Γράφει ο
Θανάσης Μαυρίδης

Η τριμελής, κατά κόσμο τρόικα, έγινε τετραμελής. Κι έπειτα μπήκε στην ζωή μας η πενταμελής και αμέσως μετά η επταμελής. Κάποιοι χαιρέκακοι έσπευσαν να κάνουν αστεϊσμούς, ορμώμενοι από την παλαιά εμπειρία του πρωθυπουργού από την λειτουργία των δεκαπενταμελών συμβουλίων στα σχολεία. Αθλιότητες! Από την άλλη πλευρά, όμως, ο κ. Τσίπρας οφείλει να αντιληφθεί ότι η Ευρώπη δεν λειτουργεί όπως πιστεύει ο ίδιος και οι σύντροφοί του.

Εδώ ο κόσμος χάνεται κι εμείς ασχολούμαστε με το πως λειτουργεί η Ευρώπη; Μα, εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα! Θεωρούν ότι ο πλανήτης όλος θα αλλάξει τις συνήθειές του επειδή στην Ελλάδα το 37% των ψηφοφόρων αποφάσισε να αναδείξει ένα αριστερό λαϊκίστικο κόμμα στην εξουσία. Κάνουν λάθος! Η Ευρώπη θέλει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, αλλά δεν πρόκειται να γίνουν όλοι ΣΥΡΙΖΑ επειδή έτσι θέλει ο κ. Τσίπρας.

Η λύση που θα δοθεί θα είναι πολιτική μόνο αν αυτό εξυπηρετεί τις πολιτικές της Ευρώπης. Αλλιώς, πολύ δύσκολα θα “αγνοηθεί” η γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Ναι, αυτή η γραφειοκρατία στην οποία πολλές φορές αναφέρονται απαξιωτικά οι της κυβέρνησης, αναφέροντάς τους ως… υπαλλήλους.

Οι ελληνικές αντιπροσωπείες πήγαν σε όλες τις μέχρι σήμερα συναντήσεις τους αρνούμενες να προσκομίσουν νούμερα. Είναι σαν να ζητάει κάποιος από ένα Κοινοβούλιο να πάρει μία πολιτική απόφαση για μέτρα, δίχως να “αποκαλύπτει” ποια είναι αυτά τα μέτρα και πόσο θα κοστίσουν στους ψηφοφόρους των βουλευτών. Κι ο Πάπας της Ρώμης να εγγυηθεί προσωπικά ότι αυτό θα συμβεί για το καλό της ανθρωπότητας, δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει μία τέτοια απόφαση.

Η ευχή όλων μας ήταν ο κ. Τσίπρας να βρει έναν κώδικα επικοινωνίας με την υπόλοιπη Ευρώπη. Αλλά αντί γι’ αυτό καταφέραμε να μείνουμε απελπιστικά μόνοι. Αυτό προσπάθησε τις τελευταίες ημέρες να περάσει ως μήνυμα στο εσωτερικό του κόμματός του και ο κ. Παπαδημούλης. Όσοι έχουν επαφή με την Ευρώπη νιώθουν την απομόνωση και το αδιέξοδο. Μπροστά μας τοίχος κι ας προσπαθούν διάφοροι εδώ στην Αθήνα να παίξουν επικοινωνιακά παιγνίδια. Μακάρι να αρκούσαν τα πρωτοσέλιδα του Αθηναϊκού Τύπου για να κατακτήσουμε τον κόσμο. Αλλά δεν αρκούν. Δυστυχώς…

Ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε λάθος και απειλεί ότι θα κλείσει με ανάλογο τρόπο την… διαπραγμάτευση. Μόνο που αυτό το λάθος δεν θα το πληρώσει μόνο ο ίδιος, αλλά όλοι μας. Και το κρίμα δεν είναι ότι θα πάμε στα βράχια επειδή δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Αλλά για λόγους άγνοιας…

Παρ΄ όλα αυτά, υπάρχει ακόμη χρόνος. Όχι πολύς! Λίγος, αλλά υπάρχει. Θα πρέπει όμως στο μεταξύ να σοβαρευτούμε. Να αφήσουμε κατά μέρος τις απειλές σε βάρος όλης της υπόλοιπης Ευρώπης και να στρωθούμε στην δουλειά. Όσα δανεικά κι αν έρθουν από την Ευρώπη, όσες δωρεές κι αν μας στείλουν, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: Αργά ή γρήγορα θα έχουμε και πάλι την ανάγκη της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Αυτών που απαξιωτικά αναφέρουμε συχνά πυκνά με λέξεις όπως “υπαλληλίσκοι”.

Αν είχαμε φέρει σε τάξη τους λογαριασμούς μας, εμείς θα ήμασταν εκείνοι που θα θέλαμε να μην διαταραχτεί η “έννομος τάξη”. Αυτή η γραφειοκρατία μπορεί να μην είναι αρεστή στον γράφοντα, αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους από εκείνους που τα τελευταία χρόνια είναι αντιπαθητική στις κυβερνήσεις των Αθηνών. Ωστόσο, ένας πρωθυπουργός μιας χώρας – μέλους της ΕΕ οφείλει να έχει μία άλλη, μία πιο θεσμική αντιμετώπιση των θεμάτων. Και κυρίως να έχει γνώση για το πως λειτουργούν οι… θεσμοί!

Την λύση ο κ. Τσίπρας δεν θα την βρει σε επίπεδο κορυφής, όπως πιστεύει. Η λύση βρίσκεται πιο… χαμηλά. Η γραφειοκρατία είναι εκείνη που δεν θα ήθελε να διασαλευτεί η…. έννομος τάξη. Η γραφειοκρατία είναι εκείνη που θα μπορούσε να κάνει τα… στραβά μάτια και να μας δώσει χρόνο. Για να μην μπει σε δοκιμασία και σε αμφισβήτηση η δική της εξουσία μέσα από μία νέα κρίση. Η κυρία Μέρκελ, αντίθετα, μπορεί να αντέξει στο εσωτερικό της Γερμανίας και χωρίς τον κ. Τσίπρα να απειλεί με νταούλια και ζουρνάδες.

thanasis.mavridis@capital.gr