Γράφει ο
Νίκος Λυγερός

Όταν υπογράψαμε τη σύμβαση για την έρευνα στο θαλάσσιο οικόπεδο 2 της ελληνικής ΑΟΖ με την τριπλή κοινοπραξία Edison-Total-Ελληνικά Πετρέλαια, ποιός το έμαθε και πότε; Όταν άρχισε η εξόρυξη του ελληνικού ζεόλιθου από την εταιρία Όλυμπος στη Θράκη, ποιός το έμαθε και πότε; Όταν η τριπλή κοινοπραξία Exxon Mobil-Total-Ελληνικά Πετρέλαια έκανε αίτηση και προκάλεσε το άνοιγμα του διαγωνισμού για τις θαλάσσιες περιοχές Νοτιοδυτικά και Νότια της Κρήτης, ποιός το έμαθε και πότε; Όταν έγιναν τα δύο ιστορικά Συλλαλητήρια για το Σκοπιανό στην Θεσσαλονίκη στις 21 Ιανουαρίου και 4 Φεβρουαρίου 2018, ποιός έμαθε για τα δεδομένα τους και από ποιόν;

Όλες αυτές οι ερωτήσεις σε διάφορους τομείς της ελληνικής πραγματικότητας αποδεικνύουν ένα πράγμα: υπάρχει μια συστηματική καθυστέρηση όταν έχουμε καλές ειδήσεις λες και αυτές ενοχλούν το σύστημα και τις δημοσιεύει μόνο εκ των υστέρων όταν πια δεν μπορεί να κάνει αλλιώς επειδή η πληροφορία έχει ήδη βγει από άλλους.

Όμως ακόμα και έτσι δεν θα αναδειχθούν τα θετικά στοιχεία ή ακόμα χειρότερα θα παρουσιαστούν με τέτοιο τρόπο που κανείς μη ειδικός δεν θα αντιληφθεί την πραγματική τους αξία.

Αυτά τα δεδομένα θυμίζουν άλλες χώρες όπου όλα ελέγχονται από το σύστημα. Όμως στην Ελλάδα είμαστε της αντίστασης και δεν θα ανεχτούμε άλλο αυτές τις καθυστερήσεις διότι δεν είναι στη φύση μας.