Γράφει ο
Κώστας Δημ Χρονόπουλος

1. Η Ελλάδα ενισχύεται εξοπλιστικά με σύγχρονα μέσα, κάτι που αποκαθιστά τις ισορροπίες  στο Αιγαίο, αλλά και την Ανατ. Μεσόγειο.

(Σ.Σ Ως γνωστόν η «ισορροπία τρόμου» διασφαλίζει μακροβιότερες περιόδους ειρήνης).

2. Ο ακρογωνιαίος λίθος είναι ασφαλώς η πολεμική συνδρομή /συμμετοχή που αναλαμβάνει έκαστος των συμβαλλομένων, σε περίπτωση που ο έτερος δεχθεί προσβολή/επίθεση εκ μέρους τρίτης χώρας. Ακόμη και αν η τελευταία  αποτελεί –όπως πχ η Τουρκία- μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας /ΝΑΤΟ. (Σ.Σ Βέβαια το να συνάπτονται συμμαχίες για αντιμετώπιση … εχθρικών συμμάχων είναι κάπως παρανοϊκό. Πλην όμως απολύτως συμβατό με ανθρώπινα έλλογα όντα).

3. Χωρίς υπερβολική δαπάνη.

4. Θεωρώ πως πρέπει να εγκωμιαστεί η διπλωματική παράμετρος /συμβολή.

Οι επιτυχείς χειρισμοί έγιναν την κατάλληλη στιγμή.

Η Ελλάδα –λαϊκά- «είδε … φως και μπήκε». Βρήκε μισάνοικτη την γαλλική πόρτα δυσαρέσκειας (μετά το Σύμφωνο ΗΠΑ, Ην. Βασιλείου, Αυστραλίας), και το εκμεταλλεύτηκε. Ιστορικά δεν είναι σύνηθες να αξιοποιούμε τις ευκαιρίες.

5. Επιβάλλεται η αναζωογόνηση της πολεμικής μας βιομηχανίας. Να κατασκευάζουμε εδώ πλοία, αεροπλάνα, ανταλλακτικά κ.ο.κ, σε συνεργασία με συμμαχικές χώρες.  Η Τουρκία το πράττει. Εμείς;                            Υπό μία –αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση: Οι εργαζόμενοι και προσλαμβανόμενοι να αμείβονται και (το σπουδαιότερο) να                                                                  α π α γ ο ρ ε ύ ε τ α ι  ο  Σ υ ν δ ι κ α λ ι σ μ ό ς!!....

6. Υποψιάζομαι πως μεσοπρόθεσμα η ΕλληνοΓαλλική συνεργασία ενδέχεται να δώσει το φιλί της ζωής στην Ε.Ε η οποία πνέει τα λοίσθια.

     Εξηγούμαι:

-                Παρακολουθώντας την πορεία της Ε.Ε δεκαετίες τώρα, αισθάνομαι πικρία, απογοήτευση.

Ένθερμος ευρωπαϊστής , υποστηρικτής των –αρχικών- 6 ηγετών που οραματίστηκαν μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη. Χωρίς πολέμους!. Συνέχισα ως Ε υ ρ ω σ κ ε π τ ι κ ι σ τ ή ς  και κατέληξα:                                                                Ε υ ρ ω α ρ ν η τ ή ς  της Γ.Ε (=Γερμανικής  Ευρώπης), όπως εκφυλίστηκε!......

-                Τώρα δύο τινά θα επισυμβούν:

• Ή η Ένωση θα αυτοδιαλυθεί.
• Ή το ΕλληνοΓαλλικό σύμφωνο θα λειτουργήσει αφυπνιστικά.

Μαγιά/ζύμη ποιοτικών αλλαγών, αναδιαμόρφωσης, ανασυγκρότησης, επανίδρυσης,  πάνω σε υγιείς, έντιμες, εταιρικές –και όχι                                                 Λ υ κ ο φ ι λ ι κ έ ς – σχέσεις.

Χώρες όπως η Γερμανία, θα υποχρεωθούν να πάρουν διαφορετική θέση. Με την Τουρκία ή την Ελλάδα, Γαλλία (Σ.Σ Αλλά και άλλες χώρες της Ε.Ε που πιθανότατα θα προσχωρήσουν);.

• Βλέπω ανακατατάξεις και επιμέρους συμμαχίες, ακόμη και … εντός συμμαχιών να γίνονται in, μόδα  αναπόφευκτα.

-                Όπως κατ’ επανάληψη τόνισα αρθρογραφώντας, η αχίλλειος πτέρνα του μαρασμού /εκφυλισμού/ανυποληψίας/απαξίωσης της Ε.Ε δεν ήταν μόνον τα άθλια αχαλιναγώγητα οικονομικά συμφέροντα των Γερμανών κυρίως, αλλά και το ότι η Ε.Ε δεν είχε:

• Ούτε ενιαία εξωτερική πολιτική.
• Ούτε ενιαία  σύνορα.
• Ούτε ενιαία οικονομική πολιτική (σ.σ ενώ επέτρεπε την … εταιρική εκμετάλλευση των ανίσχυρων από τους ισχυρούς) .
• Ούτε ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις.

Ποιός να την υπολογίσει , ποιός να την σεβαστεί  λοιπόν; Ούτε καν –τι εξευτελιστικό  αλήθεια;- ο  φτωχοπρόδρομος μεγαλομανής ταραξίας κος Ερντογάν, που (τι ειρωνεία) θέλει να γίνει μέλος της Ε.Ε με «πρωτότυπο» τρόπο. Πώς; Μα, απειλώντας και εκβιάζοντας τους θλιβερούς εταίρους !!!.

Κοντολογίς:

Εκτιμώ  ως  πολύ  θετική την ΕλληνοΓαλλική Συμφωνία. Όχι μόνο για τα προφανή οφέλη για την πατρίδα μας, αλλά και για την ειρήνη στην περιοχή γενικότερα, καθώς και την –πιθανή- διάσωση και εξυγίανση της Ε. Ενώσεως! Οψόμεθα!

ΥΓ Αβάσιμες –ιστορικά- υπομνήσεις και αναφορές σε Έλληνες και Γάλλους ηγέτες που κάποτε συνεργάστηκαν , όπως και οι – εκ παραδρομής; - παραλείψεις άλλων που εργάστηκαν για την ΕλληνοΓαλλική «φιλία», οι οποίες σημειώθηκαν, δεν χρήζουν σχολιασμού. Όχι επειδή είναι ανάξιες λόγου, αλλά το παρόν επίτευγμα θα πρέπει να μην σκιαστεί από ο,τιδήποτε, αλλά να επαινεθεί!. (Σ.Σ Πάντως οι αξιωματούχοι και δη οι πολιτειακοί και πολιτικοί ηγούμενοι, καλό θα είναι –γενικώς – να γνωρίζουν Ιστορία και να αποφεύγουν τις προσωπικές κομματικές ή  ιδεολογικές προτιμήσεις).