Γράφει ο
Ιωάννης Γ. Κουλούρης

Ως γνωστόν τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται κατά κόρον από τις διάφορες χώρες τα μη επανδρωμένα ιπτάμενα αντικείμενα, από τα πιο απλά, (drones), μέχρι τα πιο πολύπλοκα, (στο υπόλοιπο του άρθρου θα ονομάζω τα αντικείμενα αυτά ΑΙΑ – Ανεπάνδρωτα Ιπτάμενα Αντικείμενα). Αυτά χρησιμοποιούνται για εχθρικούς σκοπούς, είτε συλλογή στοιχείων για τις πολεμικές εγκαταστάσεις του αντίπαλου έθνους, είτε για καθαρά επιθετικούς σκοπούς (μεταφορά και εκτόξευση πυραύλων ή βομβών κλπ.).

Είναι αυτονόητο ότι κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να καταρρίπτει, χωρίς καμία προειδοποίηση τα ΑΙΑ εφόσον εισέρχονται στον εναέριο χώρο της χωρίς άδεια. Δεν γνωρίζω εάν το αυτονόητο αυτό δικαίωμα καλύπτεται από διεθνείς κανόνες ή συμβάσεις, πάντως κάθε χώρα έχει σίγουρα το δικαίωμα να τα αντιμετωπίζει και να τα θεωρεί ως επιθετικά αντικείμενα, όπως οι πύραυλοι, και να οργανώνει την άμυνά της έναντι αυτών.

Το κρίσιμο χαρακτηριστικό των ΑΙΑ είναι ότι κινούνται με μικρή ταχύτητα σε σχέση με τους πυραύλους, και ότι η έγκαιρη ανίχνευση και καταστροφή τους από τις αντιπυραυλικές εγκαταστάσεις είναι εύκολη και αποτελεσματική. Το θέμα όμως είναι ότι η καταστροφή ενός ΑΙΑ από πυραύλους που εκτοξεύονται από το έδαφος είναι εξαιρετικά δαπανηρή σε σχέση με την αξία του ΑΙΑ, και επομένως η επιτιθέμενη χώρα θα μπορεί να αποστέλλει πληθώρα ΑΙΑ με την βεβαιότητα ότι η προσβαλλόμενη χώρα δεν θα τα καταρρίπτει όλα λόγω μεγάλου κόστους.

Για το λόγο  αυτό ενδείκνυται αντιμετώπισή τους με ηλεκτρονικά συστήματα, ασήμαντης λειτουργικής δαπάνης, τα οποία θα εξουδετερώνουν και θα μπλοκάρουν την επικοινωνία και τηλεκατεύθυνση τους από τα εχθρικά κέντρα ελέγχου των, είτε επίγεια είτε ιπτάμενα είτε δορυφορικά. Έτσι αυτά θα καθίστανται τυφλά, ακαθοδήγητα και ανεξέλεγκτα, η δε περαιτέρω τύχη τους θα είναι είτε η αυτοκαταστροφή τους είτε η μετάπτωση του ελέγχου τους στην προσβαλλόμενη χώρα.

Στον τομέα αυτό η χώρα μας μπορεί να αποκτήσει τεράστιο πλεονέκτημα, ιδίως έναντι της Τουρκίας λόγω του μεγάλου αριθμού επιστημόνων που διαθέτει εξειδικευμένων στην πληροφορική και τα ηλεκτρονικά γενικώς, και της έμφυτης ευφυίας και πολυπραγμοσύνης την οποία διαθέτει η Ελληνική φυλή έναντι των ξένων, και ιδίως των Τούρκων.

Έτσι είναι βέβαιο ότι εάν οργανωθεί ένα κέντρο ηλεκτρονικής θωράκισης της χώρας, στελεχωμένο από τους Έλληνες ειδικούς οι οποίοι εργάζονται στη χώρα μας και, κυρίως, στο εξωτερικό, θα καταστεί δυνατόν αφενός να αποκωδικοποιήσουμε και να εξουδετερώσουμε με κατάλληλη εκπομπή κατευθυνόμενης ακτινοβολίας προς τα ΑΙΑ  την επικοινωνία τους με τα κέντρα τηλεκατεύθυνσής τους, και αφετέρου, ελπίζω βάσιμα, ακόμα και να τα θέτουμε υπό τον έλεγχό μας και να τα τηλεκατευθύνουμε εμείς, με προφανείς δυσμενείς συνέπειες για τους αντιπάλους μας.

Τέτοια κέντρα θα έχουν σίγουρα κατασκευάσει οι τεχνολογικά προηγμένες χώρες και οι αντίπαλοί μας, όμως για τους λόγους που εξέθεσα, είναι σίγουρο ότι η χώρα μας μπορεί να γίνει πρωτοπόρα και να ηγηθεί στον τομέα αυτό.

Την πρόταση αυτή έχω κάνει και σε παλαιότερο άρθρο μου,  και ελπίζω να έχει σχεδιαστεί ή ακόμα και να λειτουργεί ένα τέτοιο κέντρο, πράγμα που οπωσδήποτε θα πρέπει να παραμένει μυστικό, σε περίπτωση όμως που δεν έχει γίνει,  επαναλαμβάνω στους αρμόδιους με το άρθρο αυτό την πρότασή μου και ελπίζω να την λάβουν υπόψη τους, γιατί μέχρι τώρα δεν πληροφορήθηκα κατάρριψη τουρκικού ΑΙΑ, από τα πολυάριθμα που έχουν εισέλθει και ίπτανται στον εναέριο χώρο μας. Αντίθετα η Τουρκία ανακοίνωσε την κατάρριψη ενός ξένου ΑΙΑ.

Σημειώνω ότι το ίδιο κέντρο θα μπορεί να εξουδετερώνει ηλεκτρονικά ακόμα και τους σύγχρονους πυραύλους και επανδρωμένα μαχητικά αεροπλάνα, γιατί και αυτά, σε αντίθεση με παλαιότερες γενεές,  είναι τηλεκατευθυνόμενα και τηλεκαθοδηγούμενα  από ηλεκτρονικά σήματα που λαμβάνουν από διάφορα κέντρα και δορυφόρους, ακόμα και από σημεία που αντιστοιχούν στο στόχο τους, και γι’ αυτό έχουν μεγάλη ακρίβεια και αποτελεσματικότητα.

Είναι ευνόητο ότι δεν μπορώ δημόσια να εκθέσω περισσότερες τεχνικές λεπτομέρειες, είμαι όμως στη διάθεση κάθε αρμοδίου εάν το θεωρεί σκόπιμο.