Σκόπιμη η πολιτική αμνησίαΕξεταστική για την Οικονομία: Να ερευνηθούν και αυτά που κρύβουν! Δυο εικόνες κυριαρχούν αυτές τις μέρες στην ειδησεογραφία. Μία από την χώρα μας και μία από το εξωτερικό. Εντός συνόρων, είδαμε τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας και της Κίνας να συσφίγγουν περισσότερο τις οικονομικές σχέσεις των δύο χωρών και να δημιουργείται ξανά ένα κλίμα αισιοδοξίας. Εκτός συνόρων, είδαμε τις επιθέσεις με αβγά και ντομάτες που δέχθηκαν οι βουλευτές της Ισλανδίας κατά την είσοδό τους στο κοινοβούλιο της χώρας για την έναρξη των εργασιών του.
 

Επειδή στην χώρα μας είτε δια του μαξιμαλισμού, είτε δια του μινιμαλισμού, καταβάλλεται προσπάθεια να ξεχαστούν πολύ σοβαρές υποθέσεις, η «Ελεύθερη Ζώνη» ξεκινά σήμερα την δημοσίευση μεγάλης έρευνας υπό τον εύγλωττο τίτλο «Απαιτούμε να ερευνηθούν και αυτά». Περιλαμβάνει όλα όσα πρέπει να ερευνηθούν από μια εξεταστική επιτροπή για την οικονομία.


Στην κατεστραμμένη Ισλανδία η διαδικασία απόδοσης ευθυνών έχει ολοκληρωθεί σε επίπεδο έρευνας και η υπόθεση βρίσκεται ήδη στην Δικαιοσύνη με την παραπομπή δύο πρώην πρωθυπουργών και πέντε ακόμη ανώτατων κυβερνητικών και οικονομικών στελεχών.


Στην επίσης κατεστραμμένη Ελλάδα δεν έχει γίνει τίποτε. Οι ήδη υπάρχουσες εξεταστικές επιτροπές καρκινοβατούν, ενώ θα έπρεπε να έχουν ενταχθεί σε μια μεγάλη επιτροπή που θα διερευνήσει τους λόγους που μας οδήγησαν στην καταστροφή.


Και όχι μόνο αυτό. Έχει από μέρες ξεκινήσει μια αδιέξοδη και μικροκομματική συζήτηση γύρω από το χρονικό εύρος μιας εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία. Για το πώς οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο τελικά.


Χρόνια τώρα αναρωτιόμαστε πού πήγαν τα λεφτά. Απάντηση θα δοθεί μόνο αν εξεταστούν μία προς μία οι υποθέσεις απόκρυψης στοιχείων, λογιστικών αλχημειών, δημιουργικής λογιστικής και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος.


Σε διαφορετική περίπτωση όλα θα συγκαλυφθούν. Και ο καθένας θα προτείνει για εξέταση την περίοδο που τον βολεύει.


Τα ελληνικά κόμματα πρέπει να απαντήσουν σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Η Νέα Δημοκρατία υποστηρίζει – και σωστά – πως επί της εποχής της το χρέος αυξήθηκε, διότι έπρεπε να πληρώνει υποχρεώσεις που είχαν δημιουργηθεί πριν από το 2004.


Για παράδειγμα, το σύνολο των φορολογικών εσόδων για το 2007 ήταν 48 δις ευρώ. Αλλά το σύνολο των δαπανών μαζί με τα χρεολύσια ήταν… 88 δις ευρώ! Το 2007 πληρώσαμε για χρεολύσια 25 δις ευρώ, για τόκους 9,8 δις ευρώ και για μισθούς και συντάξεις, 21 δις ευρώ. Περισσότερα από όσα ξοδεύαμε για όλο το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Περισσότερο από όσα δίναμε για τις επιχορηγήσεις όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Εκείνη την χρονιά (στην οποία ενδεικτικά αναφερόμαστε), οι επιχορηγήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία αυξήθηκαν κατά 14,6% και έφθασαν να αγγίξουν τα 9 δις ευρώ. Τριπλάσια χρήματα από όσα έπρεπε να καταβάλουμε για όλους τους μισθούς, τις εφημερίες και όλες τις παροχές όλου του προσωπικού των νοσηλευτικών ιδρυμάτων.


Νωρίτερα, το 2005, είχαν καταπέσει όλες οι εγγυήσεις που το κράτος είχε προσφέρει κατά τα προηγούμενα χρόνια προκειμένου να πάρουν διάφορα δάνεια οι ΔΕΚΟ. Οπότε, έπρεπε οι εγγυήσεις να πληρωθούν.


Τι κάνεις ως κράτος σ’ αυτήν την περίπτωση; Προφανώς παίρνεις νέα δάνεια. Όταν είσαι υποχρεωμένος να πληρώνεις κάθε χρόνο πάνω από 10 δις ευρώ μόνο για τόκους και χρεολύσια και δεν έχεις δημιουργήσει προϋποθέσεις για έσοδα, φυσικό είναι να συνεχίσεις να δανείζεσαι, διογκώνοντας το δημόσιο χρέος. Έτσι πήγε το χρέος από τα 200 δις ευρώ του 2004 στα 300 δις ευρώ το 2009 και… συνεχίζουμε.


Η Νέα Δημοκρατία, όμως, οφείλει να απολογηθεί επειδή ακριβώς δεν δημιούργησε προϋποθέσεις εσόδων, ώστε τα χρέη που είχε δημιουργήσει η προηγούμενη κυβέρνηση να πληρώνονται χωρίς η χώρα να προχωρά σε νέους δυσβάστακτους δανεισμούς.


Η Νέα Δημοκρατία – και ο πρώην πρωθυπουργός – οφείλει να μας εξηγήσει για ποιον λόγο δεν δημιουργήθηκαν έσοδα. Έγινε επιλογή των κατάλληλων ανθρώπων; Βρέθηκαν δηλαδή τα κατάλληλα πρόσωπα στις κατάλληλες θέσεις; Ζωτικοί τομείς – οι μοναδικοί σε μια πλήρως αποβιομηχανισμένη χώρα που μπορούν να αποφέρουν έσοδα - όπως ο τουρισμός, ο πολιτισμός, η ναυτιλία, ο αγροτικός τομέας, οι μικρομεσαίοι, οι επενδύσεις βρέθηκαν στα κατάλληλα χέρια; ΄Η μήπως οι υπουργοί επιλέγονταν με κριτήρια άσχετα με το αντικείμενο που αναλάμβαναν;


Επί 3,5 χρόνια – όσο κράτησε η πρώτη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας – παρέμειναν τα ίδια πρόσωπα στα ίδια αξιώματα, αν και ήταν πασιφανές ότι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν. Κι’ όταν αργότερα σχηματίστηκε η δεύτερη κυβέρνηση ή γινόταν κάποιος υποτυπώδης ανασχηματισμός, αυτός έμοιαζε περισσότερο με το γνωστό παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες.


Εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι χάθηκαν πέντε κρίσιμα χρόνια επειδή υπουργοί έγιναν οι ίδιοι με την περίοδο 1990-1993 και δεν δοκιμάστηκαν καινούργια στελέχη – λες και υπήρχε κάποια επετηρίδα, λες και έπρεπε να βγούνε κάποιες υποχρεώσεις σε επίπεδο φιλικό και συγγενικό.


Από την πλευρά του, το ΠΑΣΟΚ οφείλει να απολογηθεί για το σύνολο της πολιτικής του συμπεριφοράς, αλλά και για σειρά σκανδάλων, υπερτιμολογήσεων, κατατμήσεων έργων, κατασπατάλησης εθνικών και κοινοτικών πόρων και αφόρητων λογιστικών αλχημειών.


Δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να ισχυρίζεται σήμερα ότι θα ερευνηθούν μεν όλα, αλλά μέχρι το 2001 ή χωρίς το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου ή χωρίς να ερευνηθούν πράξεις και παραλείψεις μετά το 1996.


Παράδειγμα: Την προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησε μια συζήτηση σχετικά με το αν πρέπει να ερευνηθούν τα σουάπς του 2001 και η συμπαιγνία με την Γκόλντμαν Ζακς. Ο κ. Παπανδρέου είπε ότι θα ερευνηθεί και αυτό, προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση του κ. Σημίτη.


Την ίδια ώρα έκανε την εμφάνισή της η συμμαχία των προθύμων, ισχυριζόμενη πρώτον ότι την εποχή εκείνη αυτές οι μέθοδοι δεν απαγορεύονταν και δεύτερον ότι δεν μπήκαμε με τα σουάπς στην ΟΝΕ, διότι είχαμε ήδη μπει όταν το τότε οικονομικό επιτελείο κατέφυγε στην βοήθεια της Γκόλντμαν Ζακς για να κρύψει το χρέος.


Ούτε γάτα, ούτε ζημιά; Ναι, αλλά πριν από την υπόθεση των σουάπς είχε συμβεί και κάτι άλλο. Για το οποίο δεν μπορούν να μας πουν ότι δεν είχε καμιά σχέση με την ΟΝΕ. Τα μετατρέψιμα ομόλογα και τα «τοκομερίδια νέα».


Το καλοκαίρι του 1999, η τότε κυβέρνηση, δια του υπουργείου των Οικονομικών, αντί να διαθέσει ένα μέρος των μετοχών της περίφημης και γνωστής για την εμπλοκή της στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου ΔΕΚΑ, προτίμησε να χρησιμοποιήσει τα «σύγχρονα χρηματοοικονομικά εργαλεία» που άκουγαν στο όνομα «μετατρέψιμα ομόλογα» για να μειώσει επίπλαστα το χρέος.


Αποτέλεσμα: Τον Ιούλιο του 2003, το ελληνικό Δημόσιο υποχρεώθηκε να πληρώσει 895 εκ ευρώ για να εξοφλήσει το μετατρέψιμο ομόλογο της Εθνικής (σε μετοχές), που είχε συναφθεί τον Ιούνιο του 2009. Έτσι, 14,5 εκατομμύρια μετοχές επέστρεψαν στο χαρτοφυλάκιο της ΔΕΚΑ – Πρόεδρος ήταν ο κ. Γ. Κουσουλάκος που η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου ανέσυρε και διόρισε σε θέση γενικού γραμματέα του υπουργείου των Οικονομικών, από όπου παραιτήθηκε πρόσφατα. Αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό Δημόσιο ξαναγόρασε την κάθε μετοχή προς 61,5 ευρώ.


Τον Οκτώβριο του 2003, το υπουργείο Οικονομίας διέθεσε 28 εκ μετοχές προς 17,40 ευρώ. Αυτό σήμανε ζημιά για κάθε μετοχή της τάξης των 44,1 ευρώ, δηλαδή συνολική ζημιά 640 εκ ευρώ. (Ελευθεροτυπία, 10 Οκτωβρίου 2003).


Ανάλογοι χειρισμοί έγιναν και με τις μετοχές του ΟΤΕ και των ΕΛΠΕ. Από την πλευρά της, η «αγία ΔΕΚΑ», όπως την είχαν αποκαλέσει μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ, διόγκωσε το χαρτοφυλάκιό της με μετοχές μεγάλων δημοσίων επιχειρήσεων. Αλλά για να καλύπτει το κόστος αυτών των επενδύσεων, έπρεπε να καταφεύγει σε μετατρέψιμα ομολογιακά δάνεια, δηλαδή γραμμάτια που θα εξοφλούνταν στο μέλλον.


Τα παραπάνω είναι μερικά – ελάχιστα – παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η έρευνα για την οικονομία πρέπει να πάει σε βάθος χρόνου. Τεράστια ποσά χάθηκαν λόγω των μετατρέψιμων ομολόγων, για τα οποία σήμερα δεν μιλά κανείς.