Γράφει ο
Νίκος Ερρ. Ιωάννου

Συμπληρώνονται σ’ ένα μήνα 44 χρόνια από τότε που η βάρβαρη Τουρκική μπότα καταπάτησε τα χώματα της Κερύνειας. Εκεί όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα, ονειρεύτηκα να ζήσω και να κλείσω, όποτε το γράφει η μοίρα, τα μάτια μου. Το 1974 στον αγώνα να αποτραπεί η καταστροφή, σε μία άνιση και προδομένη αναμέτρηση, πολλοί δίπλα μου έδωσαν τη ζωή τους. Από μία άποψη είχαν την τύχη να μην βιώσουν την σκλαβιά και την υποταγή. Ακούω όμως, έκτοτε, συνεχώς τη φωνή τους που ζητεί δικαίωση, αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και απελευθέρωση.

Παρακολουθώ συνάμα, άγρυπνα, τις διαδικασίες που έχουν επιλεγεί από τους εκάστοτε ηγέτες για επίλυση ή διευθέτηση των συνεπειών αυτού του εγκλήματος δηλαδή της εισβολής. Πήρε το όνομα «Κυπριακό πρόβλημα» κακώς, κατά την ταπεινή μου γνώμη, γιατί στην ουσία συνιστά υπαρξιακό πρόβλημα επιβιώσεως του Κυπριακού Ελληνισμού.

Κατ’ επανάληψιν φθάσαμε στο χείλος της καταστροφής αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κανένας από τους εκπροσώπους μας δεν συνομολόγησε, δεν απεδέχθη και δεν υπέγραψε την ληξιαρχική πράξη θανάτου της Κυπριακής Δημοκρατίας και της δικαίωσης της Κατοχής.

Τούτου δοθέντος, ότι κι αν συζήτησαν, όσο κοντά κι αν έφθασαν στον κίνδυνο να διαπράξουν μειοδοσία, αφ’ ής στιγμής δεν υπέγραψαν κανείς δεν δικαιούται να τους καταδικάσει. Εν προκειμένω οφείλει να εξαρθεί η συμμετοχή του Λαού, που στο δημοψήφισμα του 2004 έπαιξε καθοριστικό ρόλο.

Δια μέσου των αιώνων η Ελλάδα παραμένει ο φάρος προσανατολισμού και σταθερό ηθικό και πολιτικό στήριγμα της Κύπρου και θάταν εγωιστικό και ανήθικο, οι Κύπριοι, να αδιαφορούμε για τα τεκταινόμενα στον Μητρικό κορμό. Οι υπογραφές που αναγνωρίζουν Μακεδονική γλώσσα και εθνικότητα στους κατοίκους του κρατιδίου μωσαϊκού στα βόρεια σύνορά μας, συνιστούν ΜΑΤΑΙΩΣΗ της Οικουμενικότητος της Ελληνικής Ταυτότητας που δίνει την δυνατότητα διατήρησης της διακριτικής γεωγραφικής προέλευσης π.χ. Κερυνιώτης-Κύπριος-Έλληνας, Χανιώτης-Κρητικός-Έλληνας, Σερραίος-Μακεδόνας-Έλληνας. Από τώρα δηλαδή κάποιοι θα είναι Μακεδόνες και στα τρία συνθετικά; Ποιος μπορεί ν’ απαντήσει;

Στην Κύπρο, παρά την στρατιωτική μας ήττα η Ελληνικότης ανθίσταται. Με σπαραγμό καρδίας διαπιστώνω ότι αυτό που όλοι προσβλέπουμε να λειτουργεί σαν Εθνικό Κέντρο άνοιξε μια κερκόπορτα. Δεν λείπουν βέβαια και κάποιοι που προσδοκούν διάσωση των «αξιών» τους από την αδιαλλαξία των άλλων... Οποία πλάνη. Εκεί που έφθασαν τα πράγματα το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι «Ο Θεός σώζοι την Ελλάδα».