Γράφει ο
Γιώργος Κακαρελίδης

Ναί, ρέ, αὐτό εἶπε ὅτι θά κάνει τό Υπουργεῖο (δηλαδή ὁ ἴδιος ὁ Φίλης), μαζί μέ τό Ινστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς, ξέρετε τὸ πρώην Παιδαγωγικό, τὸ ἴδιο ποὺ ἐλεγε ἐμβριθῶς, yes στὴν Ρεπούση καὶ στήν .... ἀπομάκρυνση τῆς ἱστορίας ἀπὸ τόν ... ἱστορικὸ χαρακτῆρα της! Εἶναι νὰ βαρᾶς καρκάλα στόν τοῖχο μέ τίς ἀνοησίες τους. Τέτοια ἄγνοια, τέτοια ἡμιμάθεια, δὲν ρώταγαν;

Ἄς ξεκινήσουμε μὲ τὰ λεγόμενα Φίλη: καὶ δὲν μὲ λέτε, Ὑπουργάρα μου, ἔχει ρόδες τὸ μάθημα, γιὰ νὰ ἀπομακρυνθῇ; Θὰ τὸ τραβηξετε μήπως μὲ κορδόνια ἀπὸ κομποσχοίνια, ἀπὸ τὴν μέση ἤ θὰ τὸ ρίξετε στὸ ἔγια μόλα ἔγια λέσα, διχτυασμένο ἀπὸ τὶς ἄκρες; Ὄχι, γιὰ νὰ ξέρουμε πῶς ἐκφραζόμαστε ὡς .... ἐξουσία, στό κάτω κάτω!

Ἄντε νὰ δεχτοῦμε τὸ μαργαριτάρι καὶ νὰ πᾶμε στὴν ὑπόλοιπη παρόλα· «..ἀπὸ τὸν κατηχητικὸ χαρακτῆρα τους». Γιατί, ἀγαπητέ, δὲν ἀνοίγετε ἕνα λεξικό; Τῆς προκοπῆς, ἔτσι! Πᾶρτε λοιπόν, μιὰ παραπομπὴ στὸν Σταματᾶκο (λεξ. ἀρχαίας Ἑλληνικῆς, σελ 514) ὅπου φαρδειὰ πλατειά, γιατὶ κυκλοφοροῦν καὶ πρεσβυωπίες πραγματικὲς ἤ μεταφορικές, γράφει: κατηχέω·  ἀπηχῶ, -Παθητική λαμβάνω πληροφορίας περὶ τίνος, διδάσκομαι διά ζώσης!!

-Καταλαβαίνεις την γλῶσσα σου ἤ νὰ τὸ κάνω πιό λιανά; Ὅταν πηγαίνεις σχολεῖο κατηχεῖσαι, διδάσκεσαι καὶ δὲν πᾶς γιὰ νὰ πιάσῃς ξαπλῶστρα ἤ γιὰ νὰ μαθαίνῃς γιὰ τὴν καθημερινὴ σου ζωή!  Αὐτὴ τὴν ζεῖς. Πᾶς γιὰ νὰ ἀφαιρεθῇς ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Νὰ φύγῃς ἀπὸ τὴν κοινωνία τῆς χρείας (τῆς φυσικῆς ἀναγκαιότητος σου, ἄν θὲς μετάφραση) καὶ νὰ προχωρήσῃς στὴν κοινωνία τῆς ἀληθείας. Καὶ ἐπειδὴ δὲν μπορεῖς νὰ κατανοὴσῃς (ὄχι ἐσύ μόνο, ἀλλὰ κανείς) τόν σύμπαντα κόσμο μὲ μιᾶς, γι’αὐτὸ καὶ ἐπιμερίζουμε τὸν κόσμο σὲ φέτες ἀντικειμένων, Φιλοσοφίας - Μαθηματικῶν (μὲ βασικὰ ἐργαλεῖα τὴν γλῶσσα, τὴν μεταφυσικὴ καὶ τὴν ἱστορία) καὶ Φυσικῆς (μὲ βασικὸ ἐργαλεῖο τὰ μαθηματικά καὶ τὴν μουσική). Ποὺ μποροῦμε νὰ τὶς προσεγγίσουμε.

Αὐτὲς τὶς φέτες, ὡς κοσμοείδωλα, ὁ κατηχῶν (δάσκαλος) προσπαθεῖ νὰ τὶς διδάξει στὸν μαθητὴ (κατηχούμενο) ὥστε αὐτὸς μὲ τὴν σειρὰ του, μὲ φρέσκια ματιά δικιά του ἤ ἄλλων, νὰ κοιτάξῃ καλύτερα, διευρύνῃ, ἐμβαθύνῃ τό μοντέλλο, προσεγγίζοντας ἀσυμπτωτικῶς τὴν αἰτιώδη τῶν πραγμάτων Ἀρχή! Πατῶντας πάντοτε, σὲ προηγούμενους ὤμους γιγάντων. Γι’αὐτὸ καὶ ὅλα τὰ μοντερνιστικά σπειροειδῆ ψηφιοχαζά ποὺ κάνετε, εἶναι γιὰ τὰ μπᾶζα. Γιατί Σχολειό, σημαίνει Ἕνα κείμενο, Ἕνας δάσκαλος καί γύρω μαθητές. Ἀκριβῶς ὅ,τι τό θέατρο.

Ὅπου δὲν δίνεις στό παιδί τὴν φέτα τῆς σχετικότητος, πρίν μάθει τί εἶναι ὕλη καὶ τὶ ἐνέργεια. Καὶ αὐτὸ τὸ μαθαίνει ὄχι ἀπὸ τὴν σύγχρονη Φυσική, ἀλλά ἀπὸ τούς, ὑπὸ “ἀπομάκρυνση”, ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης καὶ ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, ποὺ εἶδαν τὴν ὕλη ὡς γεγονὸς ἐνέργειας καὶ τὴν σύστασή της ὡς συνδρομὴ καὶ ἕνωση λογικῶν ποιοτήτων (Χ. Γιανναράς), 15 αἱῶνες πρὶν τὴν ἀντίστοιχη περιγραφὴ τῆς σύγχρονης φυσικῆς.

Δίνεις πρῶτα στό κοριτσάκι, νὰ μάθῃ τό ἑλληνικό καὶ ὀρθόδοξο κοσμοείδωλο, πρίν τοῦ μάθῃς τὴν ἱσλαμικὴ σοῦρα «Οἱ Συνασπισμένες Φιλές» (Ἀλ Ἀχζάμπ): στιχ.37 «νά μάθουν οἱ πιστοί ὅτι δέν ἁμαρτάνουν ὅταν παντρεύονται τίς γυναίκες τῶν γιῶν τους ἄν οἱ γιοί τους τίς χωρίσουν» ἤ «σοῦ ἐπιτράπηκε νά παντρευτεῖς μέ τίς γυναίκες στίς ὁποῖες ἔδωσες προίκα, μέ τίς αἰχμάλωτες τίς ὁποῖες κέρδισες μέ τήν δύναμη τῶν χεριῶν σου, μέ τίς κόρες τῶν θείων σου καί ὅσων σέ ἀκολούθησαν,... Μή φοβᾶσαι μήπως ἐνοχοποιηθεῖς» (στιχ.50) ἤ «Μπορεῖς νά ἀναβάλεις τήν ἐπαφή μέ ὅποια συζυγό σου θελήσεις καί νά δεχθεῖς στό κρεβάτι σου ὅποιαν θέλεις..»στιχ.51.

Ὥστε νὰ μπορῇ τό κοριτσάκι νὰ αὐτοπροσδιορισθῇ (ἀμάν μέ τίς ἀνοησίες), ἀσφαλῶς, κι’ὄχι ὅπως ὁ ΓΑΠ. Διότι οὐδεὶς αὐτοπροσδιορίζεται, εἰμὴ μόνον ἡ Αἰτιώδης Ἀρχή. Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι χρειάζονται πλαίσιο ἀναφορᾶς, ὅπως διδάσκει ἡ Σχετικότητα! Ὅμως τί ἀκούω; Βοήθεια! Ἀνακοίνωσε, ὅτι ἔρχεται κι’ἡ σειρά τῶν μαθηματικῶν! Ἄς βάλῃ κάποιος τό χέρι του, μὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἔπίδοξους μαοϊκούς ἀναμορφωτές καὶ παραδεισιολόγους μηχανικούς.