Γράφει ο
Παύλος Παπαδάτος

Μου είναι δύσκολο να αντιληφθώ γιατί κάποιοι καλλιεργούν την εντύπωση ότι άπαξ και βγουν προς πώληση κόκκινα δάνεια μικρών ή ακόμη και μεγάλων επιχειρήσεων, θα υπάρξουν επιχειρηματίες ή επενδυτές – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - οι οποίοι θα ενδιαφερθούν να αγοράσουν πτωχευμένες ουσιαστικά επιχειρήσεις. Δεν αντιλαμβάνομαι επίσης γιατί κάποιοι λαϊκίζοντες πολιτικοί δεν αντιλαμβάνονται ότι η υπογραφή έστω μιας «κακής» συμφωνίας είναι πολύ πιο συμφέρουσα για τη χώρα από τη μη υπογραφή καμίας συμφωνίας.

Προκειμένου όμως το Eurogroup να εγκρίνει το τριετές πρόγραμμα του μνημονίου, θεωρεί προϋπόθεση τη συμμετοχή του ΔΝΤ, το οποίο όμως για να συμμετάσχει απαιτεί είτε τη σημαντική μείωση-αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, είτε επιπλέον μέτρα 9.5 δις. Συνεπώς έχουμε τρία σενάρια: Α. Ελάφρυνση χρέους, Β. Μέτρα 9.5 δις, Γ. Εκλογές (πράγμα παράλογο). Η μονομερής όμως απόφαση της κυβέρνησης να φέρει προς ψήφιση νομοσχέδια στη βουλή και να εντείνει τη στάση της έναντι του ΔΝΤ, μάλλον πρόθεση εκλογών υποδηλοί ή ευκαιρία ώστε να εκμεταλλευτεί κάπως το πιθανό Brexit. Έτσι, για πρώτη φορά, ο κύριος Σόιμπλε ήταν καθησυχαστικός: «Σίγουρα θα φθάσουμε σε διακανονισμό. Δεν θα βρεθούμε μπροστά σε μία νέα κρίση».

Πάντως, εξακολουθώ να πιστεύω ότι στο τέλος θα έχουμε θετική αξιολόγηση της χώρας μας και κάποια ανάκαμψη, παρά τις γραφικότητες της κυβέρνησης και των πολιτικών μας που μας  χώρισαν σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, που μας χόρτασαν με τα Ζάππεια και τα success story, το σκίσιμο των μνημονίων, τη μονομερή διαγραφή των χρεών και ένα δημοψήφισμα που απετέλεσε την επιτομή της γελοιότητας. Και όμως, κανείς εξ αυτών των πολιτικών δεν έχει ζητήσει συγγνώμη, ούτε είχε το θάρρος να πει ότι αν είχαμε προχωρήσει στην εφαρμογή των μνημονίων, σήμερα θα είχαμε βρει τον βηματισμό μας!

Δυστυχώς, έχουμε μία κυβέρνηση που δεν γνωρίζει από διακυβέρνηση και πολλά μικρά αντιπολιτευόμενα κόμματα που κάνουν θλιβερή και ανούσια αντιπολίτευση. Άπαντες μιλούν με αοριστολογίες για μείωση κρατικών δαπανών, αλλά κανείς δεν λέει ευθέως ότι πρέπει να επέλθει γενναία μείωση συντάξεων, μείωση δημόσιων υπαλλήλων και σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές τις οποίες χρόνια τώρα απλώς μνημονεύουν.

Σημείωση

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να βρει ένα αφήγημα που να πείθει ότι αποτελεί εθνική πολιτική λύση όχι σε τακτικό, αλλά σε στρατηγικό επίπεδο. Η θεωρεία του ώριμου φρούτου, όπως επίσης και ο εσωκομματικός συμβιβασμός που απαιτεί ισορροπίες με σάπια πολιτικά απομεινάρια, δεν δημιουργούν ενθουσιασμό επερχόμενης αλλαγής. Τα προγράμματα επίσης καλά είναι, αλλά αξίζουν τόσο, όσο εκείνοι που τα φτιάχνουν και εκείνοι που θα κληθούν να τα υπηρετήσουν!

(Από τη Real News)