Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

Η εμμονή των κυβερνητικών στελεχών στο διαχωρισμό της κοινωνίας σε «αδύναμα κοινωνικά στρώματα» και σε όλους τους άλλους, είναι βασικό αντιδημοκρατικό δείγμα, όταν μάλιστα διατυμπανίζουν ότι ως κυβέρνηση είναι υπηρέτες μόνο αυτών των στρωμάτων.

       Ωστόσο ξεχνούν ότι στα στρώματα αυτά εμπίπτει ένα μεγάλο μέρος των πολιτών, όχι από ταξική προέλευση, αλλά εξ αιτίας της οικονομικής πολιτικής που άσκησαν οι κυβερνήσεις στην περίοδο των μνημονίων με πιο λαοκτόνα αυτής των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

       Δεν σταματούν κάθε μέρα να σπέρνουν το μίσος ανάμεσα στους πολίτες, διαχωρίζοντάς τους σε «δικούς μας» και στους άλλους.

       Η πολιτική αυτή της ρήξης και της σύγκρουσης που καλλιεργούν οι κυβερνώντες  μέσα στο λαό, δεν είναι σημερινή υπόθεση. Ποτέ τους δεν δέχθηκαν τη συναίνεση με τα άλλα κόμματα, σε τίποτα και πουθενά.

       Με μια χώρα ακόμα στην εντατική, επιμένουν να καλλιεργούν την πόλωση και το διχασμό, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Είναι φανερό ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι μόνο η εξουσία.

       Είναι γνωστό ότι ο σφοδρός πολιτικός ανταγωνισμός αρνείται την ύπαρξη πολλών κοινωνικών ομάδων με διαφορετικές προσδοκίες. Καταργεί τα ενδιάμεσα στρώματα και βλέπει μόνο ένα στρατόπεδο, το εχθρικό.

       Και τούτο διότι ο εχθρός αποτελεί το κλειδί για την επιβίωση ετοιμόρροπων συστημάτων, αποτελεί τον στόχο της προπαγάνδας τους. Και εάν δεν υπάρχει εφευρίσκεται.

       Όμως η οξεία αντιπαλότητα δημιουργεί μια βιοτεχνία λαθών.

       Γι’ αυτό κάνουν τα αντίθετα από αυτά που λένε και μετά αφού τα κάνουν, υποστηρίζουν πως έκαναν αυτά που είπαν.

       Αυτό ενισχύει την πεποίθηση ότι τίποτα νέο δεν μπορεί να συμβεί.

       Για παράδειγμα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θεωρεί και διατυμπανίζει ως υπερθετική επιτυχία, την καταγραφή πλεονάσματος πέραν του πλεονάσματος.

       Όμως για να δημιουργηθεί το υπερπλεόνασμα, ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός αντλεί πολύ περισσότερα από τον Έλληνα φορολογούμενο από όσα απαιτεί η κάλυψη όλων των δαπανών του κράτους, μαζί και των τόκων του τρέχοντος χρέους.

       Δηλαδή, κερδίζουμε πλεόνασμα, χάνουμε εισόδημα!!!

       Με τον τρόπο που χτίζουμε τα πλεονάσματα στην  Ελλάδα, δηλαδή στις πλάτες όσων αντέχουν ακόμα να πληρώνουν φόρους καθώς επίσης και σε βάρος των δημοσίων επενδύσεων.

       Κατά συνέπεια, η αρνητική επίδραση στην μεγέθυνση του ΑΕΠ της χώρας θα μεγαλώνει.

       Διότι από τη μια μοιράζουμε προσωρινά επιδόματα και από την άλλη υπονομεύουμε την ανάπτυξη που είναι βασικό κριτήριο για την αύξηση των επενδύσεων και την πρόσβαση στις αγορές.

       Πρόκειται για το πιο αποτρόπαιο αποτέλεσμα σκληρής λιτότητας και αντιαναπτυξιακής πολιτικής που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.

       Δεν έχει κανένα νόημα από τη μια να αυξάνονται τα χρέη των πολιτών προς το κράτος και από την άλλη να έρχεται η κυβέρνηση στο τέλος του χρόνου και να του δίνει πίσω ένα επίδομα.

       Αυτού του είδους η επιδοματική πολιτική, είναι εντελώς αδιέξοδη.

       Τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντα έτσι. Το Μάρτιο του 2014 ο κ. Τσίπρας σε ομιλία του στα Ιωάννινα, διατύπωσε μια άλλη άποψη για το πλεόνασμα.

       Τότε το πλεόνασμα ήταν «… σεσημασμένο για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Σε αυτό κρύβονται όλες οι συμφορές, όλη η σήψη, όλη η απάτη της σημερινής πολιτικής. Σ’ αυτό κρύβεται το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων, η καταστροφή νοικοκυριών και επιχειρήσεων, οι λιποθυμίες παιδιών από ασιτία στα σχολεία, τα εκατομμύρια των ανέργων…».

       Το να μαχαιρώνει πισώπλατα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ την παραπαίουσα ελληνική οικονομία, είναι από τα μεγαλύτερα ανομήματα που θα τη βαραίνει για πάντα.

       Παρ’ όλα αυτά τα κομματικά και κυβερνητικά των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εξακολουθούν να παραμυθιάζουν και να παραμυθιάζονται ότι υπομένουν την εξουσία χάριν του λαού!!!  Απορούν δε που οι άλλοι δεν το αντιλαμβάνονται, αλλά αντίθετα τους βλέπουν ως κυνική εξουσία.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ.Ε.