Τιμώντας τον Μακεδονικό ΑγώναΕκατόν έξι χρόνια από τον θάνατο του εθνομάρτυρα Παύλου Μελά, τιμούμε την επέτειο του Μακεδονικού Αγώνα και αποδίδουμε την οφειλόμενη τιμή στους ήρωες Μακεδονομάχους.

Η έντονη και ολοκληρωτική ένοπλη δράση που χαρακτηρίζει την περίοδο 1904-08, ήταν απλά η τελευταία φάση ενός μακρότατου αγώνα που άρχισε ουσιαστικά το 1870, χρονιά ίδρυσης της βουλγαρικής Εξαρχίας, η οποία σύντομα μεταβλήθηκε σε κέντρο εθνικής βουλγαρικής προπαγάνδας, με επιδίωξη τον προσεταιρισμό των κατοίκων της Μακεδονίας, με απώτερους φυσικά γεωπολιτικούς στόχους. Μπροστά στη σθεναρή αντίδραση των Ελλήνων της Μακεδονίας, η Βουλγαρία προχώρησε στη χρήση βίας για τη μεταστροφή του εθνικού φρονήματος των κατοίκων της Μακεδονίας.

Ενώ, όμως, η Σόφια κατηύθυνε την προσπάθεια εκβουλγαρισμού της Μακεδονίας, η Αθήνα παρέμενε σε αδράνεια και οι Έλληνες της Μακεδονίας είχαν αφεθεί στην τύχη τους. Η ελεύθερη Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας τις συνέπειες του πολέμου του 1897, δίσταζε να αναμιχθεί στη διαμάχη για τη Μακεδονία. H στάση των Αθηνών, ανάγκασε τον Eλληνισμό της Mακεδονίας να αντιδράσει δυναμικά.

Η κατάσταση αρχίζει να αλλάζει με πρωτοβουλία ιδιωτών, διπλωματών και στρατιωτικών. Αρχίζει να κατανοείται η σημασία του Μακεδονικού Αγώνα και η ελληνική κυβέρνηση αποφασίζει να δράσει. Τοποθετεί προξένους που θα πάρουν ενεργό μέρος στον αγώνα. Νέοι αξιωματικοί μεταβαίνουν στη Μακεδονία, είτε ως Γραμματείς στα προξενεία, για τον συντονισμό του αγώνα, είτε αναλαμβάνουν την οργάνωση και την ηγεσία ενόπλων τμημάτων που μάχονται στη Μακεδονία.

Είχε φθάσει η ώρα της ελληνικής αντεπίθεσης.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τοποθετεί φωτισμένους και δυναμικούς ιεράρχες οι οποίοι με το θάρρος και το φρόνημά τους πέτυχαν να αντιστρέψουν το κλίμα.

O ρόλος των εκπαιδευτικών ήταν εξίσου σημαντικός με εκείνο των κληρικών. Νεαροί Μακεδόνες δάσκαλοι και δασκάλες βρέθηκαν στη γραμμή του πυρός.

Η ευνοϊκή για τον Ελληνισμό έκβαση του Μακεδονικού Αγώνα έφερε την εθνική ανάταση, την αναπτέρωση του πεσμένου φρονήματος των Ελλήνων, από την ήττα του 1897, την απόκτηση και πάλι της αυτοπεποίθησής τους.

Παρά το πέρασμα του χρόνου, αντιμετωπίζουμε και πάλι ένα νέο «μακεδονικό» ζητήμα. Μέσα από την πλαστογράφηση της ιστορίας, επιδιώκεται η  δημιουργία ενός τεχνητού κρατιδίου που… κλέβει για να επιβιώσει. Κλέβει όνομα, εθνικότητα, ιστορία. Οι μεγάλοι πιέζουν. Έχουν τους λόγους τους. Διότι χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων και γεωπολιτικών συμφερόντων. Δυστυχώς, η ελληνική εξωτερική πολιτική, εδώ και χρόνια, έχει υποχωρήσει στην πίεση, θα έλεγα παραδόθηκε άνευ όρων, συναινώντας στην παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας με γεωγραφικό προσδιορισμό.

Οι Μακεδόνες από όλες τις γωνιές του Ελληνισμού, απαντούν και απαιτούν: καμμία παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας. Είναι απαίτηση των ψυχών των Μακεδονομάχων.

Έναν και πλέον αιώνα μετά, η Μακεδονία θυμάται, πανηγυρίζει και προσκαλεί όλους σε εγρήγορση, έναντι ξένων και ντόπιων που επιδιώκουν τη δημιουργία μιας ψευδώνυμης Μακεδονίας εκτός Ελληνισμού. 



 --Ο Δρ. Ιωάννης Παρίσης είναι Υποστράτηγος ε.α., Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων.
yiannis@parisi.gr
http://parisis.wordpress.com


--Ο Σύνδεσμος Μακεδόνων & Θρακών Παπάγου-Χολαργού,
τιμώντας την επέτειο του Μακεδονικού Αγώνα, οργανώνει εορταστική εκδήλωση, την Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010, με το εξής πρόγραμμα:

Αρτοκλασία και ομιλία στον Ιερό Ναό Αγίας Σκέπης (ώρα 10.00).

Επιμνημόσυνη δέηση και καταθέσεις στεφάνων στο Ηρώον του Παπάγου.