Γράφει ο
Κώστας Παδουβάς

Το πραξικόπημα στην Κύπρο (15-7-1974) οργανώθηκε και εκτελέστηκε  με τη συνερ­γασία Ελλήνων πιστών στην κατάλυση του καθεστώτος στην Ελλάδα την 21-4-1967 και Κυ­πρίων της ΕΟΚΑ Β΄, αγνοώντας αλλοεθνείς και τοπικές αντιδράσεις, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η τουρκική εισβολή στην Κύπρο που άφησε περίπου 4.000 νεκρούς, 1.619 αγνοούμενους, 200.000 εκτοπισμένους και την κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους. 

Στα επόμενα χρόνια μέχρι σήμερα όλες οι προσπάθειες και οι προσδοκίες για επίλυση του  Κυπριακού Ζητήματος μεταξύ των Ελληνοκυπρίων (ε/κ) και Τουρκοκυπρίων  (τ/κ) έμειναν απογοητευτικά ανεκπλήρωτες και όχι μόνο. Οι  αρχικοί στόχοι του αδελφοκτόνου πραξικοπήματος κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας  (15-7-1974) και του διαμελισμού της (20-7-1974) στη συνέχεια από τους Τούρκους εισβολείς, εξακολουθούν να ερμηνεύονται ως  μ η  γ ν ή σ ι α  π ο λ ε μ ι κ ά  γεγονότα της εποχής εκείνης, ενώ οι εκατοντάδες χιλιάδες από τους θύτες και τα θύματα στοιχειοθετούν και αποδεικνύουν αβίαστα ότι στο μαρτυρικό νησί έλαβαν χώρα βάρβαρες πολεμικές επιχειρήσεις το 1974, κατά παράβαση του Διεθνούς δικαίου και των κανόνων ανθρώπι­νης ειρηνικής συμβίωσης στους παραδοσιακούς τόπους ύπαρξης κατοίκων διαφόρων μειονοτήτων.  

Στις μακροχρόνιες και αλλεπάλληλες προσεγγίσεις του  δραματικού αυτού ζητήματος  από τις μεγαλύ­τερες μειονότητες των ε/κ και τ/κ, δεν προηγήθηκαν ομόφωνες κοινές και ομοιόμορφες κατευθυντήριες απο­φάσεις οριστικής επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος εκ μέρους των διεθνών φορέων της παγκόσμιας τάξης, του ΟΗΕ, Συμβουλίου Ασφαλείας, Ε.Ε. κ.ά., όπου ανήκει η Κύπρος. Τούτο σημαίνει ότι δεν έγινε ανάδειξη των αδικοπραξιών των εισβολέων, εκείνων που τους ενθάρρυναν να επιχειρήσουν την απόβαση στην Κύπρο, των υποχρεώσεων των υποτιθέμενων φορέων εγγύησης της διεθνούς τάξης και λοιπών ποικί­λων ισχυρών και μη “καλοθελητών” για δήθεν παροχές συνδρομών επανένωσης της Κύπρου στο πλαίσιο της Ε.Ε. όπου ανήκει. Δεν συγκροτήθηκε, δηλαδή, κάποια υπερκείμενη, κοινά αποδεκτή και αντικειμενική διεθνής ειρηνευτική επιτροπή να ενοποιήσει του “χωριστούς φακέλους” των εμπλεκομένων ε/κ και τ/κ στα γενεσιουργά αυτά γεγονότα του χρονίζοντα διαμελισμού της Κύπρου από το 1974, ώστε οι επόμενες “διε­ρευνητικές προσπάθειες” να γίνουν με αποτελεσματικό τρόπο κατόπιν διακηρύξεων,  υπό τη συνεχή επί­βλεψη ικανών διεθνών μεσολαβητών, προκειμένου να αποστερηθούν οι εισβολείς και οι τ/κ των θεωρητι­κών και πρακτικών τρόπων κωλυσιεργιών, αναβολών των συνομιλιών και διατήρησης του απόηχου του πολεμικού κλίμα­τος του 1974.

Σε όλες τις άκαρπες δεκαετίες που πέρασαν από τον Ιούλιο  1974 μέχρι σήμερα, έχει αποδειχτεί επανει­λημμένα ότι αποτελούν ουτοπία οι  θεωρητικές και πρακτικές προσπάθειες που δοκιμάστηκαν χωρίς επιτυχία και οδήγησαν σε αδιέξοδο  το υφιστάμενο Κυπριακό Ζήτημα, διότι οι αντίπαλες πλευρές  επεξεργάζονται ξεχωριστά  “μορφώματα” μιας άλλης Κυπριακής Δημοκρατίας (μελλοντικών εναλλασσομένων Προέδρων της μεταξύ ε/κ και τ/κ. κ.ά.), στη βάση του παλιού θεσμού των τριών εγγυητριών δυνάμεων της Κύπρου, ο οποίος  είναι καιρός να καταργηθεί εκ βάθρων οριστικά και αμετάκλητα. 

Επομένως, η σημερινή Κυπριακή Δημοκρατία (ε/κ) έχει την ιστορική υποχρέωση να  εγκαταλείψει τους αναποτελεσματικούς παλιούς τρόπους και να αναζητήσει  νέους τρόπους  συνομιλιών μετά των τ/κ., με στόχο να επιτευχθεί τάχιστα η οριστική συμφωνία και η άρση του διαμελισμού της Κύπρου. 

Με δεδομένη την αταλάντευτη συμπαράσταση της Ελληνικής Δημοκρατίας και των λοιπών χωρών της Ε.Ε. θα είναι δυνατή  η δημιουργία  προδιαγραφών  διεθνών συνομιλιών ικανών να φέρουν “Μέτρα Οικοδόμη­σης Εμπιστοσύνης υπό την επίβλεψη διεθνών μεσολαβητών διεθνούς κύρους”, συνδυάζοντας  τα από αιώνων ιδιαίτερα ανθρώπινα ζωτικά ζητήματα, όπως το προσφυγικό-εποικιστικό -περιουσιακό και τυχόν άλλες πτυχές κάθε άλλου σχετικού περιστασιακού ζητήματος, στη βάση της εγγυημένης ασφάλειας και ευημερίας όλων των παραδοσιακών κατοίκων  της Κύπρου, όπως επιβάλλονται από τη σημερινή έννομη διεθνή τάξη.

Οι νέοι αυτοί ορίζοντες συνομιλιών έχουν ήδη προδιαγραφεί και είναι  η συμμετοχή της Κυπριακής Δημο­κρατίας στην ενεργειακή κάλυψη αντίστοιχων αναγκών της Ε.Ε. από τα πρόσφατα σημαντικά  κοιτάσματα υδρογοναν­θράκων που εξορύσσονται, η προβολή και αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της στην Ανατολική Μεσόγειο σε παγκόσμιο επί­πεδο (εφ’ όλων των Ηπείρων της Γης), τα ενδεικνυόμενα “ανοίγματα πολιτικών” όπου κριθεί αναγκαίο  προς τις φίλιες και μη χώρες ( περιλαμβανομένων και των γειτονικών της), πάντοτε στη βάση των δημοκρατικών αρχών λειτουργίας της Ε.Ε. 

Η άμεση εφαρμογή των παραπάνω αυτονόητων ενεργειών με αποφασιστικότητα και μακροχρόνια στρατη­γική στο πλαίσιο της Ε.Ε., εργάζεται υπέρ της ασφάλειας και της ευημερίας των κατοίκων ανεξαρτήτως προέλευ­σης, δίδοντας  ελπίδες να μετεξελιχθεί η αδιαίρετος και ενιαία Κύπρος σε μια γνήσια, ειρηνική και ευημερούσα Δημοκρατική Ομοσπονδία των Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Μαρωνιτών, Λατίνων κ. ά., με ταυτόχρονη δια­σφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων όλων αυτών χωρίς φυλετικές διακρίσεις.

Τίποτα περισσότερο ή ολιγότε­ρο. Γένοιτο!