Γράφει ο
Κώστας Παδουβάς

Είναι αυτονόητο ότι η επικείμενη αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος προκλήθηκε από την ανάγκη να διορθωθούν τα «κακώς κείμενα» και να θεσπιστούν οι απαραίτητες συμπληρωματικές συνταγματικές διατάξεις προκειμένου να αναβαθμιστεί το Ελληνικό Σύνταγμα σε ένα ακόμη πιο δημοκρατικό και προοδευτικό  σε σχέση με άλλα Ευρωπαϊκά και μη εθνικά Συντάγματα.

Ωστόσο, στην παρούσα φάση των  προεργασιών για την αναθεώρηση, κανένας δε μπορεί να προβλέψει τις τυχόν  τεκμηριωμένες αντιρρήσεις για τις αλλαγές- δυστοκίες υπερψήφισης του νέου Συντάγματος από τη Βουλή των Ελλήνων, ως  και εκείνες ( αλλαγές) που ναι μεν θα ψηφιστούν, αλλά θα αναδειχθούν μελλοντικά   ατελέσφορες (μη αποδοτικές) για τους Έλληνες πολίτες.

Η αβεβαιότητα αυτή είναι αναμενόμενη, διότι η προετοιμασία και η εισήγηση των αλλαγών στο υφιστάμενο Σύνταγμα γίνεται αποκλειστικά από ορισμένες  κοινοβουλευτικές επιτροπές ( ορίστηκαν είτε θα οριστούν) βοηθούμενες από επιστημονικούς και Ακαδημαϊκούς φορείς, έχοντας προκαταβολικά  αποστερηθεί τις ιδέες και τις προτάσεις του υπαρκτού αλλά  παραγκωνισμένου λοιπού κοινωνικού εθνικού Ελληνικού συνόλου πολιτών, το οποίο θα υποχρεωθεί τελικά να προσαρμόσει τη ζωή του στις τελικές συνταγματικές διατάξεις του αναθεωρημένου Συντάγματος.

 Με άλλους λόγους, οι παρακάμψεις ευάριθμων καταρτισμένων και εμπείρων φορέων του πολυμερούς κοινωνικού συνόλου, που θα μπορούσαν να συμμετέχουν ενεργά στη σύνταξη των αναθεωρητικών προτάσεων, όχι μόνο αντίκειται στα δημοκρατικά ιδεώδη στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, αλλά εκ προοιμίου οδηγούν σε μη πλήρεις (ανεπεξέργαστες ευρέως) διατάξεις του αναθεωρημένου  Συντάγματος, αφού δεν έχουν εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη της πλειονοψηφίας των Ελλήνων πολιτών μη εξαιρουμένου του δημοψηφίσματος εάν θα ήταν απαραίτητο.  

Οι μετέπειτα απόπειρες ωραιοποιήσεις των αναθεωρημένων άρθρων του Συντάγματος (υποβολιμαίες ή μη  εκ των υστέρων), σε καμιά περίπτωση δεν αντικαθιστούν-δικαιολογούν  την απουσία της ευρύτερης δυνατής επεξεργασίας, ώστε οι τελικές μορφές  τους να μην προκαλούν ανοίκειες ατομικές και κοινωνικές   εκτροπές από το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος σε πολλούς  τομείς του δημόσιου βίου, όπως π.χ. στην εκπαίδευση-παιδεία, στον πολιτισμό, στη δικαιοσύνη, στην άμυνα, στη διαφάνεια στο δημόσιο και γενικότερα στο Συνταγματικά ρυθμισμένο δημοκρατικό βίο των σημερινών Ελλήνων και των απογόνων τους.

Ο αναμενόμενος ισχυρισμός ότι  παραμένει αμετάβλητος ο πυρήνας του αναθεωρημένου Συντάγματος σε σχέση με το ισχύον Σύνταγμα δεν επαρκεί, διότι είναι εξίσου σημαντικές οι αναγκαίες περιληπτικές  αναλύσεις των άρθρων, ώστε να αποσαφηνίζονται πλήρως οι έννοιες των διατάξεων και να  αποτρέπονται τυχόν παρερμηνείες εκείνων που επιδιώκουν μερικές  ή ολικές παραβιάσεις  των διατάξεων αυτών.

Ειδικότερα, το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος  καθορίζεται σαφώς και τελεσίδικα  μέσα από τα άρθρα του ως έχουν, εκ των οποίων προκύπτουν οι συνολικές έννοιες προστασίας του Ελληνικού Έθνους και των βασικών δραστηριοτήτων των Ελλήνων πολιτών, ώστε  να αποτρέπονται παντελώς να υπεισέρχονται και παρερμηνεύουν αυθαίρετα και περιστασιακά  τυχόν πολιτικές, πραξικοπηματικές  ή νομικές διαθέσεις από οποιουσδήποτε πολίτες ή σύνολα οπαδών αυτών και ιδιαίτερα των εξαρτημένων από ξένα συμφέροντα.  

Ένα πρόσφορο παράδειγμα  στο ισχύον Σύνταγμα είναι το  περιεχόμενο των απογυμνωμένων διατάξεων του  άρθρου 45 με το εξής επιφανειακό περιεχόμενο: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, που τη διοίκησή τους ασκεί η Κυβέρνηση, όπως ο νόμος ορίζει. Απονέμει τους βαθμούς σε όσους υπηρετούν σ΄ αυτές, όπως ο νόμος ορίζει».

Στις  λίγες αυτές λέξεις προσδοκά! ο συντάκτηςτου άρθρουνα  αναδειχθούν (περιληφθούν) διατάξεις για το ρόλο των εμπλεκομένων φορέων στην άμυνα και ασφάλεια (κυρίως για τους ρόλους των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας), τα γενικά θέματα  δομών και οργανώσεων, εκπαιδεύσεων (ολιστικής παιδείας) , πειθαρχίας και πολλά άλλα που συνάδουν με την ποιοτικά και ποσοτικά επαρκή εθνική άμυνα και ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών και την αποτροπή αναστολής των άρθρων του Συντάγματος, όπως έχει συμβεί επανειλημμένα μετά την απόκτηση της ανεξαρτησίας από τη χώρα μας. Αυτά ανήκουν στα «κακώς κείμενα» και αναμένεται να αποκατασταθούν.

Οι παραπάνω επιλεγμένες γενικές επισημάνσεις δεν υποβαθμίζουν τις  επανειλημμένα δημοσιοποιημένες  διατάξεις του υπό αναθεώρηση Συντάγματος,  όπως είναι οι περί διακρίσεων ενώπιον των Νόμων και της δικαιοσύνης (όλοι ίσοι ως παραβάτες και μη, το ασυμβίβαστο κ.ά.), το  αυτοδίκαιο δικαίωμα της Πολιτείας και των  πολιτών να αποζημιωθούν για τις κατευθυνόμενες ζημιές (υλικές και ηθικές) που υπέστησαν στη δημόσια και ιδιωτική ζωή τους, για το σύγχρονο περιβάλλον όπως έχει διαμορφωθεί, περί μη διαχωρισμού Ελληνικού κράτους-Ορθοδόξου Εκκλησίας, περί έννομης τάξης και παράδοσης κ.ά.

Τέλος, επισημαίνεται η ανάγκη μόνιμου και  οριστικού καθορισμού  του πλαισίου που περιλαμβάνει τις συνταγματικές διατάξεις που αποτελούν τον πυρήνα του Συντάγματος, κατά τρόπον ώστε να είναι σαφής και πάγια η προτροπή να μην επιτρέπεται η αναθεώρηση των διατάξεων, που αποτελούν «διατάξεις πυρήνα». Οι τυχόν μελλοντικές συνταγματικές αναθεωρήσεις να επιτρέπονται μόνο  σε  διατάξεις εκτός του πυρήνα του Ελληνικού Συντάγματος.