Γράφει ο
Νίκος Γιαννιός

Η νεώτερη πολιτική ιστορία του τόπου μας σε τίτλους:

ΕΙΣΑΓΩΓΗ:

Από την εποχή του Καποδίστρια τα ξένα συμφέροντα καθορίζουν την τύχη του τόπου μας. Που κρύβεται κάθε φορά η αλήθεια; Τα γεγονότα φέρνουν αποτελέσματα που αποκαλύπτουν πάντοτε τον δόλο. Ας κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα όσο πικρή κι αν είναι. Μόνον έτσι θα καταφέρουμε να γίνουμε κράτος ελευθέρων ανθρώπων.

17 Νοεμβρίου 1973: Πραξικόπημα σε συσκευασία Επανάστασης.

Πράκτορες δύο ξένων δυνάμεων με εγχώριους συνεργάτες τους και την αφελή σύμπραξη ρομαντικών επαναστατών ανατρέπουν, τους μη συνεργάσιμους Μαρκεζίνη και Παπαδόπουλο και παραδίδουν την εξουσία στους εγκάθετους βασανιστές του ΕΑΤ – ΕΣΑ. Το εγχείρημα ήταν εύκολο. Μια επαναστατική φιέστα και 24 νεκροί στις γειτονιές της Αθήνας κυρίως ηλικιωμένοι, κτυπημένοι από ελεύθερους σκοπευτές. Άλλοι 16 νεκροί αγνώστου ταυτότητας περιπλέκουν ακόμη περισσότερο την υπόθεση. Δεύτερος στόχος ο Μακάριος του οποίου η ουδετερότητα επίσης ενοχλούσε. Σκληρόν το προς κέντρα λακτίζειν.

20 Ιουλίου 1974: Τουρκική εισβολή στη  Κύπρο

Το πραξικόπημα της νέας χούντας στην Κύπρο αποτυγχάνει και οι Τούρκοι έχουν το ελεύθερο να καταλάβουν το 40% του νησιού. Η τιμωρία του αιρετικού ολοκληρώθηκε.

23 Ιουλίου 1974: Καταρρέει η χούντα του Ιωαννίδη

Το κενό καλείται να το καλύψει παραταύτα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

24 Ιουλίου 1974: Αποκατάσταση της Δημοκρατίας

Ορκίζεται πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Η Δημοκρατία αποκαθίσταται αμέσως οι στασιαστές που εγκαθίδρυσαν την επτάχρονη τυραννία στην χώρα μας δικάζονται και καταδικάζονται σε ισόβια κάθειρξη και στην φυλακή θα τελειώσουν οι περισσότεροι τις ημέρες τους. Η δραχμή αντέχει στις δύο πετρελαϊκές κρίσεις και η ισοτιμία της με το δολάριο φθάνει τις 56,50 από τις 30,1 που παρέδωσε η χούντα του Ιωαννίδη.  Η υποτίμησή της είναι της τάξεως του 46,73%. Λάθη της περιόδου είναι το άρθρο 16 του Συντάγματος το οποίο μας φέρνει ακόμη σε αντίθεση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο στην παιδεία και η προσωρινή έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, που κατέστησε μόνιμη πλέον την αμφισβήτηση του εναέριου επιχειρησιακού χώρου των 10 ναυτικών μιλίων από την Τουρκία. Δώσε θάρρος στον χωριάτη να σ’ ανέβει στο κρεβάτι.

18 Οκτωβρίου 1981: Ιναπτοκρατία

Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου κερδίζει τις εκλογές  και εφαρμόζει ένα καινούριο οικονομικό σύστημα εμπνεύσεως του Άγγλου Βαρόνου, μαθηματικού και οικονομολόγου Τζων Μέυναρντ Κέυνς που μετατρέπει το πολίτευμα ντε φάκτο σε Ιναπτοκρατία. Έτσι σχηματίζεται ισχυρός δεσμός μεταξύ εκλογέα και εκλεγόμενου στηριγμένος στην συναλλαγή. Το σύνθημα της εποχής είναι «Τσοβόλα δώστα όλα» Ο Δημόσιος τομέας γιγαντώνεται και πνίγει την ιδιωτική πρωτοβουλία. Ο συνδικαλισμός γίνεται εργαλείο της φθοράς και της παρακμής και διευκολύνει  την αποβιομηχάνιση της χώρας. Κλείνουν κλωστοϋφαντουργία, ελαφρά βιομηχανία παραγωγής οικιακών συσκευών και αυτοκινητοβιομηχανία. Οι αγρότες επιβιώνουν με επιδοτήσεις. Το επιτόκιο δανεισμού φθάνει στο ύψος ρεκόρ του 30% συν 3% ΕΦΤΕ και το δολάριο εκτινάσσεται το 1989 στις 163,40 δραχμές από τις 56,50 που είχε τον Οκτώβριο του 1981. Συνολική υποτίμηση της δραχμής 65,42%. Σε δύο τετραετίες η χώρα βουλιάζει στα χρέη και δεν είναι πλέον ικανή να έχει πλεονασματικό προϋπολογισμό. Η πτώχευση είναι πλέον θέμα χρόνου, αφού η δυναμική παραγωγής χρέους δεν είναι αναστρέψιμη. Γιατί άραγε συνέβησαν όλα αυτά; Ούτε τυχαία γεγονότα ήσαν ούτε ο Ανδρέας ήταν ανίκανος. Τι ρόλο έπαιξε ο Ανδρέας στην σύγχρονη ιστορία του τόπου; Υπήρξε ο νέος Λουδοβίκος 14^ος  ή ο μοιραίος άνδρας που μετέτρεψε εσκεμμένα την Ελλάδα σε ασθενή κρίκο της Ευρώπης. Ας μην ξεχνάμε τι προκάλεσε η δημιουργία του Ασπίδα. Τα ξένα συμφέροντα απαιτούν το ξεπούλημα.

18 Ιουλίου 1989: Κυβέρνηση Τζανή Τζανετάκη

23 Νοεμβρίου 1989: Κυβέρνηση εθνικής ενότητας Ξενοφώντος Ζολώτα.  Ακυβερνησία

Στην πράξη πρόκειται για μια περίοδο ακυβερνησίας η οποία εστοίχισε αρκετά στον Ελληνικό Λαό. Υπήρξε αποτέλεσμα του φτηνού κόλπου των λαϊκιστών της αριστεράς, εν προκειμένω του κ. Παπανδρέου που με την αλλαγή του εκλογικού νόμου σε απλή αναλογική, δεν επέτρεψε τον σχηματισμό βιώσιμης  κυβέρνησης από τον πολιτικό του αντίπαλο και νικητή των εκλογών του 1989,  κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ας την πληρώσει κι ο Λαός μαζί με τους εχθρούς μου.

11 Απριλίου 1990: Απόπειρα αποκατάστασης της Δημοκρατίας

Η νέα Κυβέρνηση επιχειρεί την εξυγίανση της οικονομίας με αποκρατικοποιήσεις των παθητικών επιχειρήσεων του Κράτους. Παράλληλα εκίνησαν οι διαδικασίες για τα μεγάλα σύγχρονα έργα όπως το αεροδρόμιο των Σπάτων και η Αττική οδός και μειώθηκε ο αριθμός των Δημοσίων υπαλλήλων. Σύντομα όμως τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που θίγονται θα συνασπίσουν εχθρούς και φίλους και θα ρίξουν την κυβέρνηση. Ποιος δεν θυμάται τον ρόλο του Συμπιλίδη και την Πολιτική Άνοιξη. Σήμερα είναι κοινό μυστικό ότι αν δεν είχε πέσει τότε η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα φθάναμε στα μνημόνια και στην φτωχοποίηση του Ελληνικού Λαού. Μην ρωτάς ποιοι έβλαψαν τον τόπο μας είναι εξόφθαλμο.

10 Οκτωβρίου 1993: Μπαχαλοκρατία

Νέα κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου. Οι κακές γλώσσες λένε ότι κυβερνά κάποια Μιμή με έναν εξάδελφό της και έναν μάγο. Η διάλυση της οικονομίας συνεχίζεται με τον Ανδρέα να παραδίδει τον Ιανουάριο του 1996 μια διολισθαίνουσα δραχμή που η ισοτιμία της με το δολάριο έχει ήδη φτάσει τις 240,712 δραχμές. Η υποτίμηση της δραχμής μας από το 1981 ανέρχεται στο 76,53%.

Ο τόπος μας ζει την ηδονική περίοδο της παρακμής του.

22 Ιανουαρίου 1996: Ο εκσυγχρονισμός

Εδώ σοβαρή κουβέντα δεν μπορεί να γίνει, Τι να πρωτοθυμηθούμε. Το φιάσκο του χρηματιστηρίου που έσπρωξε 33 τρις από τις τσέπες των πολλών φτωχών σε εκείνες των ολίγων πλουσίων. Τα ροζ Μπόινγκ, τα υποβρύχια που γέρνουν ή τα ναυπηγεία που αλλάζουν χέρι  βράδυ. Εγώ θα σταθώ στην υποτίμηση της 13^ης  Μαρτίου του 1998 του 12,2% που δεν χρειαζόταν καθώς λένε οι ειδικοί παρά μόνο για να κάνουν την μπάζα τους κάποιοι εξυπνάκηδες και το δολάριο να φτάνει τις 332,68. Τότε κλείδωσε και η ισοτιμία με το ευρωπαϊκό νόμισμα στις 340,75 αλλά η διολίσθηση της δραχμής έναντι του δολαρίου συνεχίστηκε. Το 2000 είχε φτάσει τις 365,412 και το 2001 υπερέβη τις 380 δραχμές,  έτσι ώστε να μπορούμε να λέμε ότι η συνολική υποτίμηση της δραχμής στα χρόνια του Πασόκ έφτασε το εξωφρενικό 88%. Δηλαδή σε σύγκριση με το 1981 το 2000 χρειαζόσουν 7,5 φορές περισσότερες δραχμές για να αγοράσεις ένα δολάριο. Το δράμα όμως της τσέπης των Ελλήνων παίχτηκε τότε με το Μάρκο που το βρήκε το Πασόκ το 1981 στις 24,60 δραχμές και το έφτασε ως Ευρώ στις 340,75 με μια συνολική υποτίμηση της τάξεως του 92,78%. Ζημιά η μεγάλη έγινε βέβαια με την είσοδό μας στην ΟΝΕ. Κρύψαμε τότε ένα χρέος 2,8 δις δραχμών, για να μπούμε στην ΟΝΕ, με ένα Swap της GoldmanSachs των 16 δις του οποίου τα υπολείμματα των 3,3 δις ΕΥΡΩ θα εξοφληθούν στα έτη 2023, 2025 και 2026.  Δεν έκοψαν επίσης χαρτονόμισμα του ενός (1,00)€ με αποτέλεσμα το ευρώ να ταυτιστεί στην σκέψη των Ελλήνων με την δραχμή. Έτσι τα φτηνά πράγματα έγιναν ξαφνικά πολύ ακριβά χωρίς να το καταλάβουμε και χωρίς να μας νοιάζει. Το χαρτονόμισμα στον παρκαδόρο του Σκυλάδικου έγινε ξαφνικά μέσα σε μια νύχτα από 500 δραχμές, 5€ δηλαδή 1.703,75 δραχμές, αφού δεν υπήρχε μικρότερο χαρτονόμισμα. Αλλαγή κι απάνω τούρλα με την μίζα να πηγαίνει σύννεφο. Τις πήρε βέβαια όλες ο Άκης, οι άλλοι απλώς κοιτούσαν.

7 Μαρτίου 2004: Ανασυγκρότηση του Κράτους

Την υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και την προσπάθησε αλλά η ζημιά ήταν ήδη πολύ μεγάλη. Στο 96% του ΑΕΠ το χρέος των 160 και βάλε δις, αφού ανακαλύφθηκαν και άλλα χρέη επιμελώς κρυμμένα, δεν είναι κάτι που μπορείς να το διαχειριστείς εύκολα. Εντούτοις γίνονται αποκρατικοποιήσεις με πλέον επιτυχή εκείνη της Ολυμπιακής. Η συνεργασία με την Ρωσία του Βλαδίμηρου όμως ενόχλησε τους συμμάχους και η αντίδραση, με την συνεργασία εγχωρίων συνεργατών και ακολούθων, ήταν άμεση. Η επίκληση του Καραμανλή προς την αντιπολίτευση για συνεργασία προκειμένου να σωθεί ο τόπος από την επερχόμενη καταστροφή έπεσε στο κενό. Ο αγωγός Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη έγινε το κόκκινο πανί για τους φίλους μας. Που πας ρε ξυπόλυτος στ’ αγκάθια. Η προσπάθεια απομάκρυνσης του μικρού Καραμανλή από την εξουσία ήταν άτσαλη και επώδυνη. Την περιγράφει με σαφήνεια στο βιβλίο της «Κώστας Καραμανλής το τελευταίο εμπόδιο» η Σοφία Λούκερη αλλά εντυπωσιακή ήταν η παρέμβαση του Νικήτα Κακλαμάνη στην παρουσίαση του βιβλίου. Δεν φοβήθηκε και τα είπε όλα. Σκάνδαλα από το πουθενά σαν εκείνο του Βατοπεδίου, υποκλοπές των τηλεφωνημάτων του από γνωστή Πρεσβεία, φωτιές στα Δάση με νεκρούς από άκρη σε άκρη της Ελλάδας, πυρπόληση των Αθηνών με την βοήθεια της πάντοτε πρόθυμης και ανόητης αριστεράς που δεν χάνει ευκαιρία να κάνει επανάσταση και τέλος stuckupman κάποιο βράδυ στα βόρεια προάστια όπου τον γλύτωσαν Ρώσοι μυστικοί πράκτορες, από τους εκτελεστές που του την είχαν στήσει. Το μήνυμα ήταν σαφές. Μάζεψε, φύγε και βούλωστο.  Και αυτό έκανε. Έφυγε και δεν μίλησε. Δεν χρειαζόταν άλλωστε να πει τίποτε, τα ξέρουμε όλοι.

Σκληρόν το προς κέντρα λακτίζειν. Ξανά μανά.

4 Οκτωβρίου 2009: Λεφτά υπάρχουν

Λεφτά βέβαια υπήρχαν αλλά τα είχαν άλλοι. Εμείς χρωστούσαμε ήδη 320 δις με το χρέος στο 109% του ΑΕΠ, αλλά έτσι του είπαν να πει του Γιωργάκη. Μετά πήγε μια εκδρομή στο Καστελόριζο και δήλωσε ότι είμαστε κλέφτες και ότι έχουμε πτωχεύσει και πρέπει να πάμε στο ΔΝΤ να μας πιουν το αίμα για να γίνουμε άνθρωποι. Και τότε βρέθηκε σαν από μηχανής Θεός εκείνος ο DominiqueStraussKahn και του ψιθύρισε. Μην είσαι βλάκας, πρώτα θα σου χαρίσουν το χρέος και μετά θα έλθεις σε μας. Παραλίγο να χαλάσει η δουλειά. Και του έριξαν μια πουτάνα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και την βάλανε μετά να πει ότι την βίασε. Έτσι τον φάγανε τον ερωτιάρη που τόλμησε να επιχειρήσει να χαλάσει μια δουλειά που είχε στηθεί από το 1964. Και ήλθαν τα δύσκολα. Αντί να κάνει ότι του είπε ο StraussKahn ανατσουτσουρώθηκε: Θα κάνω δημοψήφισμα για την παραμονή στο Ευρώ. Έτσι του είπαν να πει, έτσι είπε. Έτοιμο να καταρρεύσει το σύστημα αλλά η Γερμανία είχε τους ανθρώπους της. Έτσι έφαγαν τον Γιωργάκη και στην συνέχεια τα λεφτά των τραπεζών και των ασφαλιστικών μας Ταμείων. Τα υπόλοιπα αποτελούν μια άλλη ιστορία που θα τη αφηγηθούμε ξεχωριστά γιατί εδώ δεν χωράει. Οι εφιάλτες διαχρονικά έχουν όνομα και πρόσωπο.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Οι Αμερική είναι η μεγάλη χώρα, πρότυπο Δημοκρατίας και Φιλελευθερισμού, εγγυήτρια της ελευθερίας του πολιτισμένου κόσμου μας και της παγκόσμιας ειρήνης. Πρέπει να είμαστε μαζί τους προσεκτικοί, να μην τους χαλάμε χατίρι γιατί είναι σαν τα μικρά παιδιά, τσαντίζονται και μετά κάνουν λάθη που εμείς πληρώνουμε. Ο δημοκρατικός κ. Κλίντον έβαλε φωτιά στα Βαλκάνια με αφορμή και πρόσχημα τις θρησκευτικές ένοπλες καθαρτήριες αντιπαραθέσεις, μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων, στην πρώην Γιουγκοσλαβία που ενοχλούσε. Ο επίσης Δημοκρατικός κ. Ομπάμα βάλθηκε να ευλογήσει με την δήθεν Αραβική Άνοιξη κάποια κράτη της Μεσογείου και τα μεν Αίγυπτος, Αλγερία και Τυνησία γλύτωσαν, η Λιβύη όμως και η Συρία διαλύθηκαν στον εμφύλιο σπαραγμό  και γέμισαν τα σύνορά μας με πρόσφυγες. Τώρα όμως το νέο αφεντικό ο κ. Τραμπ που τα έβαλε με την παγκοσμιοποίηση και μπράβο του τα βρήκε με τους Τούρκους και βάλθηκε να ολοκληρώσει το έργο του προκατόχου του με αιχμή του Δόρατός του τον πολύ βαρύ Πόντιο γενίτσαρο Ταγίπ. Πούλησε τους Κούρδους σε μια νύχτα, ανέχεται ή επιβάλει την διαχείριση του προσφυγικού από τους Τούρκους σαν απειλή με το μαρτύριο της σταγόνας και για τις απαιτήσεις της Τουρκίας εις βάρος της χώρας μας λέει «βρείτε τα». Τι να βρούμε ρε πατριώτη; Να τους δώσουμε κανένα νησί για να κάνουνε διακοπές; Να τους δώσουμε λίγο πετρέλαιο να ζεσταίνονται τον χειμώνα. Να τους δώσουμε παρθένες για τα χαρέμια τους; Τι να δώσουμε ρε θείο. Ακούω εκείνες τις περίεργες δηλώσεις του κ. Κατρούγκαλου και του κ. Κοτζιά για τα δικαιώματα της μεγάλης χώρας των Τούρκων με την τεράστια ακτογραμμή στο Αιγαίο και ανατριχιάζω. Σημαδιακό; Τα ίδια λέει και Πόντιος. Κάτι μου λέει ότι εκείνο το παιδαρέλι, ο Αλέξης ντε, μετά το ναι που είπε στους Αμερικανούς για την Βόρειο Μακεδονία είπε και το ναι για το Αιγαίο. Λέτε να δούμε τους Τούρκους στην Κέρκυρα που δεν το κατάφεραν ποτέ στο παρελθόν; Δεν μας είπε ο Ερντογκάν ότι τώρα με τους S400 το Αιγαίο είναι πια μια Τουρκική λίμνη, η μήπως κάνουμε πως δεν το ακούσαμε; Πόσο απέχει η Κέρκυρα; ένα τσιγάρο δρόμο ή λίγο παραπάνω;

Αλλαγή πολιτικής και στην Λιβύη. Οι Αμερική εγκαταλείπει τον αγαπημένο της Χαλίφα Χαφτάρ και επιτρέπει στους Τούρκους να στηρίξουν τον Φαγιέζ αλ Σαράζ, με στρατό, τζιχαντιστές και όπλα . Γιατί άραγε και με ποιο αντάλλαγμα; Κυριάκο πρόσεχε. Βρες τα με τον Τραμπ. Πάρε εκείνο που μπορείς και δώσε εκείνο που πρέπει.