Προκύπτει από την έκθεση του ΔΝΤΑπό το 2009 γνώριζαν ότι θα μπει μαχαίρι και στον ιδιωτικό τομέα Η τρόικα έχει φαίνεται σηκώσει τα χέρια ψηλά για τον δημόσιο τομέα και τώρα πιέζει για τον ιδιωτικό. Από την πλευρά του, ο υπουργός των Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, εμφανίσθηκε χθες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να τον (μας) διαβεβαιώσει ότι δεν υπήρξε καμιά εμπλοκή. Απλώς ο ίδιος και η κυβέρνηση έδωσαν άλλη μια σκληρή διαπραγματευτική μάχη χάρη στην οποία διασφαλίστηκαν τα συμφέροντα της χώρας.

Ποια ακριβώς συμφέροντα διασφαλίστηκαν, δεν μας είπε. Ούτε τι νόημα έχει η διαπραγμάτευση επί θεμάτων που έχουν υπογραφεί και συνομολογηθεί.
 
Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και η επικράτηση αυτών που ονομάστηκαν «επιχειρησιακές» αποτελεί το τελικό χτύπημα προς τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, που ήδη πλήττονται από την ανεργία και ήδη έχουν δει τους μισθούς τους να περικόπτονται μέσω κατάργησης υπερωριακής εργασίας ή μείωσης των ωρών και των ημερών εργασίας.

Οι συζητήσεις με την τρόικα και η προπαγάνδα για «σκληρές διαπραγματεύσεις» οδήγησαν στην αναβολή της καθιερωμένης συνέντευξης Τύπου, που έχει προγραμματιστεί για σήμερα.

Από τα όσα θα ανακοινώσουν οι εκπρόσωποι των δανειστών μας θα εξαχθούν και τα αναγκαία συμπεράσματα σχετικά με το αν οι διαπραγματεύσεις ήσαν ειλικρινείς ή όχι.

Σύμφωνα με διάφορες διαρροές, ο πρωθυπουργός έδωσε εντολή στον υπουργό των Οικονομικών να βρεθεί συμβιβαστική λύση, που πάντως δεν μπορεί να απέχει από την εφαρμογή του Μνημονίου.

Το βέβαιο είναι ότι οι δανειστές μας δεν πρόκειται να κάνουν πίσω. Διότι γνωρίζουν καλά την κατάσταση στην Ελλάδα. Ήδη από τον Ιούνιο του 2003, στην ετήσια έκθεσή για την ελληνική οικονομία, το ΔΝΤ έκανε αναφορά στο πρόβλημα της διαφθοράς στον δημόσιο τομέα και ζητούσε την λήψη μέτρων για τον περιορισμό των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων και την δημοσιονομική διαφάνεια.

Έκτοτε δεν είχαν σταματήσει να χτυπούν καμπανάκια. Υπάρχει περίπτωση τώρα που έχουν την δικαιοδοσία να κάνουν πίσω;

Ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση γνώριζαν πού οδηγούσαν την χώρα. Τον Αύγουστο του 2009, η έκθεση του ΔΝΤ ήταν καταπέλτης. Από τότε ζητούσαν κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, πάγωμα μισθών, αύξηση φόρων – κυρίως του ΦΠΑ και των φόρων στα ακίνητα – και απελευθέρωση απολύσεων.

Με εκείνη την έκθεση ζητούσαν επίσης: Αυστηρούς περιορισμούς στις αυξήσεις μισθών στο Δημόσιο. Μείωση του πλεονάζοντος προσωπικού στον δημόσιο τομέα με περιορισμό των προσλήψεων σε επίπεδα χαμηλότερα από αυτά των αποχωρήσεων για λόγους συνταξιοδότησης. Αναμόρφωση του συστήματος συντάξεων που μπορεί να περιλαμβάνει χορήγηση συντάξεων με βάση τις συνολικές αποδοχές και όχι τις αποδοχές της τελευταίας πενταετίας όπως ισχύει σήμερα. Μαχαίρι στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις των δημοσίων υπαλλήλων. Μέτρα για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής. Αλλαγή του καθεστώτος προστασίας της εργασίας με άρση των περιορισμών στις απολύσεις. Ενίσχυση της μερικής απασχόλησης. Κοινωνικό συμβόλαιο εργαζομένων – εργοδοτών – κράτους για την ενίσχυση της απασχόλησης που θα προβλέπει προσαρμογή των μισθών προς τα κάτω. Διεύρυνση και επιτάχυνση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, καθώς και απελευθέρωση αγορών, προϊόντων και υπηρεσιών. Μείωση αμυντικών δαπανών στα επίπεδα του μέσου όρου του ΟΟΣΑ. Συνέχεια των μεταρρυθμίσεων στον τομέα της υγείας, καλύτερη διαχείριση δημόσιων νοσοκομείων, βελτίωση και κοστολόγηση των υπηρεσιών.

Εκείνη την εποχή, όμως, το ΠΑΣΟΚ, παριστάνοντας ότι δεν ακούει και δεν βλέπει αυτό που έρχεται, δήλωνε καθησυχαστικά:  Η ΕΕ και οι διεθνείς αγορές χρηματοδοτούν το χρέος της Ελλάδας και ζητούν ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο με τομές στα έσοδα και στις δαπάνες, καθώς και ένα πρόγραμμα συγκεκριμένων διαρθρωτικών αλλαγών, μετρήσιμων, που μπορεί να αποδώσουν σε βάθος χρόνου. Χρειάζεται διαπραγμάτευση για το έλλειμμα, που πρέπει να το κάνει κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή. Το Πασόκ θα καταργήσει όλα τα φοροεισπρακτικά μέτρα που ανακοίνωσε τις τελευταίες εβδομάδες η κυβέρνηση και είναι εις βάρος των ασθενεστέρων οικονομικά στρωμάτων.

Συμπέρασμα: Το ΔΝΤ ζητούσε κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων από τον Αύγουστο του 2009. Και δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία ότι θα μας το επέβαλλαν όταν θα αναλάμβαναν την διακυβέρνηση της χώρας. Διότι αυτό έχει συμβεί τώρα.

Άλλωστε, ο μειλίχιος σήμερα Στρος-Καν, το είχε ξεκαθαρίσει λίγο πριν η Ελλάδα καταφύγει στον μηχανισμό στήριξης, μιλώντας στο Μπλούμπεργκ:  «Αν η Ελλάδα ζητήσει στήριξη, θα της προσφέρουμε στήριξη όπως κάνουμε με όλα τα μέλη μας. Θα είναι ένα πρόγραμμα του ΔΝΤ, αποφασισμένο από το ΔΝΤ, όπως συμβαίνει με όλες τις χώρες. Το ΔΝΤ θα καθορίσει τους όρους, όπως κάνουμε σε κάθε χώρα». Και: «Τα πάντα είναι στα χέρια των Ελλήνων. Μέχρι να έλθει σε μας μια χώρα δεν έχουμε ρόλο και αυτό ισχύει και για την Ελλάδα».