Γράφει ο
Νίκος Ιωάννου

Οι διοργανωτές της κεντρικής επετειακής εκδηλώσεως για την εισβολή δεν εσεβάστηκαν την ιερότητα των στιγμών καθώς ευάριθμοι, ενορχηστρομένοι και ειδικά επιλεγέντες ομιλητές, ανήγαγαν σε τιμώμενο πρόσωπο της ημέρας τον πρόσφατα εκλεγέντα, με παράνομη διαδικασία, εκπρόσωπο της Τουρκικής επικυριαρχίας.

Το όνομά του ακούστηκε πιο πολλές φορές και από το όνομα της Κύπρου και τον ενεφάνισαν σαν τον φορέα της ελπίδος για την δίκαιη λύση, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ που μαζί με τον νεοσουλτάνο της Άγκυρας, εδέχετο τον πανηγυρικό χαιρετισμό των στρατευμάτων κατοχής στο πλαίσιο των εορτασμών για την εισβολή.

Οποία αναγνώριση και πραγματικός θρίαμβος γι’ αυτόν, χωρίς να έχει κάνει την παραμικρή κίνηση καλής θελήσεως, παρά τη σωρεία των γενναιόδωρων παραχωρήσεων-υποχωρήσεων, εκ μέρους διαδοχικών Κυπριακών Κυβερνήσεων.

Ευτυχώς που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Κυπριακής Δημοκρατίας επιβεβαίωσε την σοβαρότητά του με τον συγκροτημένο και συγκρατημένο επετειακό του λόγο.

Ζητώ ειλικρινά συγγνώμη από τους άταφους δολοφονημένους πρωτομάρτυρες του πρωινού της 20^ης Ιουλίου 1974, Λευτέρη Τσομάκη, Φοίβο Φιερό, Χρήστο Καρεφυλλίδη (και αναρίθμητους άλλους άγνωστους Ήρωες) που αναζητούν δικαίωση στο βυθό της θάλασσας της Κερύνειας, γιατί, ανέχθηκα να ακούω, χωρίς να διαμαρτυρηθώ τόση βλασφημία ανήμερα της 41^ης επετείου της θυσίας τους και δη μέσα στο οίκημα της Κυπριακής Πρεσβείας στην Πρωτεύουσα της Ελλάδος.