Γράφει ο
Νίκος Καλλιακμάνης

Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) αποτελεί ένα από τα πιο κοινά σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα στη σύγχρονη εποχή μας για γυναίκες και άνδρες.

Πρόκειται για DNA ιό που προσβάλλει το πλακώδες επιθήλιο δέρματος και βλεννογόνων. Σε παγκόσμια κλίμακα 70% περίπου του συνόλου του γυναικείου πληθυσμού με φυσιολογικό test ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ αποτελούν φορείς του HPV (8-10% στη Βόρεια Ευρώπη – 6-8% Νότια Ευρώπη - ≈ 6% Ελλάδα).

Οι HPV ξεχωρίζουν σε 2 κατηγορίες :

Α) ΜΟΛΥΝΣΕΙΣ ΑΠΟ ΣΤΕΛΕΧΗ HPV ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑ

16 – 18 – 31 – 33 – 35 – 39 – 45 – 51 – 56 – 58 – 59 – 66 – 68 – 73 – 82.

Β) ΜΟΛΥΝΣΕΙΣ ΑΠΟ ΣΤΕΛΕΧΗ HPV ΧΑΜΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ (ΚΑΛΟΗΘΗ ΝΟΣΗΜΑΤΑ)

6 – 11 – 27 – 30 – 32 – 34 – 40 – 42 – 43 – 44 – 59 – 55 – 57 – 61 – 62 – 64 – 71 – 72 – 74 – 81 – 83 – 84 – 87 – 89 – 91.

ΚΟΝΔΥΛΩΜΑΤΑ – ΠΡΩΚΤΟΥ – ΓΕΝΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Τα οξυτενή κονδυλώματα εμφανίζονται σε σεξουαλικά ενεργείς ενήλικές και προσβάλλουν το δέρμα και τον βλεννογόνο των εξωτερικών οργάνων περιπρωκτικά.

Εμφανίζονται σαν μικρά, ανώδυνα, βλατιδώδη ογκίδια με ανώμαλη επιφάνεια και μεγέθυνση που τελικά λαμβάνει μορφή ανθοκράμβης.

Στις γυναίκες τα κονδυλώματα εμφανίζονται στο αιδοίο, τράχηλο εντός του κόλπου, με πιθανή επέκταση στο πρωκτό και τις μικρογενετικές περιοχές.

Στον άνδρα εμφανίζονται στην βαλανοποσθική περιοχή, στόμιο ουρητήρα, περιπρωκτικά.

Οι HPV χαμηλού κινδύνου προκαλούν οξυτενή κονδυλώματα ενώ οι ενώ οι HPV υψηλού κινδύνου δημιουργούν κακοήθεια στο κατώτερο γεννητικό σύστημα και θεωρούνται υπεύθυνοι για τους καρκίνους επιθηλιακής προέλευσης τραχήλου και πεπτικού σωλήνα (80% καρκίνων κόλπου – 50% καρκίνων πέους).

Ποσοστό 90% των γεννητικών κονδυλωμάτων έχουν σχέση με HPV ιούς 6 – 11.

Οι τύποι 16 – 18 είναι ογκογόνοι.

Οι κοινές μυρμηγκιές (Verrucae vulgaries) εμφανίζονται συνήθως :

-   Στα χέρια (καφεοειδείς ή χρώμα δέρματος),

-   Εξωφυτικές (μασχάλη και υπερκερατωτικές βληβίδες φυλλιδίων, επώδυνες.

-   Οι Επίπεδες και ομαλές μυρμηγκιές (Verrucae plana) είναι πιο συχνές στα παιδιά και εμφανίζονται πιο συχνά στο πρόσωπο, λαιμό, θώρακα, καμπύλες επιφάνειες, χέρια και πόδια.

Παράγοντες που πυροδοτούν την εμφάνιση κονδυλωμάτων

• Πολλαπλοί ερωτικοί σύντροφοι.
• Άγνοια αν ο ερωτικός σύντροφος είχε σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσο.
• Ενεργής σεξουαλική ζωή σε νεαρά ηλικία.
• Κατανάλωση καπνού, αλκοόλ.
• Άγχος – παράλληλη ιογενής λοίμωξη (HIV-έρπης).

Θεραπεία

θεραπεία στο σπίτι : χρήση κρέμας, αλοιφής, λοσιόν που περιέχουν ΠΟΔΟΦΥΛΛΟΤΟΞΙΝΗ (αντιμιτωτική ουσία – δρά καταστρέφοντας τα επιθηλιακά κύτταρα).

Στο Ιατρείο : Ηλεκτροκαυτηρίαση, κρυοθεραπεία – χειρουργική αφαίρεση.

ΘΗΛΩΜΑΤΩΣΗ ΣΤΟΜΑΤΟΣ

Βλάβες συνήθως πολλαπλές, εντοπίζονται στο βλεννογόνο του στόματος, γλώσσα.

Η μόλυνση προέρχεται από στοματογεννητική επαφή με ερωτικό μολυσμένο σύντροφο.

ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΥΣΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΘΗΛΩΜΑΤΩΣΗ

Είναι νόσος σπάνια.

Χαρακτηρίζεται από την παρουσία καλοήθων πλακωδών θηλωμάτων στο βλεννογόνο του αναπνευστικού σωλήνα, συχνότερα στο λάρυγγα.

Οφείλεται στα HPV 6 – HPV 11 στελέχη.

Η νόσος εμφανίζεται σε νεογέννητα, παιδιά κάτω των 5 ετών που γεννήθηκαν με κολπικό τοκετό και προκαλεί αφωνία, εισπνευστική δυσχέρεια, με απειλούμενη απόφραξη των αεραγωγών οδών του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος.

Χειρουργική αντιμετώπιση στις σοβαρές περιπτώσεις.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων ήταν γνωστά ήδη από την εποχή του ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ.

Ο όρος «κονδύλωμα» (είναι από τους παλαιότερους όρους στην Ιατρική) σήμαινε «Στρογγυλό έπαρμα πλησίον του πρωκτού» και τούτο διότι τα κονδυλώματα τα χρόνια εκείνα εθεωρούντο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα κυρίως στους ομόφυλους άνδρες.

Στα τέλη του 15^ου αιώνα αυτό έδωσε κίνητρο για την διάγνωση και άλλων παθήσεων που προγεννητικού οιδήματος (γονόρροια, σύφιλη, θηλώματα γεννητικά).

Τα οξυτενή κονδυλώματα έως το έτος 1973 εθεωρείτο εκδήλωση σύφιλης και της γονόρροιας (γονορροϊκές θηλώδεις εκβλαστήσεις).

Τον 19^ο αιώνα εμφανίζεται η άποψη ότι τα γεννητικά κονδυλώματα οφείλονταν σε ερεθισμό της επιδερμίδας από εξωγενείς μολυσματικούς παράγοντες.

Το 1893 ο Gewy διατύπωσε την άποψη ότι τα γεννητικά κονδυλώματα έχουν σχέση με τις μυρμηγκιές του δέρματος.

Η άποψη αυτή διατηρήθηκε μέχρι το έτος 1969 οπότε ο Almeda et. Al. υπέθεσαν ότι ο ιός HPV έχει διαφορετικά αντογονικά χαρακτηριστικά από τον ιό των μυρμηγκιών (ακροχορδήνες).

Το 1947 εντοπίζονται 4 διαφορετικοί τύποι του ιού HPV.

Σήμερα ο ιός HPV αριθμεί πάνω από 100 γονότυπους, οι οποίοι ταξινομούνται σε υψηλού ή χαμηλού κινδύνου κατηγορίες.

Ref. : - Βικιπαίδεια

-   Taber’s λεξικό

-   Clin. Immun.