Γράφει ο
Τάσος Παπαδόπουλος

Μέσω ενός θερμού επεισοδίου που πιθανολογείται από πολλούς, η Ελλάδα θα οδηγηθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία υπό την πίεση τετελεσμένων.

Ήδη και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου ακούγεται και πάλι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στο οποίο θα καταλήξουν προκειμένου να δοθεί μια κάποια λύση στα Ελληνοτουρκικά.

Όμως πριν από τη Χάγη, υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν. Το πρώτο αφορά τον οριστικό καθορισμό από την πλευρά της Ελλάδας της αιγιαλίτιδας ζώνης και του εναερίου χώρου της. Σε αυτό το εύρος ασκούνται κυριαρχικά δικαιώματα.

Η Τουρκία από τον Απρίλιο του 1974 απειλεί με casus belli, δηλ. με πόλεμο την χώρα μας, αν ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της και επεκτείνει τα έξι μίλια της θάλασσας και τα δέκα του εναερίου χώρου, στα δώδεκα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική παράκτια χώρα στην κόσμο, που δεν έχει καθιερώσει αιγιαλίτιδα ζώνη 12 μιλίων.

Ο υπολογισμός της υφαλοκρηπίδας ξεκινάει από το τέλος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Με ποιο λοιπόν εύρος αιγιαλίτιδας ζώνης, θα προχωρήσει η Αθήνα στο συνυποσχετικό προς τη Χάγη;

Από τη άλλη πλευρά, η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ούτε το Δίκαιο της Θάλασσας που ρητά αναφέρει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, ούτε την δικαιοδοτική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου της Χάγης, που δέχονται στο σύνολό τους τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Κι αν όλα αυτά τα εμπόδια ξεπεραστούν, η Τουρκία θα βάλει στο πακέτο ανύπαρκτα θέματα για την Ελλάδα, όπως η αποστρατικοποίηση νησιών του Α. Αιγαίου, τα 16 ή 18 νησιά, που η Άγκυρα αμφισβητεί την κυριότητα, ή τα όρια έρευνας και διάσωσης.

Με ποια λοιπόν θέματα η Ελλάδα θα πάει στην Χάγη, αν και εφόσον η Τουρκία, αποφασίσει τις δικαιοδοτικές της αρμοδιότητες;