Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

       Αυτά που διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες στα δημόσια σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης, με μια κατευθυνόμενη κεντρική κινητοποίηση που βρίσκεται σε εξέλιξη, μας γεμίζουν απελπισία.

       Το κύμα καταλήψεων στα σχολεία, αποτελεί έναν ακόμη «βιασμό» της έννοιας του δημόσιου αγαθού.

       Η κατάλυση του συνταγματικού δικαιώματος στην ελεύθερη πρόσβαση στη μόρφωση και στη δημόσια εκπαίδευση, γίνεται επιδεικτικά και με την ανοχή της πολιτείας.

       Επιδεινώνουν την ήδη δεινή θέση της δημόσιας εκπαίδευσης και λειτουργούν σε βάρος των πολλών, σε βάρος των πλέον οικονομικά αδυνάτων.

       Ένας  ελάχιστος  αριθμός μαθητών, επιλέγει ποιο μοντέλο και πιο πρωτόκολλο αντιμετώπισης της πανδημίας είναι κατάλληλο για το σχολείο τους, καθορίσει την αμυντική πολιτική της χώρας, απαιτεί άμεσα διπλασιασμό των σχολικών τάξεων, καθώς  και το διορισμό χιλιάδων καθηγητών και καθαριστριών.

       Ωστόσο, είναι κοινό μυστικό ότι πρώτα γίνεται η κατάληψη και στη συνέχεια διατυπώνονται – εφευρίσκονται τα αιτήματα.

      Είναι αλήθεια ότι και αν ακόμη η κυβέρνηση ικανοποιούσε όλα τα αιτήματα των καταληψιών, τότε θα έρχονταν νέα ώστε να διατηρηθεί η «αέναη» κινητοποίηση.

       Το φαινόμενο των καταλήψεων  Σχολείων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης υπάρχει έντονο στην Ελλάδα από το 1990 και εξαπλώνεται στον Οκτώβριο και το Νοέμβριο.

       Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στα ιδιωτικά σχολεία είναι αδιανόητο να γίνει κατάληψη. Το ίδιο και στα Ιδιωτικά Κολέγια στα οποία λειτουργούν Παραρτήματα Πανεπιστημίων του εξωτερικού

       Συνεχίζονται όλα αυτά τα χρόνια επειδή υποκινούνται και μεθοδεύονται από ορισμένες  πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες επιχειρούν να μετατρέψουν τα σχολεία σε φυτώρια ασυδοσίας και καταπάτησης των δικαιωμάτων των άλλων.

       Είναι γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών είναι αφοσιωμένη στο καθήκον τους,  εκτελούν το έργο τους με υποδειγματική υπευθυνότητα και εφαρμόζουν με ευσυνειδησία το πρωτόκολλο που αφορά την πανδημία χωρίς πανικό.

       Όπως  είναι αυτονόητο, ότι και η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών  ενδιαφέρονται για τη μόρφωση των παιδιών τους και μοχθούν γι’ αυτά σε όλη τους τη ζωή.

       Γι’ αυτό είναι να απορεί κανείς πως είναι δυνατόν να επιτρέπεται σε ορισμένους ιδεοληπτικούς που υποκινούν τις καταλήψεις των σχολείων και να στερούν από παιδιά  το δικαίωμα της εκπαίδευσης.

       Πως είναι δυνατόν, ως κοινωνία, να παρατηρούμε με απάθεια τις γνωστές ομάδες επιτηδείων που χτίζουν πολιτικές καριέρες στις πλάτες των μαθητών, αξιοποιώντας κάποιες ιδιότητες και χαρακτηριστικές ιδιομορφίες της εφηβικής ηλικίας.

       Όμως σε κανένα ευνομούμενο κράτος της Ευρώπης ή αλλού, δεν υπάρχει το φαινόμενο των καταλήψεων.

       Ωστόσο, η κατάληψη ενός σχολείου στην Ελλάδα είναι πράξη παράνομη και ποινικά κολάσιμη, (παράγραφος 3 του άρθρου 334 του Ποινικού  Κώδικά).

       Επίσης, η χρήση αλυσίδων και λουκέτων, είναι πράξεις αντιδημοκρατικές και ιδιαιτέρως αντιπαιδαγωγικές.  Κυρίως δεν είναι απάντηση ούτε στην υγειονομική κρίση, αλλά ούτε στα υπαρκτά  προβλήματα.

       Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής, ότι το φαινόμενο των καταλήψεων δεν αντιμετωπίζεται ούτε με την αστυνομία, ούτε με την εισαγγελία, αλλά ούτε με απειλές. Η απάντηση πρέπει να είναι παιδαγωγική.

       Πράγματι, σε  περίπτωση απώλειας διδακτικών ωρών, η αναπλήρωσή τους εξασφαλίζεται σύμφωνα με τα όσα ορίζονται στην παρ. 8 του άρθρου 1 της με αρ. πρωτ. 79742/ΓΔ4/21-05-2019 υπουργικής απόφασης του Κ. Γαβρόγλου, σύμφωνα με εγκύκλιο που υπέγραψε η υφυπουργός Παιδείας Σ. Ζαχαράκη.

       Εν κατακλείδι, οι καταλήψεις πρέπει να λήξουν άμεσα, τώρα και τα σχολεία να αρχίσουν να λειτουργούν έστω και με τα προβλήματά τους.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ.Ε.