Γράφει ο
Δημήτρης Διαμαντίδης

Οι προκλήσεις των τελευταίων εβδομάδων στο εγχώριο και στο διεθνές επίπεδο είναι πολλές και αναμένεται να συνεχιστούν αμείωτες.

Ο εκλογικός κύκλος της Ευρώπης, που η Ελλάδα ήθελε να αποφύγει, αλλά δεν τα κατάφερε, ο Τραμπ, η έναρξη της διαδικασίας του Brexit έως και η ενδεχόμενη ανοδική κίνηση των επιτοκίων από την πλευρά της FED, δημιουργούν ένα μοναδικό παγκόσμιο κοκτέιλ απρόβλεπτων και αλληλοσυμπληρούμενων εξελίξεων.

Last but not least ο γνωστός Ερντογάν, που έχει “ξεφύγει” και ανταλλάσσει βαριές κουβέντες με ορισμένα από τα ισχυρότερα κράτη της Ευρωζώνης γιατί προφανώς αυτή η τακτική ευνοεί το προφίλ του, ενόψει δημοψηφίσματος στην Τουρκία, το οποίο εάν το κερδίσει, θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο την εξουσία του.

Η Ελλάδα αποτελεί “γατάκι” (συγχωρέστε μου την αργκό) μπροστά στις παραπάνω μεταβολές, καθώς ακόμη περιμένει μία δόση του 3ου Μνημονίου, δεν μπορεί γιατί δεν θέλει η κυβέρνηση της ή οι δανειστές να κλείσει την ρημαδιασμένη 2η αξιολόγηση και μονίμως περιμένει από τους άλλους να κρίνουν τα της τύχης της.

Βέβαια το έργο αυτό το έχουμε ξαναζήσει το 2015 και στο τέλος “έπεσε η αυλαία” με ισχυρά διλήμματα, τα οποία δίχασαν τους πολίτες και κατ’ επέκταση τους ψηφοφόρους και οδήγησαν ολοταχώς στο 3ο μνημόνιο.

Εκτιμώ ότι θα τεθούν νέα διλήμματα στους πολίτες αυτής της χώρας πολύ σύντομα, τα οποία θα είναι “ντυμένα” με άφθονη δόση επικοινωνιακού αποπροσανατολισμού και κουβέντες του τύπου “ποιος νοιάζεται περισσότερο για το μέλλον των παιδιών σας;”.

Μην τσιμπήσετε.

Για το μέλλον των παιδιών μας νοιαζόμαστε μόνο εμείς οι ίδιοι και κανείς άλλος.