Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

Από την όλη στάση του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, είναι σαφές ότι δεν έχει ξεπεράσει το σύνδρομο του 3-4%, ότι δεν έχει ξεφύγει από τις περιθωριακές του θέσεις, καθώς επίσης και ότι είναι αναποτελεσματικός σε όλα τα επίπεδα.

       Και όμως αυτό το κόμμα, αυτός ο πολιτικός χώρος, μπόρεσε να γίνει κυβέρνηση της χώρας, με την στήριξη βέβαια των ΑΝΕΛ και όχι μόνο.

       Η στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ πολλών πολιτικών στελεχών της αστικής κοινωνίας, ο καιροσκοπισμός πολλών βουλευτών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ, καθώς και η σκόπιμη αμφισημία αρκετών επιχειρηματιών και δημοσιογράφων, έδωσαν το κρίσιμο άλλοθι στους πολίτες να «χαρίσουν» την ψήφο τους στον κ. Τσίπρα.

       Επιπλέον  τα κόμματα της αντιπολίτευσης που κυβέρνησαν τη χώρα, με τα λάθη και τις παραλείψεις τους, είναι γεγονός ότι έστρωσαν το χαλί για την άνοδο στην εξουσία στο ΣΥΡΙΖΑ.

       Όμως οι πολίτες που πίστεψαν ότι έχουν να κάνουν με ένα σοβαρό και εναλλακτικό κόμμα, βλέπουν μπροστά τους στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριφέρεται σαν ένα μικρό και αναποτελεσματικό κόμμα διαμαρτυρίας.

       Ένα κόμμα που είναι έτοιμο να κάνει τα πάντα για να κρατήσει την εξουσία.

       Σήμερα νέα δεδομένα στο εγχώριο πολιτικό παιχνίδι δημιουργεί η έκθεση του ΔΝΤ, διότι πλήττει το αφήγημα του πρωθυπουργού, ο οποίος αναφέρεται με αισιόδοξο τόνο για τη μετάβαση στην μεταμνημονιακή εποχή.

       Όσο και εάν δεν το παραδέχεται η κυβέρνηση, ο φόβος είναι να απαιτηθεί από τους πιστωτές η πρόωρη εφαρμογή των σκληρών μέτρων που ψηφίστηκαν είτε λήψη νέων μέτρων,  γεγονός που δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί πολιτικά ο κ. Τσίπρας.

       Ωστόσο η κυβέρνηση ήταν αυτή που αναγκάστηκε όχι μόνο να αποδεχθεί τα νέα μέτρα, αλλά και να τα προνομοθετήσει.

       Όλα τα παραπάνω είναι βέβαιο ότι θα δραματοποιήσουν σημαντικά την επερχόμενη διαπραγμάτευση και θα αλλάξουν τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού, με βάση τους οποίους η κυβέρνηση κάνει σήμερα τους σχεδιασμούς της.

       Το  ΔΝΤ εκτιμά ότι η Ελλάδα θα παραμείνει μια «μη βιώσιμη χώρα» και μετά τα μνημόνια, διότι το Ταμείο και ορισμένοι ακόμη σοβαροί αναλυτές ανησυχούν για το τερατώδες μέγεθος των συνταξιοδοτικών και άλλων «κοινωνικών» υποχρεώσεων οι οποίες βαρύνουν το κράτος.

       Επίσης   επιβεβαιώθηκε  και το new deal του ΔΝΤ με το Βερολίνο για την παραπομπή της αναδιάρθρωσης του χρέους στις καλένδες.

       Και τα δύο αυτά γεγονότα είναι εξίσου σημαντικά για το πολιτικό μέλλον της κυβέρνησης.

       Όμως η τακτική εκ μέρους της κυβέρνησης να υποτιμήσουν την ισχύ του ΔΝΤ είναι μια κακή τακτική, η οποία στο παρελθόν μας οδήγησε σε μεγάλες περιπέτειες.

       Μια τέτοια εξέλιξη γεννά ερωτηματικά ως προς το χρόνο των εκλογών, ενώ παράλληλα τορπιλίζει  σε μεγάλο βαθμό την εφαρμογή των αντίμετρων.

       Η περίφημη ελπίδα που λάνσαρε ο κ. Τσίπρας, είναι γεγονός ότι δέχεται ένα ισχυρό πλήγμα.

       Σε αυτό το κλίμα, με τα νέα δεδομένα, τις εκτιμήσεις και την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ, κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τι θα συμβεί αύριο.

       Ωστόσο είναι γνωστό ότι οι απαιτήσεις που υπάρχουν σήμερα υπήρχαν και χθες και η κυβέρνηση γνωρίζει καλά τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσει.

       Το ερώτημα όμως  που τίθεται είναι εάν θα είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ εκείνη που θα την πάει μέχρι τέλους.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ. Ε.