Γράφει ο
Ευάγγελος Λαζαρίδης

Στο άρθρο μου το οποίο δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ/Ψηφιακή έκδοση την 14/06, με τίτλο: Ο δανεισμός, ο πλούτος και ΟΝΕ, είχα αναλάβει να προτείνω λύσεις/πολιτικές οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν την οικονομία σε τροχιά ανάκαμψης, συζήτηση για ανάπτυξη, οικονομική-κοινωνική, με τα δεδομένα των καιρών, είναι μια πολύ δύσκολη αναφορά. Η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, μπορεί να υπάρξει, να πορευτεί, μόνο με το χρήμα, τη καλή πίστη των συναλλαγών και τη καλή γνώση διαχείρισης του χρήματος, αυτό σημαίνει χρειάζεται ο ικανός/manager-γενναία αμειβόμενος, ο οποίος διαχειρίστηκε χρήματα, κέρδισε και έχασε χρήματα, ξανασηκώθηκε, χωρίς να γίνει αντιληπτό το τι πέρασε, το κακό που του έτυχε. Αυτό που έχει αξία: στάθηκε στα πόδια του. Το χρήμα πρέπει να παράγει χρήμα και αυτό το χρήμα που έχει παραχθεί, να επενδύεται για να φέρνει νέο πλούτο. 

Πριν προχωρήσω στη διατύπωση απόψεων, του status της οικονομίας και πρωτοβουλίες οι οποίες πρέπει να αναληφθούν σήμερα, θέλω να επισημάνω ορισμένες συμπεριφορές του «περιβάλλοντος» όλων όσοι μετέχουν/επηρεαζουν στη πράξη, το εκκολαπτόμενο γίγνεσθαι, με το υπερβολικό χρέος του δημοσίου, το δημοσιονομικό έλλειμμα, το δάνειο των 110 δις ευρώ και αυτό που κουβεντιάζεται, για νέο δάνειο λέγεται 100 δις ευρώ. Αφού η κατάσταση της οικονομίας μας ήταν κακή και χειροτέρεψε, γιατί εξ αρχής αποφασίστηκε, σε μια νύχτα, η χορήγηση τεράστιου ποσού δανείου, 110 δις ευρώ, υψηλού κόστους και όρων εκτέλεσης για την ελληνική οικονομία ανέφικτους, αντί η ελληνική κυβέρνηση και η ευρωζώνη να συζητήσουν παρέμβαση στην πραγματική οικονομία, ενίσχυση της προσπάθειας ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Με υπερβολικό χρέος και υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα, πως σκέφτηκαν αυτοί που το ζήτησαν και αυτοί που μας δάνεισαν, μπορούσε η Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη σύμβαση, το μνημόνιο και τα συνοδευτικά έγγραφα. Αφού δεν απορροφήθηκε το ποσό του πρώτου δανείου των 110 δις ευρώ, πως προέκυψε η ανάγκη νέου δανείου, με μεσοπρόθεσμο νέο μνημόνιο. Από το πρώτο δάνειο απορροφήθηκαν 53 δις ευρώ, απομένει άλλα 57 δις ευρώ να εκταμιευθούν. Η μείωση του επιτοκίου κατά μια μονάδα, με την απόφαση επιμήκυνσης για λίγα χρόνια, ήδη έχει απορροφηθεί με την αύξηση του επιτοκίου της ΕΚΤ. Το πρόβλημα το οποίο απασχολεί είναι: Αφού οι πιστωτές μας, 15 κράτη μέλη της ευρωζώνης και το ΔΝΤ μας εμπιστεύονται, μας δάνεισαν 110 δις ευρώ, θέλουν να μας δώσουν άλλα 100 δις ευρώ, με ποίο κριτήριο οι οίκοι αξιολόγησης, οι οποίοι έχουν την έδρα τους στις χώρες οι οποίες μας δανείζουν ή λένε ότι είναι φίλη χώρα, η μια μετά την άλλη, υποβαθμίζουν τη πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος, κόντρα σε αυτούς που δίνουν τα λεφτά στην Ελλάδα, το οποίο σημαίνει: δεν δέχονται ότι η χώρα μας δεν είναι αξιόπιστη ή δεν έχει πιστοληπτική ικανότητα-να δανειστεί, δεν μας εμπιστεύονται αυτοί που δεν τους ζητήσαμε τίποτα, ούτε χτυπήσαμε τη πόρτα τους, κερδίζουν όμως, με τις αποφάσεις υποβάθμισης, λεφτά! Και την ίδια ώρα που μας υποβαθμίζουν οι οίκοι αξιολόγησης, οι αγορές και η διατραπεζική αγορά μας δανείζουν, έστω με πολύ μεγάλο κόστος χρήματος αλλά μας δανείζουν. Αν δεν εμπιστεύεσαι κάποιον, με οποιοδήποτε επιτόκιο, δεν δανείζεις, ούτε ως ασφαλιστής κινδύνου, εν γνώσει σου ότι θα τα χάσεις τα λεφτά, δεν καλύπτεις κανένα κίνδυνο, όταν εκ των προτέρων είναι γνωστό ότι δεν θα πάρεις δεκάρα. Και δεν φαντάζομαι ότι όλοι αυτοί σκοπεύουν ότι θα πάρουν την Ακρόπολη ή το κτίριο της Βουλής ή το Καϊμακτσαλάν, όλα αυτά εδώ θα μείνουν, στην Ελλάδα!
Όλα αυτά τα «παράξενα» που ζούμε, με όρους τραπεζικής πρακτικής, δεν εξηγούνται, παίζεται πολύ χοντρό παιχνίδι, η κυβέρνηση μας απέχει να ελέγξει τα τεκταινόμενα και μάλλον προβλέψιμα. Δεν μπορώ να δεχτώ: την ημέρα που η Ελλάδα θα προσφύγει στις αγορές με έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου εξάμηνης διάρκειας, ο οίκος Standard & Poor’s μας υποβαθμίζει με CCC (εσχατιά)κάτω από το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές,(χώρες από τις οποίες δεκάδες χιλιάδες πολίτες βρίσκονται στην Ελλάδα λαθρομετανάστες, για λίγο ψωμί και δουλειά) Αργεντινή, Καμπότζη κ. λπ, όταν η Ελλάδα εμφανίζεται και προσφέρει τίτλους, οι αγορές ανταποκρίνονται θετικά, δανείζουν την Ελλάδα, δεν έχει αξία το κόστος δανεισμού, αλλά ότι δανείζουν.

Κυρίαρχο στοιχείο της οικονομικής ανάπτυξης αποτελεί η ψυχολογία του εργαζόμενου και η ικανότητα του εργοδότη να εκτιμά τη ποιότητα της δουλειάς την οποία παίρνει από το συνεργάτη του, αυτό αποτελεί την αρχή και το τέλος της ανταγωνιστικότητας και της ποιότητας της παραγωγής. Τα ενδιάμεσα στάδια παραγωγής αποτελούν: η σύγχρονη τεχνολογία- ενσωματωμένη στον εγκατεστημένο μηχανικό εξοπλισμό- η ζήτηση του προϊόντος, σε συνάρτηση του μεγέθους της αγοράς διάθεσης, η διαπραγματευτική ικανότητα της μονάδας παραγωγής. Αυτό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο, παράγεται, κινείται και στο τέλος αφήνει το διάφορο, το οποίο διατίθεται: για την εξυπηρέτηση υποχρεώσεων που βαρύνουν την μονάδα παραγωγής, διενέργεια επενδύσεων για τον εξοπλισμό, bonus στο κόσμο που η απέφερε η δουλειά του το κέρδος, όσο και αν είναι το ποσό μετράει ΠΑΝΤΑ η καλή εκδήλωση του εργοδότη.

Εργοδότης, στη περίπτωσή μας, είναι το κράτος , λειτουργεί με τις αρχές της ιδιωτικής οικονομίας. Δεν είναι καλός εργοδότης το κράτος, όταν λ.χ. έχει μεγάλο πελάτη με τεράστιο μέγεθος αγοράς, δυνατότητα προώθησης ελληνικών προϊόντων, του οφείλει επιστροφή ΦΠΑ, έρχεται ο πρωθυπουργός της μεγάλης χώρας, ειδικά για το θέμα αυτό, του απαντά το κράτος θα ρυθμιστεί και όταν έφυγε, του λες απλά, καλό ταξίδι, δεν του επιστρέφεις το ΦΠΑ. Η ασυνέπεια αποτελεί αυτομαστίγωση, τέτοιες συμπεριφορές οδηγούν την οικονομία σε ύφεση, γιατί έλλειψε η καλή πίστη των συναλλαγών, μικραίνει η αγορά, κυκλοφορεί -η αρνητική συμπεριφορά/αθέτηση υπεσχημένων- τότε ο επιχειρηματίας κουμπώνεται, η οικονομία οδηγείται σε κώμα. Αυτή είναι η αξία του χρήματος, μεταφορικά της αξίας της ηθικής
Το χρήμα δεν δέχεται παραβίαση συμπεφωνημένων, έχει σταθερό πλαίσιο συμπεριφορών, η μόνη αξία που πιστεύει είναι: Το είπαμε και δεν είσαι συνεπής, τέλος.

Όλες οι αναφορές: «πόθεν έσχες», που έχεις τα λεφτά σου, γιατί τα πήρες από εδώ και τα πήγες εκεί, για τον σωστό επιχειρηματία, που κάθε ήμερα ζει τον φόβο της επόμενης ημέρας και πως θα πληρώσει την επιταγή που λήγει, μπαίνουν από το ένα αυτί και βγαίνουν από το άλλο, σε όποιον αρέσει, κουμάντο δεν μπορεί να του κάνει κανείς, μπορεί μόνο να τον ελέγξει: αν είναι συνεπής στις υποχρεώσεις που έχει έναντι του κράτους, αν πλήρωσε το προσωπικό που απασχολεί, τον φόρο που του αναλογεί, ασφαλιστικές εισφορές. Αυτή η περιγραφή του χρήματος είναι η αλήθεια και η Κυβέρνηση κάνει το χειρότερο χειρισμό του θέματος, προκαλεί!

Η οικονομία, για να μπει σε τροχιά ανάκαμψης, χρειάζεται: Ψυχολογία όλων των πολιτών/μερών να τους κρατά όρθιους, να γίνονται επενδύσεις, να δημιουργούνται θέσεις εργασίας, τα νοικοκυριά να βλέπουν την επόμενη ημέρα, με αισιοδοξία.

Αυτός που δανείζει χρήματα, το πρώτο που τον ενδιαφέρει είναι το κέρδος, πόσα θα κερδίσει και αν υπάρχει κίνδυνος να χάσει λεφτά, για το δανειολήπτη ενδιαφέρετε να κερδίζει- δεν θα χαρεί γιατί κερδίζει ο δανειολήπτης, αλλά αφού κερδίζει θα πάρει τα λεφτά του. Το να δανείζεται μια επιχείρηση, μια χώρα, δεν είναι καθόλου κακό αντίθετα οι περισσότερες οικονομίες στηρίζονται στα δανεικά. Πότε όμως συμφέρει: όταν ο δανειολήπτης ξέρει τι υπογράφει και τι μπορεί να κάνει, για να μη χάσει τη πιστοληπτική του ικανότητα. Το προϊόν από το δάνειο, το επενδύει σε τομείς δραστηριότητας οι οποίοι θα δώσουν πλούτο, τον οποίο θα επενδύσει πάλι. Με τα έσοδα που θα προκύψουν, θα εξυπηρετηθούν υποχρεώσεις έναντι των δανειστών, το διάφορο, θα επενδυθεί για νέο πλούτο χρηματοδότησης κοινωνικών παροχών, παιδεία, υγεία κλπ.

Στις δεκαετίες της ζωής μου, δεν ξέρω κανένα, ο οποίος πλούτισε γιατί κρατούσε σταυρό στο χέρι, ούτε συνάντησα, έστω έναν επιχειρηματία, ο οποίος ξεκίνησε δραστηριότητες, με σημείο αναφοράς πως θα μοιράσω τα λεφτά μου στους φτωχούς ή θα δώσω λεφτά σε αυτούς που τα ζητάνε. Δεν ήταν λίγοι οι επιχειρηματίες διεθνούς βεληνεκούς, πολύ μεγάλων μονάδων παραγωγής, οι οποίοι, με τη πρώτη ένδειξη η κυβέρνηση αλλάζει τις προϋποθέσεις βάσει των οπίων εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, φεύγουν, πριν μπουν στο κύκλο των ζημιών.

Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 60 και 70 ή χώρα μας δέχτηκε τις μεγαλύτερες, σε αριθμό, κεφαλαιακή συγκρότηση και ποιότητα προϊόντος, με διεθνές εμπορικό σήμα, και τεράστιο μέγεθος αγορών τοποθέτησης των προϊόντων, τις οποίες, σε διάστημα ολίγων ετών, τις διώξαμε!

Τι γίνεται τώρα και τι μπορούμε να κάνομε. Η ελληνική παραγωγική υποδομή, στο σύνολο δραστηριοτήτων, δεν έχει ικανότητες να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που ήδη η χώρα έχει δημιουργήσει. Δημόσιο χρέος κοντά στα 400 δις ευρώ, ένα δάνειο 110 δις ευρώ, ένα νέο δάνειο, λέγεται 100 δις ευρώ, που φαίνεται θα υπογραφεί, σύνολο χρέους κάπου κοντά στα 610 δις ευρώ. Για να εξυπηρετηθεί μια οικονομική υποχρέωση μαμούθ, χρειάζεται και ικανότητες να αντιταχθούν στο μέγεθος μαμούθ. Η κυβέρνηση, η χώρα, δεν έχουν επιλογές, έστω κοντά στο μνημόνιο: ή το παλεύει ή θα ηττηθεί- έτσι όπως πάμε -δεν υπάρχει σωτηρία. Χρειάζεται η Κυβέρνηση ικανούς manager διεθνούς εμπειρίας συναλλαγών, να διαπραγματευθεί με τους ευρωπαίους τη διαχείριση του δανείου, με παράταση τουλάχιστον 20 έτη διάρκεια αποπληρωμής, αντί του συμφωνηθέντος 5,5 ετών της κάθε δόσης, και επτά έτη περίοδο χάρητος αντί των 4,5 ετών που πρόσφατα συμφωνήθηκε. Οι ίδιοι manager θα έχουν την ευθύνη εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων και ανάκαμψης της οικονομίας. Τους ικανούς, θα τους βρει η χώρα, από τη διεθνή αγορά, θα τους ανατεθεί ο οικονομικός τομέας/διαχείριση της κρίσης, μακράν γνωστών και φίλων, ονόματα που ακούγονται ευχάριστα, είναι καλός, είναι ηθικός, είναι ευγενής, ήταν στη τράπεζα είναι διδάκτωρ του Χάρβαρντ, αλλά δεν μπορούν, δεν έχουν τη πείρα δύσκολων διαπραγματεύσεων, το τσαγανό να παλέψουν με το τέρας και αυτή είναι η αλήθεια. Όλα αυτά τέλος!

Λένε οι νέοι άνθρωποι της Ελλάδος, στους δανειστές το πρόβλημα, θέτουν τις δυνατότητες που έχει η χώρα και τι μπορεί να κάνει- δεν υποχωρούν από την επιμήκυνση και μείωση επιτοκίου, μετά ας κάνουν οι δανειστές αυτό που κρίνουν. Δεν είναι ντροπή να πεις δεν μπορώ, όταν δεν μπορείς. Το μόνο που είναι βέβαιο, θα υποχωρήσουν και θα συμφωνήσουν σε εφικτή λύση, αλλιώς θα χάσουν τα λεφτά τους, αυτό δεν το θέλομε, αντίθετα με τη δήλωση μας δείχνουμε συνέπεια τήρησης των υποχρεώσεων μας.

Το νέο οικονομικό επιτελείο, με θώκους υπουργικού χαρτοφυλακίου, θα διαχειριστεί την κρίση και θα έχει μόνο αυτό την επαφή διαπραγματεύσεις με την ευρωζώνη, σε επιτελικό επίπεδο για τη κρίση και τη λύση, πορεία για την ανάκαμψη, θα κυρώνονται οι πρωτοβουλίες του από τη Βουλή των Ελλήνων.

Η προσέλκυση ξένων επενδύσεων και δραστηριοποίηση δυναμικών τομέων δραστηριοτήτων, χρειάζονται κίνητρα που λειτουργούν ανταγωνιστικά, όχι μόνο συγκρίσιμα, με χώρες οι οποίες ωφελούνται τον πλούτο της δικής μας χώρας. Καταργώντας, κάθε σκέψη/πολιτικές το «πόθεν έσχες», πως τα βρήκες, τι τα κάνεις τόσο λεφτά, τόσα σπίτια, τόσα γιότ, γιατί έχεις κότερο, φεύγουν από το ελληνικό λεξιλόγιο. Με κίνητρα που προκαλούν το ενδιαφέρον, να τρέμει τα χείλι αυτού που θέλει να κερδίσει, μπορεί η χώρα να δραστηριοποιήσει τους εξής τομείς δραστηριοτήτων, όπου η Ελλάδα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα προϊόντος, πρωιμότητας, αλλά χάνει στη διαπραγμάτευση, την αξιοπιστία γιατί είναι ιστορικά ανακόλουθη.

Με σταθερό επενδυτικό περιβάλλον, διαδικασίες σύντομης διεκπεραίωσης, με σταθερούς (συγκρίσιμους) συντελεστές φορολογίας εισοδήματος ανταγωνιστικούς ότι κάνουν τα Νησιά Μάρσαλ, η Τουρκία, ο Παναμάς, ασιατικές χώρες οι οποίες νέμονται εργασίες τις ελληνικής ναυπηγοεπισκευαστικές βιομηχανίας, ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, δίκτυο μεταφορών κ.λπ: Θα αναπτυχθούν πρωτοβουλίες/αποφάσεις πειστικές, εξ αρχής θα είναι γνωστές, οι δεσμεύσεις της χώρας έναντι των επιχειρήσεων και των επενδυτών, θα καλύπτονται με ασφάλιστρα κινδύνου (Credit Default Swaps).

Για να προχωρήσει η Ελλάδα σε ένα σοβαρό πρόγραμμα ανάκαμψης, πρέπει να διαπραγματευτεί με τους δανειστές τη διάρκεια το δανείου, που ήδη έχει υπογράψει ύψους 110 δις ευρώ. Προσωπικά δεν νομίζω είναι το δύσκολο στο σύνολο των προβλέψεων του μνημονίου. Το δάνειο θα ζητήσομε να παραταθεί για 20 χρόνια με περίοδο χάρητος 7 ετών, θα πληρώνονται, την περίοδο χάρητος, οι τόκοι, και επίσης τη μείωση του επιτοκίου δανεισμού, στο ύψος χορηγήσεων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κατά το χρόνο υπογραφής των εγγράφων χορήγησης του δανείου. Οι δανειστές, δάνεισαν χρήματα και θέλουν τα χρήματα τους, δεν μπορούν να τα πάρουν στη χρονική περίοδο ισχύος του δανείου, η αποπληρωμή είναι ανέφικτη, τους ήταν ή έπρεπε να ξέρουν ότι η αποπληρωμή ήταν και παραμένει ανέφικτη. Την ευθύνη έχουν αυτοί που είχαν την εντολή να συντάξουν τη σύμβαση για λογαριασμό των δανειστριών χωρών και από την άλλη, η ελληνική η ελληνική κυβέρνηση η οποία ή δεν διάβασε τη σύμβαση ή αν τη διάβασε, δεν κατάλαβε τι υπογράφει. Στη περίπτωση που δεν δεχτούν οι δανειστές και η χώρα «πτωχεύσει» ή «χρεοκοπήσει» οι δανειστές θα χάσουν πρώτοι τα λεφτά τους. Οι δανειστές μας είναι 15 και το ΔΝΤ 16 εν όλο, τα ΔΝΤ δεν μπορεί να επιμηκύνει λόγο καταστατικού τη διάρκεια του δανείου. Σε αυτή τη περίπτωση, θα μας δανείζει για να πληρώνονται οι ληξιπρόθεσμες δόσεις. ΟΙ δανείστριες χώρες 15 τον αριθμό, κάθε μια ενεργεί μόνη για να εισπράξουν το λαβείν τους, θα χρειαστούν χρόνια δικαστικών αγώνων για κάθε ένα χωριστά, για ποίο εμπράγματο: την Ακρόπολη ή τη Βουλή, πως θα αντικρίζεται η απαίτηση της με την αξία προγράμματος πλειστηριασμού της Ακρόπολης ή του κτιρίου της Βουλής των Ελλήνων, πενήντα χρόνια θα πηγαινοέρχονται με τη διόρθωση τιμών ή θα κρίνεται άγονη η προκήρυξη του διαγωνισμού. Δεν είναι από τα εύκολα, δεν θα δώσομε την τάδε δόση ή θα επισπεύσουν προγράμματα για τη ρευστοποίηση εμπραγμάτων περιουσιακών στοιχείων, οι 15 μαζί, ο κάθε ένας χωριστά, γιατί δανειστής δεν είναι η Ευρωζώνη. Εύκολα λέγονται τα περί πτωχεύσεως ή χρεοκοπίας, αλλά όταν φθάσεις την ώρα που πρέπει να αποφασίσεις, αποφασίζεις το σίγουρο, την επιμήκυνση.

Με αυτό το σκεπτικό της επαναδιαπραγμάτευσης του χρόνου εξόφλησης του δανείου, προτείνω τα παρακάτω, για τους τομείς δραστηριοτήτων.

Τομείς δραστηριοτήτων, άμεσης ενέργειας:
-Εμπορική Ναυτιλία, Ναυπηγοεπισκευαστική Βιομηχανία, Λιμένες-χρήση μακροχρόνιας μίσθωσης,

-Πρώιμες(υπέρ) καλλιέργειες, αγροτικών προϊόντων, εξαγώγιμα. Η εκμετάλλευση θα γίνεται σε γεωργικές εκμεταλλεύσεις, ενιαίες εκτάσεις τουλάχιστον 500 στρεμμάτων, μονοκαλλιέργειες για τη δημιουργία οικονομιών κλίμακας, ανταγωνιστικού κόστους. Ένα τρακτέρ θα μπαίνει από τη μια άκρη και θα τελειώνει στην άλλη, αντί του μέχρι σήμερα, να μετακινείται σε πέντε και δέκα μικρούς κλήρους, ένα προϊόν ανά γεωργική εκμετάλλευση. Τη διαχείριση αυτών των καλλιεργειών τη κάνουν επιχειρήσεις αγροτικές, ενός αγρότη ή δύο αγροτών ή ολίγων μετόχων, με τον όρο, θα έχει στην εκμετάλλευση του ο καλλιεργητής, ειδικό/ους-τεχνικό παραγωγής, από τη χώρα, αγοράς/πώλησης των προϊόντων. Η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα, για τις αγορές Γερμανίας, Ολλανδίας, Ρωσίας, έναντι της Ιταλίας, Ισπανίας, Νότιας Γαλλίας.

-Τουριστικές εκμεταλλεύσεις, ενός άλλου τύπου τουρισμού, όχι της οικογενειακής μονάδας, όχι κάθε χρήση με νέες ζημίες ξενοδοχεία, με τις μεγαλύτερες επισφάλειες. Το κλίμα, η αισθητική, το ελληνικό περιβάλλον, οι αρχαιότητες μας, δεν μπορεί να προσελκύουν τουρίστες με δαπάνη πολύ μικρότερη, όλων των άλλων γειτονικών χωρών. Η αναγέννηση του τουρισμού χρειάζεται τόλμη και πρόβλεψη. Θα δοθούν άδειες σε ξένους για ειδικές εκδηλώσεις, όπου μπορεί να επιτραπεί. Θα δοθούν κίνητρα ανέγερσης από ξένους, επιτυχημένους επιχειρηματίες, πολυτελών επαύλεων, υψηλού κόστους διαμονής. Η οργάνωση της πρότασης για να γίνει τουρισμός νέας πορείας και κρουαζιερόπλοιων, θα μελετηθεί από τους ειδικούς σχεδιασμού και περιβάλλοντος.

-Εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων. Η χώρα μας δεν είχε και δεν θα έχει, και μάλιστα με τις παρούσες συνθήκες οικονομίας, ανταγωνιστικά προϊόντα με εξαγωγικό προσανατολισμό. Μπορεί να στραφεί σε μια άλλη μορφή εξαγωγών βιομηχανικών προϊόντων. Την εξαγωγή μοναδικών τεμαχίων, συμμετέχοντας σε διεθνείς διαγωνισμούς. Θα κατασκευάζονται μοναδικά κομμάτια, θα διεκδικούν την κατακύρωση σε διεθνείς διαγωνισμούς. Παράδειγμα: Βιομηχανική μονάδα στο Κιλκίς η οποία απασχολεί ειδικευμένο προσωπικό, κάνει έρευνα, πέτυχε διαγωνισμό κατασκευής ανελκυστήρα μεγάλου βάρους, κερδίζοντας το διαγωνισμό κατασκευής και εγκατάστασης, μέσα στο Κρεμλίνο, ελληνικός ανελκυστήρας ανέλκυσης 17 τόνων βάρους αντικείμενα. Εφαρμόζοντας αυτής της μορφής παραγωγή έχει πολλές παραγγελιές υπό εκτέλεση. –Βιομηχανία/Βιοτεχνικές- Οικοτεχνίες, μονάδες εντάσεως εργασίας εργασίες, εργασίες «φασόν», για την απασχόληση του εργατικού δυναμικού μείωση του αριθμού ανέργων.

– Κλάδος κατασκευών, ο οποίος απασχολεί χιλιάδες περιφερειακές δραστηριότητες, των κατασκευών. Είναι από τις πιο δυναμικές δραστηριότητες, ο Έλληνας η ελληνική οικογένεια ένα όνειρο έχει, να αποκτήσει στέγη/σπίτι και επαγγελματική στέγη.

Η Κυβέρνηση, με πρώτη προτεραιότητα, κάνει όλες τις νομοθετικές ρυθμίσεις, οι πολίτες αυτής της χώρας, αν αντιληφθούν ότι απόκτησαν κυβέρνηση απεξάρτησης από τους φίλους και συμμάχους, όπως αυτοί με τους οποίους κουβεντιάζομε, ζει με ψωμί και ελιά, για να ανορθώσει τη χώρα.