Γράφει ο
Τάσος Καρασαρλής

Ο Θαλής ο Μιλήσιος είπε: “Το σοφότερο είναι ο χρόνος διότι ανακαλύπτεις τα πάντα“.

Πράγματι, ο χρόνος ρίχνει τα προσωπεία, ξεδιπλώνει την κενότητα του νου.
Στη χώρα μας όλα τούτα έγιναν σε μικρό χρόνο και δυστυχώς η σωφροσύνη δεν φάνηκε πουθενά.
Έλαβαν μια σκυτάλη που δεν ήξεραν πώς και πού να την παραδώσουν.
Γιατί τόση βιασύνη να κυβερνήσουν, όταν δεν ήξεραν από καράβι και φουρτούνες;

Εδώ βέβαια το δίκαιο επιβάλλει να επισημάνουμε την διαχρονικότητα της πολιτικής διάστασης αυτού του φαινομένου.

Ο σοφός Διογένης θα πει “μη μου αφαιρείς αυτό που δεν μπορείς να μου δώσεις”.
Μεγάλη κουβέντα που εν προκειμένω δεν τηρήθηκε. Μας αφαίρεσαν[N1]  ελπίδα , μέλλον και μας έδωσαν ψεύτικες υποσχέσεις, ανευθυνότητα, παραφροσύνη κι εγωισμό. Το να θάψεις όμως την αλήθεια είναι σαν να θάβεις θησαυρό κατά τον Πυθαγόρα. Κι η αλήθεια  στη προκειμένη περίπτωση θάβεται και το τίμημα είναι βαρύ.
Δυστυχώς από κανένα λάθος δεν μάθαμε και από την καταστροφή ουδόλως σοφότεροι γίναμε.
Ντύσαμε τον τόπο μας με το μανδύα του επαίτη και του διεφθαρμένου.
Καταφέραμε όμως γρηγορά να καταρρίψουμε, ίσως τελικά προς όφελος μας, μύθους όπως:

-Ότι η ριζοσπαστική  αριστερά έχει ιδέες και προγράμματα που με ενσωματωμένη την  δυναμική της θα αλλάξει τις συντηρητικές  τάσεις στην ευρωπαϊκή ένωση και το καθεστώς που την διέπει !!!!

Δυστυχώς άγνοια και διπλωματική ανωριμότητα,  συνδυασμένη με αλαζονεία και οξείς λεκτικούς χαρακτηρισμούς, πυροδότησαν την υποβόσκουσα τιμωρητική διάθεση των Ευρωπαίων εταίρων μας, με καταφανή τα αρνητικά αποτελέσματα για την χώρα μας.

-Ότι στην πολιτική κουλτούρα των Ελλήνων που έχει αναπτυχθεί εδώ και δεκαετίες, μόνον μια αριστερή κυβέρνηση μπορεί να κάνει βαθιές μεταρρυθμίσεις και να εκσυγχρονίσει το Κράτος.

Αντιθέτως εδώ και έξι μήνες πάμε όπισθεν ολοταχώς, με την διόγκωση του κράτους και την καταστροφή της αγοράς (τουρισμός, εμπόριο, εξαγωγές κλπ), πορευόμαστε χωρίς πυξίδα και χωρίς σχέδιο για επενδύσεις. Οι μόνες μεταρρυθμίσεις τελικά που πιθανόν να επέλθουν, θα είναι αυτές που μας επιβάλλονται από τους Εταίρους μας.

-Ότι το παλαιό σύστημα αδυνατεί να βρει λύσεις και δεν δικαιούται πλέον να διεκδικεί την συμμετοχή του στην αποκατάσταση της ζημιάς που έχει επέλθει στην οικονομία της χώρας μας.

Αυτός ο ισχυρισμός, εξόφθαλμα και ίσως σκόπιμα, παραγνωρίζει ότι σε όλες τις χώρες, ανεπτυγμένες ή αναπτυσσόμενες, που επλήγησαν απ’ την κρίση (2007 – 2009), το ίδιο το σύστημα, με άλλα πρόσωπα και άλλες πρακτικές, κατόρθωσε να βρει λύσεις και διεξόδους. Αυτό συνέβη διότι βασιζόμενοι κατά κύριο λόγο στη δημιουργική καταστροφή (βλέπε Lheeman Brothers ) πρόσφεραν διεξόδους στα στιγμιαία αδιέξοδα του καπιταλισμού ( π.χ. Μπερνακι, Μπράουν, Ντράγκι, Λούλα, Ερντογκάν ). 

- Ότι η αφετηρία της ελληνικής κρίσης το 2008/2009, οφειλόταν στην ανεπαρκή κατά βάση κυβερνητική πολιτική και ότι μια αλλαγή στη πολιτική σκηνή θα έδινε τη λύση.

Στην πραγματικότητα ήταν η κρίση του ανεπτυγμένου κόσμου μετά την κατάρρευση της LHΕEMAN BROTHERS, που είχε σαν συνέπεια την αύξηση του ελλείμματος στην Ελλάδα κατά 30 Δις, λόγω καθίζησης του τουρισμού, της ναυτιλίας και των εξαγωγών, την διετία 2008-2009. Αντί οι πολιτικοί μας να λειτουργήσουν συσπειρωτικά με στόχο την αντιμετώπιση της “εισαγόμενης” κρίσης, με στοχευμένες δράσεις στον τομέα των δημοσίων δαπανών και το αναγκαίο νοικοκύρεμα του κράτους, λειτούργησαν φυγόκεντρα και διασπαστικά, με αποτέλεσμα την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ και την καταστροφή της Ελληνικής οικονομίας.

-Ότι η αριστερά, εν γένει, είναι άμοιρη ευθυνών για την οπισθοδρόμηση της ελληνικής οικονομίας, καθ' ότι δεν είχε κυβερνητική θητεία και  δεν συμμετείχε στις λήψεις αποφάσεων.

Αυτό το επιχείρημα ήταν κάποτε βολικό, αλλά είναι πασιφανές ότι Πρωτοκλασάτα στελέχη και νυν υπουργοί πίεζαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις, μέσω των συνδικάτων και χρησιμοποιώντας δημαγωγικές  πρακτικές συμμετείχαν στην συνδιαμόρφωση της επεκτατικής πολιτικής στο Δημόσιο και στην υποβάθμιση των υπηρεσιών με την διόγκωση της γραφειοκρατίας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τον μη εκσυγχρονισμό της παραγωγής και του εμπορίου και γενικότερα την μη απελευθέρωση της οικονομίας.

- Και τέλος ο μύθος ότι η βουλιμία της εξουσίας δεν έχει σχέση με την αριστερά, λόγω ιδεολογικής καθαρότητας και πνευματικής υπεροχής.

Έχει πλέον αποδειχθεί περίτρανα ότι και οι νυν κυβερνώντες χαρακτηρίζονται από τις ίδιες πολιτικές αδυναμίες και παθογένειες, ήτοι αμετροπρέπεια και ιδιοτέλεια.

Σε παράφραση της ρήσης του Οράτιου: “Δημιουργούν το χάος και το αποκαλούν ειρήνη”, “δημιούργησαν το χάος και το αποκάλεσαν σωτηρία της χώρας” !!!

Ένας τόπος και ένας λαός ντροπιάστηκε, του γκρέμισαν το παρελθόν, την Ακρόπολη του μεγαλείου του, το παρόν και το μέλλον του.
Ας μην κοπιάσουμε άλλο για να σπέρνουμε ψεύτικη παρηγοριά για τους φτωχούς και δήθεν κοινωνική δικαιοσύνη. Το δίκαιο τούτη την ώρα είναι να σταθούμε Πατριώτες και Έλληνες και όχι ανδρείκελα που σέρνουν καλούπια άχρηστα.

Στις κρίσιμες αυτές στιγμές προέχει το χρέος μας απέναντι στη ιστορία και η ευθύνη απέναντι στο μέλλον των παιδιών μας. Μόνο με την πρόοδο της πατρίδας μας θα επέλθει και η προσωπική ανέλιξη του καθ' ενός μας.