Γράφει η
Μαίρη Ασλάνογλου

Χαίρομαι πάρα πολύ, όταν ακούω κάποιους να μου λένε ότι τους βοήθησα, ότι τους έκανα χαρούμενους και πολλές φορές ευτυχισμένους.

Εσείς χαίρεστε;

Πρόσφατα λοιπόν συνάντησα την φίλη μου την Κατερίνα, φιλιά-αγκαλιές-ευχές κι άλλα τέτοια.

- Μπράβο Κατερίνα, κατάφερες κι αδυνάτισες αρκετά βλέπω!

- Ναι, ναι έχασα είκοσι κιλά και συνεχίζω…

- Κι απέκτησες κι ένα μόνιμο χαμόγελο στο φωτεινό κι ωραίο πρόσωπό σου επίσης, βλέπω, έ;

- Ναι κι αυτό, μα είμαι καλά και χαρούμενη, διότι συνέβη και κάτι άλλο…

- Για πες;

- Να μόλις πήρα την μεγάλη κι εύλογη απόφαση να αδυνατίσω, καπάκι μου ήρθε κι άλλη μια εξίσου μεγάλη ιδέα… Πριν φύγουμε λοιπόν για διακοπές, αποφάσισα κι αποφάσισαν (με το ζόρι) και τα παιδιά να τακτοποιήσουμε και να ξεκαθαρίσουμε τους χώρους μας, εσωτερικά αρχικά και στο τέλος κι εξωτερικά φυσικά!!! Διότι δεν γίνεται να βγάλεις τα πάντα έξω από τα συρτάρια – ντουλάπες… να τα καθαρίσεις, ξεκαθαρίσεις, τακτοποιήσεις και να τα επιστρέψεις ωραία και καλά και να μην ασχοληθείς και με τα εξωτερικά στο τέλος, είναι αδύνατον…

- Τι εννοείς;

- Εννοώ ότι πήραμε ξαφνικά την μεγάλη απόφαση να ακολουθήσουμε τις οδηγίες και τις συμβουλές σου!!! Μετά από τόσο καιρό ομολογώ. Δεν πειράζει, κάλιο αργά παρά ποτέ!! Ναι βέβαια! Και ξεκινήσαμε λοιπόν…

Ο καθένας μας το χώρο του, τα κορίτσια και ο γιός τα δωμάτιά τους, ο άντρας μου την αποθήκη κι εγώ το υπνοδωμάτιό μας.

Αυτό που θέλω να προσθέσω, πριν συνεχίσω, είναι ότι τα παιδιά (έφηβοι πια) όπως σου είπα από την αρχή δεν το πολύ ήθελαν, (μάλιστα η Μαρίζα μου είπε κάποια στιγμή, στην γλώσσα τους «μου την είπε») «Μαμά, τώρα τι θέλεις, να μας το παίξεις κυρία Μαίρη;»

Αυτό πάντως που μου έκανε εντύπωση είναι ότι παρ’ όλες τις αρχικές δυσκολίες, δηλαδή τους αργούς ρυθμούς, γκρίνιες κλπ όταν ξεκίνησαν άλλαξαν όλα σιγά-σιγά.

Ο ρυθμός έγινε πιο γρήγορος, η γκρίνια σταμάτησε, συνέχισαν με χιούμορ και στο τέλος είχαν ενθουσιαστεί!!!

Περιττό να σου πω ότι έβγαλαν άπειρες τσάντες για δόσιμο γεμάτες ρούχα, αντικείμενα για την ανακύκλωση και αρκετά για πέταμα. Απόρησαν και τα ίδια!!! Και πώς μαζεύτηκαν τόσα περιττά και άχρηστα!!!

Και τώρα πάμε στα δικά μας.

Ο άντρας μου κι εγώ όπως καταλαβαίνεις φορτωθήκαμε τα περισσότερα – υπνοδωμάτιο, κουζίνα, μπάνια, wc, αποθήκες, βεράντες…

Ευτυχώς τα παιδιά που ασχολήθηκαν και με τον κήπο (και τους άρεσε και πάρα πολύ) πραγματικά το χάρηκαν!

Εμείς λοιπόν ξεκινήσαμε (μαζί και χώρια κι ευτυχώς) ο Σπύρος από την αποθήκη κι εγώ από το υπνοδωμάτιο. Το τι ανακαλύψαμε, το τι χαρίσαμε, το τι πετάξαμε, τι να σου πω; Μεγάλη εφεύρεση τα ξεκαθαρίσματα (γενικώς) τελικά!!! Κυρίως τα εσωτερικά- επειδή τα βαριόμαστε και λίγο περισσότερο… Εάν κάνεις όμως την αρχή πετάς-πετάς κι όχι μόνο πράγματα, αλλά κι εσύ από την πολύ ελαφράδα (όσο καλά κι αν είσαι, και σκάσαμε στα γέλια).

Δεν θα το πιστέψεις αλλά πραγματικά από τότε ακόμα κι όταν δεν είμαι σπίτι, εάν σκεφτώ νοερά κάποιο χώρο-συρτάρι, ράφι ή οτιδήποτε άλλο γεμίζω χαρά!!!

- Και τώρα που τα τελείωσες τι κάνεις;

- Τι λες έχω… κλείνω όλες τις εκκρεμότητες μας, μα όλες όμως (είναι και αρκετές)

- Όπως;

- Όπως μισοραμένα ρούχα, ξηλωμένα, κάποια που θέλουν στένεμα πιά, γραφειοκρατικά, υδραυλικά, ηλεκτρολογικά, αγορές ακόμα και πωλήσεις, βλέπω τι κάνουμε. Χωρίς να έχουμε κάτι να πουλήσουμε, αλλά λέω, με τη φόρα που πήραμε όλα είναι πιθανά! Αυτά έως εδώ – ύστερα δεν ξέρω, ό,τι προκύψει.

Πάντως θα το ξαναπώ…

Φοβερή ανακάλυψη!!!

Και θα σου πω κάτι, που έχεις πει πάλι εσύ, «Ένα συρταράκι την ημέρα, την κατάθλιψη την κάνει πέρα».

Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, σε όλους!!!

Υ.Γ. Μετά από δύο μήνες ξανασυνάντησα την Κατερίνα και τι μου είπε λέτε;

Μαίρη ξεκινήσαμε νέο γύρο ξεκαθαρίσματος!!

Τρομερό….

Και στα δικά σας λοιπόν

Σας χαιρετώ από καρδιάς!!!!