική στρατιωτική θητεία

Αποστολή του Στρατού στην Ειρήνη είναι να προετοιμάζει τους νέους μας για την κρίσιμη ώρα της μάχης. Η στρατιωτική εκπαίδευση απλά ως ενημέρωση και εκμάθηση χειρισμού του οπλισμού είναι το ελάχιστο έργο και θα αρκούσε ένας μικρός χρόνος στράτευσης. Αυτή η εσφαλμένη αντίληψη δυστυχώς επικρατεί και από εκεί απορρέει το ψεύτικο "ερωτηματικό" γιατί να υπηρετούν τόσους μήνες τα παιδιά μας και να χάνουν πολύτιμο χρόνο από τη σταδιοδρομία τους;" Δεν είναι χαμένος χρόνος η στρατιωτική θητεία. Είναι ο πιο γόνιμος χρόνος της ζωής μας!

Παραβλέπονται, συνήθως εσκεμμένα, δύο τουλάχιστον βασικοί λόγοι που επιβάλλουν

τη διάρκεια τής στρατιωτικής θητείας:

Οι επιχειρησιακές ανάγκες για εξασφάλιση της Εθνικής Άμυνας. Θαρρούμε ότι χρόνος θητείας που ισχύει είναι ανεπαρκής για τίς επιχειρησιακές ανάγκες. Έχει αποφασιστεί προ ετών με προτεραιότητα τη διευκόλυνση των στρατεύσιμων νέων, με υποεκτίμηση, όμως, της εξωτερικής απειλής, που τώρα πια είναι εμφανέστατη!

Δεύτερος, αλλά εξίσου σοβαρός, λόγος, είναι ότι η θητεία έχει ως αποστολή την κορυφαία φάση της ανθρώπινης αγωγής, τη στρατιωτική αγωγή, η οποία ως προσωπική ενεργητική συμμετοχή στο ύπατο αγαθό της ελευθερίας καθίσταται δημοκρατική αξία.

Ας δούμε επιγραμματικά τι συμβαίνει κατά τη φάση της στρατιωτικής αγωγής:

Μέσα σε ένα ιδιάζον κλίμα διαφορετικό από το σπιτικο-οικογενειακό αναπτύσσεται η

προαίρεση και η προθετικότητα για ευθύνη του νέου. Λόγω της ορμέμφυτης ανθρώπινης κοινωνικότητας, της μίμησης, προκαλείται μία έντονη συγκινησιακή ενεργοποίηση του συναισθηματικού του χώρου, ταυτόχρονα, αφυπνίζεται ο συνειδησιακός χώρος, καθόσον βρίσκεται μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα της ευθύνης.

Δια του παραδείγματος των μελών της ομάδας και με τη συνδρομή του εκπαιδευτή καλλιεργείται η ευγενής άμιλλα και η ηθική συνείδηση, οπότε αναπτύσσεται η βούληση για

προσφορά μέχρι της αυτοθυσίας!

Με τη στρατιωτική αγωγή ο νέος αναπτύσσει την αυτοσυνείδηση, αυτοπεποίθηση και

αυτοεκτίμηση...Συνειδητοποιεί την έννοια και την αξία της Πατρίδας του και νιώθει άξιος

να συμβάλει στην Ελευθερία της. Έτσι διευρύνονται τα στενά ατομικά του όρια μέχρι και την αιωνιότητα τού Έθνους.

Καλλιεργείται η ενσυνείδητη πειθαρχία. Μέχρι εκείνη τη στιγμή οι άλλοι τού υπαγόρευαν το τι πρέπει να κάνει. Τώρα πια είναι εκείνος, ο οποίος συνειδητά, πλέον, αποφασίζει. ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΕΝΑΣ ΙΚΑΝΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!

Κοντολογίς η στρατιωτική θητεία δεν είναι μια απλή φυσική και αναγκαστική παρουσία στο στράτευμα, αλλά μία ενεργητική και δημιουργική μέθεξη στην Εθνική Άμυνα της Πατρίδας.

Αυτή η ενεργός συμμετοχή ”ΑΝΔΡΟΠΟΙΕΙ" τον νέο! Συνιστά ύψιστη τιμή. Μία ιερή υποχρέωση έναντι των προγόνων και των επιγόνων. Κυρίως, όμως, έναντι της αξιοπρέπειας και σεβασμού τού ίδιου τού εαυτού του, ως Πρόσωπο! Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΉ ΘΗΤΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΓΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΩΦΕΛΙΜΗ ΔΙΑΚΡΙΤΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!

Οι δημιουργικοί οπλίτες έχουν πάντα προσωπικό ανεκτίμητο όφελος! Όσοι δεν συμμετέχουν ενεργά στη στράτευση είναι, οπωσδήποτε, οι χαμένοι!

Η στρατιωτική αγωγή συνιστά μοναδική προσφορά στη λειτουργία τής δημοκρατικής

Πολιτείας. Δυστυχώς αρκετοί λοιδορούν τη θητεία και άλλοι εσκεμμένα τη διαβάλουν ή κακόβουλα

την αποφεύγουν!

Θαρρούμε ότι τέτοιας σπουδαιότητας ηθοπλαστικό έργο δεν παράγεται από κανέναν

άλλο θεσμό. Γιατί αρτιώνει την αρετή τής κοινωνικότητας και υλοποιεί το "άρχεσθαι μαθών, άρχειν επιστήσει".

Στη Δημοκρατία όλοι μας ασκούμε εξουσία με την ορθή ψήφο μας και, οπωσδήποτε

οφείλουμε να πειθαρχούμε συνειδητά στις αποφάσεις και τους Νόμους, που αφορούν

το καλό του συνόλου.

Ο μαχητής μέσα από τη δημιουργική Στρατιωτική θητεία και αγωγή εξοπλίζεται με αρετές κοινά πιστεύω, φιλότητα, ελπίδα, μελλοντική προσδοκία…, τα οποία υπερβαίνουν τον έρωτα και την ανθρώπινη φιλία αγγίζοντας τα όρια της αγάπης για κάτι το ιερό και άγιο, την Πατρίδα.

Αποκτά αυτόνομα ένα μεγάλο πιστεύω: ότι το καλό της Πατρίδας, συνιστά υπόθεση τού

καθενός μας και η ατομική μας ελευθερία υπόθεση όλων.

Το ίδιο πιστεύω πρέπει να έχει και κάθε πολίτης άξιος για Δημοκρατία. Γι' αυτό ακριβώς

το λόγο η στρατιωτική θητεία συνιστά διαχρονική δημοκρατική Αξία.

Ήτοι ισχύει πάντα ότι ο Στρατός είναι "το μεγαλύτερο σχολείο" τής Κοινωνίας μας, όπως ήδη έχει χαρακτηριστεί από τη "λαϊκή σοφία"!